Ludwik z Basse-Lotharingie

Ludwik z Basse-Lotharingie Biografia
Tytuł Hrabia Alamanów
Dynastia Karolingowie
Narodziny Między 975 a 980
Śmierć Około 1023
Tata Karol z Basse-Lotharingie
Matka Adelaida

Louis de Basse-Lotharingie , urodzony między 975 a 980, zmarł w 1023 roku , jest członkiem dynastii Karolingów, synem Charlesa de Basse-Lotharingie i jego drugiej żony Adélaïs, niejasnego pochodzenia, córki wasala Hugues Capet .

Niewola

Kiedy jego ojciec został wzięty do niewoli przez Hugues Capet, któremu spierał się z frankońską rodziną królewską, ten ostatni powierzył Louisa opiece biskupa Adalbérona de Laon, a następnie w 993 r. Odebrał jego opiekę i zamknął go w Orleanie (Loiret), gdzie stracić orientację według Ferdinanda Lota .

Wiosną 993 roku hrabia Eudes I st Blois , rozczarowany, że Hugh Capet i jego syn odmówili nadania mu tytułu księcia Franków , opracowanego wspólnie z Adalberonem, aby schwytać ich podczas spotkania zaplanowanego w Metz z cesarzem Otto. III i osadzenie Ludwika na tronie Franków. Eudes I st Blois został księciem Franków i biskupem Adalberon w Reims . Hugues Capet i jego ostrzeżony syn udaremnili tę próbę.

Hrabstwo

Karl Ferdinand Werner zapewnia, że ​​Louis, odzyskując wolność, stał się hrabią i niewątpliwie był opętany w Lotaryngii.

Do Akwitanii udał się jako „Lodoicus, syn króla Karola”, który pojawia się na akcie opactwa Bourgueil w 1012 roku .

Śmierć

Jego epitafium w Sens (Yonne) stwierdza, że ​​zmarł w klasztorze Saint-Pierre-le-Vif z powodu choroby, po tym, jak został mnichem w skrajności, kiedy wrócił do krainy imperium po pielgrzymce na górę Saint Michel. To epitafium zostało opublikowane.

Kiedy umarł, zostawił swoją willę Ariscurt i paliusz w tym klasztorze, niewątpliwie cenne wspomnienie jego królewskiego pochodzenia.

Jest ostatnim z Karolingów z Ludwika Pobożnego , trzeciego syna Karola Wielkiego . Po jego śmierci Karolingów reprezentowali jedynie Herbertiens de Vermandois , potomkowie Bernarda , nieślubnego syna Pepina , najstarszego syna Karola Wielkiego. Zostaną one wygaszone przez samce około 60 lat po śmierci hrabiego Alamanów poprzez połączenie się z kapetyńskim domem Vermandois , a wraz z nimi zniknie ostatnia patrylinearna linia potomków Karola Wielkiego.

Uwagi i odniesienia

Uwagi

  1. Kronika Saint-Pierre-le-Vif opisuje to jako Alemanorum , czasami tłumaczone jako hrabia Alamanów , wyrażenie określające hrabiego imperium.
  2. Ariscurt nie został zidentyfikowany z całą pewnością, ale prawdopodobnie znajdował się w Lotharingii, gdzie występuje wiele toponimów kończących się na curtis lub court .

Bibliografia

  1. Christian Settipani , Prehistoria Kapetyngów , 1993, s.  431 .
  2. Karl Ferdinand Werner , Tysiąc lat temu Karolingowie: koniec dynastii, początek mitu , Rocznik-biuletyn francuskiego towarzystwa historycznego, 1991-1992, s.  24 .
  3. Hervé Pinoteau , francuski Królewskim symboliczny, V th  -  XVIII th  century , edycje ISP, 2004 s.  162.
  4. Laurent Theis, Robert le Pieux , Librairie Acédemic Perrin, 1999, str.  70 .
  5. Laurent Theis, Robert le Pieux , Librairie Acédemic Perrin, 1999, str.  76 .
  6. Karl Ferdinand Werner , Tysiąc lat temu Karolingowie: koniec dynastii, początek mitu , Rocznik-biuletyn francuskiego towarzystwa historycznego, 1991-1992, s.  17-79 .
  7. Christian Settipani , La Préhistoire des Capétiens , 1993, p.339.
  8. Robert-Henri Bautier i Monique Gilles, Odorannus de Sens, Opera omnia , Paryż 1972, s.  270 .
  9. Kronika Saint-Pierre-le-Vif de Sens, znanego jako Clarius , wyd. Robert-Henri Bautier i Monique Gilles Paris, 1979, s.  114 .

Bibliografia