Louise Aston

Louise Aston Obraz w Infobox. Louise Aston. Biografia
Narodziny 26 listopada 1814
Gröningen
Śmierć 21 grudnia 1871(w wieku 57 lat)
Wangen im Allgäu
Narodowość Niemiecki
Zajęcia Pisarz , redaktor

Luise Aston , znana również jako Louise Aston urodzona dnia26 listopada 1814w Gröningen i zmarł dalej21 grudnia 1871w Wangen im Allgäu jest niemiecką pisarką i feministką .

Była aktywistką na rzecz praw kobiet , demokracji i wolnej miłości .

Biografia

Louise Aston jest najmłodszą córką teologa protestanta Johanna Gottfrieda Hoche  (we) i jego żony Louise Charlotte, urodzonej w Berning. Jedną z jej starszych sióstr jest pisarka Eulalia Merx  (de) . W wieku 17 lat zaaranżowano jej małżeństwo z 23-letnim Samuelem Astonem, angielskim fabrykantem z Magdeburga i przeprowadzili się do Anglii. Samuel Aston ma już czworo dzieci z nielegalnych związków zawodowych z trzema żonami, z których wszystkie adoptował. Małżeństwo Samuela i Louise Aston da początek trzem córkom.

Louise Aston prowadzi ekstrawaganckie życie i wielokrotnie wywołuje skandale w Magdeburgu i Getyndze, gdzie od czasu do czasu przebywa. W 1839 roku, za namową Samuela Astona, para rozwiodła się, a następnie w 1842 roku pojednała i ponownie wyszła za mąż. W 1844 roku separacja była ostateczna i ponownie rozwiedli się. Louise Aston opisuje historię tego związku w swojej powieści Aus dem Leben einer Frau  (de) (Z życia kobiety).

Louise Aston przeniosła się do Prus ze swoją drugą córką Jenny Louise i osiadła w Berlinie. Mieszka tymczasowo z Rudolfem von Gottschallem , który dedykuje jej wiersze o wolnej miłości „Madonna” i „Magdalena”.

W poszukiwaniu kariery literacko-filozoficznej dołączyła do grona młodych heglistów (m.in. Otto von Corvin i Max Stirner ). Anonimowe skargi na nią prowadzą policję do jej monitorowania. W 1846 r. Została wydalona z Berlina, uznając ją za „osobę niebezpieczną” za jej nonkonformizm i otwarte odrzucanie wszelkich form zorganizowanej religijności. Rzeczywiście, publikuje erotyczne wiersze, nosi spodnie jak George Sand , do której jest porównywana, i pali na ulicy. W swojej późniejszej książce Meine Emanzipation, Verweisung und Rechtfertigung (Moja emancypacja, odniesienie i usprawiedliwienie) opisuje swoje doświadczenia i stawia radykalne postulaty dotyczące równości płci i praw kobiet .

Historyk sztuki Lothar Schultes podejrzewa, na podstawie podobieństwa do stalorytu Auguste Hüssenera , że obraz „Wyzwoleni” Johanna Baptist Reitera , który znajduje się w Muzeum Zamkowym w Linz , zegarek Louise Aston. Prawdopodobnie jego pochodzenie sięga 1847 roku, kiedy Aston mieszkał przez krótki czas w Szwajcarii, a być może także w Wiedniu przed rewolucją.

W 1847 roku Mathilde Franziska Anneke opublikowała traktat Das Weib im Conflict mit den socialen Verhältnissen (Kobieta w konflikcie z warunkami społecznymi), aby ją wesprzeć i potępić tłumienie roli kobiet w społeczeństwie.

W 1848 roku rewolucji, wstąpiła do Freikorps z Ludwig von der Tann jako pielęgniarka wolontariuszy i uczestniczyć w kraju Schleswig-Holstein . Podczas tej kampanii poznała swojego drugiego męża, lekarza Daniela Eduarda Meiera (1812–1873). Wrócili do Berlina, gdzie opublikowała swoją powieść Lydia, a podczas rewolucji marcowej zredagowała kilka numerów w magazynie Der Freischärler i założyła Club Emanzipierter Frauen (Klub Kobiet Emancypowanych ). Jej mąż zostaje aresztowany za swoje radykalne demokratyczne poglądy. Aston została ostatecznie wydalona z Berlina i przeniosła się do Bremy, gdzie napisała swoją powieść Revolution und Conterrevolution . Jego ostatnia publikacja, Freischärler-Reminiscenzen, ukazała się w 1849 roku i jest zbiorem wierszy. Te radykalne teksty spotkały się z ostrą krytyką ze strony ruchu feministycznego (w tym Louise Otto ).

