Louis de Caters
Louis de Caters.jpg)
| Baron |
|---|
| Narodziny |
11 maja 1856 Maisons-Laffitte ( Francja ) |
|---|---|
| Śmierć |
2 lutego 1932 Paryż |
| Pseudonimy | Saint-Georges, Rapiere |
| Narodowość | Francuski |
| Zajęcia | Pisarz , publicysta , sportowiec , hodowca koni |
| Rodzina | Dla rodziny |
| Tata | Ernest de Caters ( d ) |
| Matka | Marie-Isabelle Lablache ( d ) |
| Rodzeństwo | Marie de Caters ( d ) |
| Dziecko | Christian de Caters |
| Pokrewieństwo |
Pierre Joseph de Caters (dziadek) Luigi Lablache (dziadek) |
| Właściciel | Stadnina koni Lamorlaye ( d ) |
|---|---|
| Członkiem | Towarzystwo Literackie |
| Sporty | Szermierka , jazda konna |
| Gatunki artystyczne | Powieść , kronika |
Baron Louis de Caters , znany jako Saint-Georges , urodził się dnia11 maja 1856w Maisons-Laffitte i zmarł dalej2 lutego 1932w Paryżu jest francuskim sportowcem , pisarzem i publicystą , właścicielem stadnin .
Biografia
Louis Pierre Ernest de Caters jest synem barona Ernesta de Catersa, jeźdźca-dżentelmena, który brał udział w tworzeniu Société des Steeplechases de France oraz wnukiem barona Pierre'a Josepha de Catersa i Luigiego Lablache'a .
Żonaty z M lle Seif Dahan Dahan, dziewczyną Seif Bey, doradcą Ismaila Paszy i wnuczką barona Raïss, jest ojcem Christiana de Catersa i Alaina de Catersa (1895-1971), inżyniera Centrale i oficera artylerii, rycerza Legionu honorowy mąż Marie Thérèse de Penfentenyo de Cheffontaines (ożenił się ponownie z bankierem Pierre-Edouardem Hentsch).
Z rodziny związanej z jeździeckim świecie, posiada kołek z Lamorlaye , między Chantilly i Royaumont Abbey (własność Jules Gouin , który jest żonaty z jego pierwszego kuzyna Maria Theresa Singer). W swojej stajni ma dwadzieścia pięć koni, z których kilka z powodzeniem bierze udział w wyścigach ( Saint-Georges w derbach ; Capucin , Fort-en-Gueule , Vaillance , Avermes i Ismaël , w biegach z przeszkodami ).
Uprawiając również szermierkę , jest jednym z najlepszych strzelców w holu Luciena Mérignaca , który mówi o nim: „Mojemu najlepszemu uczniowi i przyjacielowi” .
Znany publicysta szermierczy, dziennikarz i krytyk koni, ale także krytyk literacki , współpracuje w szczególności na wsi , w Paryżu , w Muzeum Rodzinnym , w La Revue des sports , w L'Événement , w L'Écho de Paris , w Soir oraz w szermierce i strzelectwie .
Został przyjęty jako członek Société des gens de lettres w 1896 roku.
Jego pogrzeb odbywa się w kościele Saint-François-de-Sales w Paryżu .
Pracuje
- Zbrodnie dumy (1891)
- Zemsta miłości ( Flammarion , 1893)
- Spowiedź kobiety świata. Brutalna miłość (Flammarion, 1894)
- Od pocałunków do pocałunków: Hrabina Lydie (Flammarion, 1895)
- Passionnette, powieść (Flammarion, 1896)
- Lew Camors: odcinek wojen w Chouannerie, 1795-1804 (1895)
- Miłość kochania (Flammarion, 1897)
- Piraci z Wenecji ... (1898)
- Wyścigi konne - przedmowa Fernanda Vandérem (Lafitte, 1912)
Źródła
- Larousse
- Ilustracja , tom 97, 1891
- Charles-Maurice de Vaux, „Louis de Caters”, w sporcie we Francji i za granicą; 1. Sport we Francji i za granicą: sportowe sylwetki. Tom pierwszy. Tom 1 , 1899
- Émile André, „Były kronikarz szermierki: Louis de Caters”, w L'Escrime et le tir , maj 1932
- „Życie sportowe: Louis de Caters i sport”, Gil Blas , 27 grudnia 1893
Uwagi i odniesienia
- Le Figaro , 31 maja 1894)
- „ Cote 19800035/1099/26042 ” , baza danych Léonore , francuskie Ministerstwo Kultury
- Szermierka i strzelanie , marzec 1932