Lukhangwa, Tsewang Rabden | |
Lukhangwa | |
Funkcje | |
---|---|
Premier od rządu tybetańskiego | |
17 listopada 1950 - 27 kwietnia 1952 | |
Rząd | Rząd tybetański |
Poprzednik | Langdun |
Biografia | |
Data urodzenia | 1895 |
Miejsce urodzenia | Tybet |
Data śmierci | 24 lutego 1966 |
Miejsce śmierci | Nowe Delhi , Indie |
Narodowość | tybetański |
Rezydencja | Lhasa , Nowe Delhi |
Premierzy Tybetu | |
Lukhangwa , Lukangwa lub Loukhangwa , zwany także Tsewang Rabden (1895-24 lutego 1966, New Delhi ), jest tybetańskim politykiem, który był świeckim premierem ( sileun ) rządu tybetańskiego na początku chińskiej okupacji Tybetu . Wyjechał na wygnanie do Indii, gdzie ponownie został premierem Dalajlamy.
Lukhangwa wstąpił do służby w rządzie tybetańskim w 1915 roku i zajmował różne stanowiska. Był odpowiedzialny za rezerwy rządowe w Lhasie, zanim został mianowany ministrem finansów ( tsipön ) w 1937 r. Był także jednym z sekretarzy gabinetu ministrów ( Kaszag ).
Został mianowany świeckim premierem wraz z Lobsang Tashi , wyższym urzędnikiem klasztornym, przez Dalajlamę przed wyjazdem do Yatung w dolinie Chumbi wGrudzień 1950po chińskiej inwazji na Tybet . Dalajlama dał im pełne uprawnienia rządu Tybetu . W swojej autobiografii Daleko wolności The Dalajlama pisze, że za zgodą Lukhangwa, Lobsang Tashi i Kaszagu wysłał delegacje do Stanów Zjednoczonych, Anglii i Nepalu pod koniec 1950 roku w nadziei na „interwencję w Tybecie, jak jak również w Chinach do negocjacji jej wycofania. Niedługo potem, gdy chińska obecność umocniła się na wschodzie, Dalajlama i główni członkowie rządu przenieśli się na południe Tybetu, do Yatung , 300 km od Sikkim w Indiach . Lukhangwa i Lobsang Tashi pozostali w Lhasie. Wkrótce po jego przyjeździe do Yatung okazało się, że z delegacji, jedyną, która dotarła do celu, była ta wysłana do Chin. Z Chamdo , Ngapo Ngałang Jigmé wysłał długi raport do rządu tybetańskiego, wyjaśniając, że jeśli nie zostanie osiągnięte porozumienie, Lhasa zostanie zaatakowana przez Armię Ludowo-Wyzwoleńczą (PLA), co doprowadzi do wielu ofiar śmiertelnych. W przypadku Ngapo konieczne były negocjacje i zaproponował wyjazd do Pekinu z kilkoma asystentami, aby rozpocząć dialog z Chińczykami. Lukhangwa i Lobsang Tashi uważali, że takie negocjacje powinny odbyć się w Lhasie, ale rozpaczliwa sytuacja nie pozostawiła wyboru. Dlatego Dalajlama wysłał Ngapo do Pekinu z 2 osobistościami z Lhasy i 2 z Yatung, mając nadzieję, że uda mu się uświadomić chińskim władzom, że Tybetańczycy nie chcieli „wyzwolenia”, a jedynie kontynuacji dobrych stosunków z Chinami. Lukhangwa odmówił poparcia 17-punktowego porozumienia w sprawie pokojowego wyzwolenia Tybetu .
Lukhangwa i Lobsang Taszi stali się obrońcami wolności Tybetu od momentu przybycia do Lhasy ChRL, sprzeciwiając się próbom naruszenia praw Dalajlamy przez chińskich generałów.
Po powrocie Dalajlamy do Lhasy, w obliczu głodu wywołanego rekwizycjami żywności przez chińskie wojsko, Dalajlama zwrócił się do Lukhangwy o mediację w celu zaspokojenia potrzeb ludności i sił okupacyjnych. Lukhangwa zasugerował, że nie ma powodu, aby koncentrować tak dużą armię w Lhasie, a jej domniemaną rolą jest bezpieczeństwo kraju, dlatego powinna stacjonować na granicach. W odpowiedzi chiński generał Chang Ching-wu zapewnił, że zgodnie z 17-punktowym porozumieniem chińska armia stacjonuje w Tybecie, w związku z czym rząd tybetański ma obowiązek zapewnić żołnierzom zakwaterowanie i wyżywienie oraz że odejdą, gdy Tybet zademonstruje swoją zdolność do samorządności. Lukhangwa odpowiedział, że jedyne zagrożenie dla granicy Tybetu pochodziło ze strony Chińczyków.
Na spotkaniu na początku 1952 r. Generał Chang Ching-wu ogłosił włączenie wojsk armii tybetańskiej do ChRL, powołując się na artykuł 8 17-punktowego porozumienia. Lukhangwa odpowiedział, że Tybetańczycy nie akceptują 17-punktowego porozumienia, którego Chińczycy nie przestrzegali, pytając o powód takiej decyzji, podczas gdy zgodnie z umową Tybetańczycy mają swobodę wyboru. Zdziwiony generał Chang zmienił swoją metodę, sugerując zastąpienie flagi tybetańskiej w koszarach tybetańskich flagą chińską . Lukhangwa odpowiedział, że w tym przypadku Tybetańczycy zdejmą chińską flagę, co wprawiłoby Chińczyków w zakłopotanie.
Trzy dni później Fan Ming , inny chiński generał, zapytał Lukhangwę, czy ma rację w swoich poprzednich wypowiedziach. Powtarzając, chiński generał oskarżył go o stosunki z zagranicznymi mocarstwami imperialistycznymi i krzyknął, że poprosi Dalajlamę o zwolnienie.
Na prośbę chińskich generałów, dwóch premierów Tybetu, Lukhangwa i Lobsang Tashi, zostało odwołanych przez Dalajlamę 27 kwietnia 1952.
W 1956 r. Przywrócenie na stanowisko dwóch premierów było jednym z 4 wniosków wysuniętych przez ministrów tybetańskich podczas pobytu Dalajlamy w Indiach , wahającego się przed powrotem do Tybetu bez pojednania ze strony Chińczyków, ponieważ sytuacja stała się tak napięta , w Tybecie. W 1957 roku Lukhangwa opuścił Tybet i udał się na wygnanie do Kalimpongu , gdzie spotkał Dalajlamę, odradzając mu powrót do Tybetu.
Latem 1958 roku wysłał prezydentowi Indii Jawaharlalowi Nehru list i manifest przywódców tybetańskich, które zostały opublikowane w Union Research Service (Hong-Kong), uzupełnienie do7 kwietnia 1959.
Podczas powstania tybetańskiego w 1959 r. Przewodził delegacji Tybetańczyków mieszkających w północnych Indiach. Wraz z tą delegacją udał się do New Delhi, aby wyjaśnić prezydentowi Nehru sytuację w Tybecie .
W swojej pierwszej autobiografii My Land and My People , opublikowanej w 1962 roku, Dalajlama pisze, że Lukhangwa ponownie został jego premierem na wygnaniu, aż do przejścia na emeryturę. Dodaje, że nawet po tej dacie pozostał jego zaufanym doradcą.
Lukhangwa zmarł dalej 24 lutego 1966w New Delhi w Indiach.
W filmie Kundun w reżyserii Martina Scorsese rolę Lukhangwy wciela tybetański aktor Jurme Wangda.