Mąż Louise Aston został zwolniony z więzienia w 1855 r. Podczas wojny krymskiej para opuściła Niemcy, aby pracować jako ochotnik i pielęgniarka po stronie rosyjskiej po stronie rosyjskiej . Następnie mieszkali na Ukrainie, a następnie w Transylwanii, na Węgrzech i w Austrii, aż do powrotu do Niemiec w 1871 r. Mieszkała tam pod nazwiskiem Louise Meier, aby nie zostać rozpoznaną. Wkrótce potem Louise Aston zmarła biednie i odizolowana od przyjaciół w wieku 57 lat.

Została pochowana na starym cmentarzu Wangen im Allgäu ; tablicę pogrzebową zdobi epitafium „Po walce pokój” . Jej mąż Daniel Eduard Meier, który zmarł w 1873 roku, został pochowany w tym samym grobie. Na jego tabliczce pogrzebowej znajduje się również epitafium: „Śmierć z powodu współczucia gwarantuje spokój i ciszę. Bezlitośnie ścigani Meier-Aston ” . "

Pracuje

Aston jest prawdopodobnie jednym z najbardziej radykalnych niemieckich działaczy politycznych i pisarzy okresu Vormärz . Jej wyjątkowy punkt widzenia opiera się na porównaniu sytuacji kobiet do sytuacji klasy robotniczej w społeczeństwie kapitalistycznym. Twierdzi, że wyzwolenie obojga zależy od odrzucenia przez nich patriarchalnych instytucji  : małżeństwa, kościoła i króla. Jej prowokacyjne postawy, w szczególności wyzwanie dla odgrywanych wówczas ról płciowych , odróżniały ją od innych feministek tamtych czasów, takich jak Fanny Lewald , Ida von Hahn-Hahn .

Louise Otto , redaktor naczelna jej gazety George Sand lub Aston „karykatury mężczyzn” .

Z literackiego punktu widzenia jest jedną z pierwszych pisarek, która ma w swoich powieściach bohaterkę, ale idzie dalej, ponieważ jej postacie są bardziej upolitycznione i odrzuca binarny aspekt gatunków.

Wśród jego prac są:

Bibliografia

Uwagi i odniesienia

  1. (w) Kendall Fisher Stivers, MEINE Emanzipation: LOUISE HOCHE ASTON I WALKA O „SIEBIE” W XIX-wiecznych PRUSACH , Wydział Uniwersytetu w Miami ( czytaj online ) , str.  11
  2. (De) Deutsche Biographie , „  Aston, Louise - Deutsche Biographie  ” , na www.deutsche-biographie.de (dostęp 26 grudnia 2020 )
  3. Gisela Brinker-Gabler: Louise Aston (1814–1871) . W: Deutsche Dichterinnen , Fischer TV ( Die Frau in der Gesellschaft ) Frankfurt / Main 1986, ( ISBN  3-596-23701-7 ) , S. 197. (krótka biografia L. Astona i cztery jego wiersze)
  4. (en) Renata Fuchs , Louise Aston (1814–1871): Liberalna autorka i feministka , De Gruyter,18 lutego 2019 r( ISBN  978-3-11-059036-4 , DOI  10.1515 / 9783110590364-010.xml , czytaj online )
  5. "  Aston Louise  " na www.ohio.edu (dostęp 26 grudnia, 2020 ),
  6. (de) Lothar Schultes, Johann Baptist Reiter (2. wydanie) , Salzburg, Anton Pustet,2013, s.  92–95
  7. (De) "  Mathilde Franziska Anneke  " , na www.rheinische-geschichte.lvr.de (dostęp 20 grudnia 2020 )
  8. „  Mathilde Franziska Anneke  ” , na www.ohio.edu (dostęp 20 grudnia 2020 )
  9. (de) Gisela Bock , Frauen in der europäischen Geschichte: vom Mittelalter bis zur Gegenwart , CHBeck,2005( ISBN  978-3-406-52795-1 , czytaj online )
  10. (od) Gisela Bock , Geschlechtergeschichten der Neuzeit: Ideen, Politik, Praxis , Vandenhoeck & Ruprecht,13 sierpnia 2014( ISBN  978-3-525-37033-9 , czytaj online )
  11. (w) Rebecca Ann Zajdowicz , „  Engaging with the Nation: Women Writers of the German Vormärz and Construction of National Identity  ” , esej ,23 marca 2010( czytaj online , przeglądano 26 grudnia 2020 r. )
  12. „  Otto, Louise | Encyclopedia.com  ” , na www.encyclopedia.com (dostęp 26 grudnia 2020 )

Linki zewnętrzne