| Narodziny |
2 października 1891 Varennes-en-Argonne |
|---|---|
| Śmierć |
11 kwietnia 1961(w wieku 69 lat) Fajnie |
| Narodowość | Francuski |
| Czynność | Poeta |
Lucien Jacques , urodzony dnia2 października 1891w Varennes-en-Argonne i zmarł dalej11 kwietnia 1961w Nicei jest poetką , wydawcą , malarzem , projektantem , rytownikiem i tancerką .
Urodził się Lucien Jacques 2 października 1891w Varennes-en-Argonne , nad Mozą . Jest synem Alphonse'a Jacquesa, szewca i Jeanne Scheck, sprzedawcy tytoniu.
Rodzice Luciena Jacquesa przenieśli się do Paryża w 1896 roku, aby podążać za najstarszym synem, który kontynuował naukę jako jubiler. Lucien Jacques poszedł do szkoły podstawowej (gdzie zaprzyjaźnił się z Henry'm Poulaille ) i bez powodzenia zdał świadectwo . Następnie, podobnie jak jego brat, został uczniem jubilera i setera. Ten ostatni nie waha się zabierać go na koncerty muzyczne.
Jego ojciec wątpiący w swoją artystyczną przyszłość, Lucien Jacques opuszcza dom rodzinny i wykonuje dorywcze prace. Jest z kolei komisarzem, zatrudnionym u handlarza metalami i zajmuje się medium (już sztuką) tworzenia klejnotów i rzeźby na kości słoniowej. Następnie bywa w Luwrze .
Na początku 1910 roku poznał amerykańską tancerkę Isadorę Duncan . Uczyni ją swoim modelem i szybko zostanie jego prywatną sekretarką. Uwiedziony swoją osobowością, często będzie o tym mówił w swoich pismach przez całe swoje życie. Poznał także Raymonda Duncana , zapisał się do swojej Akadémii i tam ćwiczył taniec, gimnastykę i tkactwo. Tam poznał wielu intelektualistów i artystów, którzy połączyli pasję do Grecji i hellenizmu.
Antymilitarysta waha się między ucieczką za granicę a wypełnianiem obowiązków służby. Odpowie na swoją kartę wezwania, jednak pragnąc być biernym aktorem w tych tragicznych wydarzeniach, które nadejdą. Artysta zna się na sekcji muzycznej 161 pułku piechoty w Saint-Mihiel i związuje się z Alexandre Nollem , malarzem Henrykiem oraz braćmi Laurencie, oficerami i miłośnikami sztuki. Ci drudzy proszą Luciena Jacquesa, by „jeździł” i tańczył Orfeusza Glucka.
Przechodząc ze służby do wojny, staje się noszącym na noszach i będzie podróżował przez swój oddział narodzin, doprowadzony do chaosu i rozpaczy.
Bitwa pod Argonne w 1915 roku, pod Verdun w 1916 roku.
Kilkakrotnie ranny, wyjechał na rekonwalescencję do Bretanii, gdzie zaprzyjaźnił się z Louisem Guilloux , a następnie na południu Francji. Zaczął robić drzeworyty i nici ozdobne, które wystawiał pod koniec wojny w Druecie w Paryżu.
Wyjdzie z tego głęboko pacyfistyczny. W tych latach napisał swój dziennik Carnets de Moleskine .
Zdemobilizowany wrócił do Paryża i otworzył sklep z różnymi produktami, które sam opracował. Pisze teksty, redaguje i wystawia. Następnie opublikował wiersze inspirowane wojną. On wykazuje drzeworyty z kolegami Noll , Vox , dalies, Quillivic ...
Następnie stworzył Les Cahiers de l'artisan , magazyn artystyczny, który każdej ze swoich publikacji poświęcił produkcje artysty.
Zaprzyjaźnił się z wieloma pisarzami (Gide, Poulaille, Martinet, Paulhan, Guéhenno), amerykańskim kompozytorem Samuelem Barlowem, malarzem Stuartem Davisem itp.
W 1922 r. Ze względów zdrowotnych wyjechał z Paryża na Lazurowe Wybrzeże w Grasse . Tam poznał poetę Charlesa Vildrac . Tam ponownie uruchomił magazyn Les Cahiers de l'artisan, który naszkicował podczas pobytu w Paryżu. Jest autorem recenzji literackiej Marsylii La Criée . Dzięki tej recenzji w 1924 roku poznał Jeana Giono . Lucien Jacques opublikował w Les Cahiers de l'artisan serię wierszy (z towarzyszeniem fletu ), a następnie wysłał do paryskiego wydawcy Grasset tekst tego młodego autora ( Narodziny Odysei ), który został odrzucony. Aby ostatecznie przekonać Grasseta, przedłożył jej powieść: Colline .
W latach 1925-1935 współpracował przy różnych przeglądach kulturalnych i literackich ( New Age i Against the Current of Poulaille , Les Humbles Maurice'a Wullensa, Clarté de Barbusse itp.), Wyjeżdżał za granicę, prezentując swoje prace lub tworząc inne ( Włochy , Egipt ). Podróż do Rzymu sprawiła, że odkrył fresk, którego używał w wielu miejscach (m.in. Saint-Paul-de-Vence , Manosque ). Osiedli się w Saint-Paul.
Lucien Jacques będzie z Giono, od 1936 r., Osią spotkania intelektualistów, pacyfistów i miłośników twórczości pisarza z Manosque: Les Rencontres du Contadour , wioski Montagne de Lure niedaleko Banon . Z tej okazji, stworzył Cahiers du Contadour , rodzaj konta literackiego każdego pobytu: niepublikowanych tekstów, wierszy, refleksje, tłumaczenia (jak Moby Dick przez Hermana Melville'a , we współpracy z Giono i Joan Smith).
Podczas II wojny światowej zdobył Montagne de Lure . Nadal przyjmuje kontadurskich przyjaciół, którzy chcą przedłużyć „spotkania”, a zimę spędza w Montlaux, gdzie kupuje dom w pobliżu swoich przyjaciół Pellegrin.
Następnie przeniósł się do Montjustin , niedaleko Manosque , które chciał przekształcić w wioskę artystów. Malarze, pisarze i poeci zatrzymują się tam przy każdej okazji. To dla niego płodny okres, w którym dużo podróżuje, wystawia, tworzy i publikuje. W 1953 roku ponownie otworzył Cahiers de l'artisan . W tym okresie stworzył luksusowe wydanie książkowe dzieł swoich najlepszych przyjaciół, w tym Giono, z którym nieco się pokłócił.
Lucien Jacques spędził ostatnie sześć lat swojego życia w Gréoux-les-Bains, gdzie zaprzyjaźnił się z szewcem Yvonem Michelem. Stan zdrowia nie przeszkodził mu w ponownym tworzeniu i wystawianiu. W 1960 r. Brał udział w kręceniu filmu „ Krzyzus” , do filmu Giono , stając się dekoratorem i rekwizytem filmowym, choć zmęczony chorobą. Rak zabije go w Nicei szpitala na11 kwietnia 1961. Lucien Jacques jest pochowany w Montjustin na13 kwietnia 1961.
Lucien Jacques, list od Antibes