Louis blaringhem

Nauczyciel. Louis Blaringhem, prezes Akademii Nauk (Francja) Biografia

Narodziny	1 st luty 1878 Locon
Śmierć	1 st styczeń 1958(w wieku 79 lat) Paryż
Skrót w botanice	Blaringhem
Narodowość	Francuski
Dom	Francja
Trening	École normale supérieure (Paryż)
Zajęcia	botanik , genetyk , profesor uniwersytecki , agronom

Inne informacje

Pracował dla	Uniwersytet Paryski , Uniwersytet Nauki i Technologii w Lille
Członkiem	Francuskie Towarzystwo Botaniczne Akademii Nauk

Louis Florimond Joseph Blaringhem , ur1 st luty 1878w Locon ( Pas-de-Calais ) i zmarł dnia1 st styczeń 1958w Paryżu , jest francuskim botanikiem .

Biografia

Rodzina Blaringhema jest skromna: jego ojciec Louis jest nauczycielem, podobnie jak jego dziadek; jego matka, Marie Devaux, pochodzi z rolniczej rodziny z Douvrin . Jest najmłodszym i najstarszym z chłopców w sześcioosobowej rodzinie; dwaj jego bracia zostaną inżynierami, kolejny weterynarz.

Studiował w Béthune, a następnie w liceum Faidherbe w Lille, po czym zdał egzaminy konkursowe na École polytechnique i École normale supérieure (1898). Został przyjęty przez obydwa i wybrał drugą placówkę (1899-1903). Uzyskał licencję (1902), agregację nauk przyrodniczych (1903) oraz doktorat z nauk przyrodniczych (1907). Jest adiunktem w École normale supérieure, najpierw w dziedzinie geologii (1903), a następnie botaniki (1904-1907).

W 1909 Blaringhem został kierownikiem wydziału w Instytucie Pasteura . Wykłada na Wydziale Nauk Paryskich oraz w Narodowym Konserwatorium Sztuki i Rzemiosła . W czasie I wojny światowej w 1914 wstąpił do piechoty i ponad rok spędził na froncie. W 1915 r. został przydzielony do służby produkcji samolotów. Otrzymał różne odznaczenia, w tym Croix de Guerre. Po wojnie wznowił swoje obowiązki w Instytucie Pasteura i na Wydziale Nauk.

W 1918 roku , po śmierci swojego przyjaciela botanika Gastona Allarda , objął kierownictwo arboretum w Angers , które to stanowisko piastował aż do śmierci.

W 1919 spędził sześć miesięcy na Uniwersytecie Harvarda . Odbył różne misje w Europie (Szwecja, Holandia), a także w Stanach Zjednoczonych czy Japonii .

Blaringhem, specjalista w dziedzinie genetyki roślin, początkowo rozważa teorie dziedziczności Gregora Mendla z wielką niechęcią, aby ostatecznie włączyć je w pełni do swojego nauczania i pracy badawczej. Jest pierwszym Francuzem, który rozwinął zastosowania genetyki w naukach agronomicznych, przyczyniając się w szczególności do poprawy plonów różnych rodzajów zbóż.

W 1928 został wybrany członkiem Akademii Nauk . Blaringhem jest autorem ponad trzystu tytułów. Jest również odpowiedzialny za publikację Exposés de biologie naturelle w zbiorze wiadomości naukowych i przemysłowych .

W tym samym roku został mianowany dyrektorem Maison Franco-Japonaise w Tokio (Japonia), aw latach 1928 i 1929 kilkakrotnie spotkał cesarza Hiro Hito, który przeczytał wszystkie jego dzieła. W 1929 odwiedził kraje Azji Południowo-Wschodniej. Od 1930 do 1949 Blaringhem został profesorem zwyczajnym na Sorbonie , na krześle w charakterze osobistym. W 1946 r. uczestniczył jako honorowy prezydent, obok Li Yu Yinga, rektora Uniwersytetu Pekińskiego i Ministra Zamorskiej Francji Mariusa Mouteta , w Wielkim Kongresie Sojowym w Paryżu.

Był prezesem Towarzystwa Botanicznego Francji w 1930 roku.

W 1947 został wybrany prezesem Akademii Nauk, aw tym roku zrezygnował z katedry botaniki, by poświęcić się École normale supérieure.

Przeszedł na emeryturę w 1949 r., prowadził małe laboratorium na Sorbonie i pełnił funkcje kierownika wydziału w Instytucie Pasteura przy Arboretum Gaston Allard (Angers) . Profesor Louis Blaringhem zmarł dnia1 st styczeń 1958 w Paryżu.

Publikacje

Pojęcie gatunku, zastosowanie do postępu rolnictwa i przemysłu nowych pojęć dotyczących gatunku , Paryż, Revue des idées, 1905.
Pochodzenie gatunków, selekcja i mutacja , Paryż, Revue des idees, 1906.
Działanie traumy na zmienność i dziedziczność, mutacje i urazy , Lille, Danel, 1907.
Zmienność form roślinnych , Lille, Le Bigot, 1908.
Mutacja i trauma: studium ewolucji form roślinnych , Paryż, Félix Alcan, 1908, 249 stron.
Badania nad doskonaleniem roczników jęczmienia browarnego , Paryż, Towarzystwo Zachęty Uprawy Piwnego Jęczmienia we Francji, 1910.
O metodzie w naukach , z Benjaminem Baillaudem , Léonem Bertrandem i Émile Borelem , Félixem Alcanem, Nouvelle collection scientifique , 1911, 1924.
Partenogeneza roślin wyższych , Paryż, Laboratorium ewolucji bytów zorganizowanych, 1909.
O dziedziczności w biologii , Paryż, 1911.
Nagłe przemiany istot żywych , Paryż, Flammarion, Biblioteka Filozofii Naukowej , 1911, 353 strony.
Pojęcie gatunku i dysjunkcja mieszańców według Charlesa Naudina (1852-1875) , Jena, 1911.
Prezentacja projektu programu kursu rolniczego w Conservatoire des arts et métiers , Paryż, Bouillant, 1912.
Czwarta Międzynarodowa Konferencja Genetyczna: lekcje z kursu biologii rolniczej na Sorbonie , 4 i 11 listopada 1912, Paryż, Editions de la revue politique et littéraire (revue bleue) i de la revue scientifique, 1912.
Ulepszanie roślin , z 30 rysunkami w tekście, Paryż, Flammarion, 1913, XII-192 strony.
Badanie anatomiczne słomy pszennej , E. Miege, Paryż, Institut Pasteur, 1914.
Specyficzna wartość różnych grup pszenicy (Triticum) , Paryż, Institut Pasteur, 1914.
Problemy dziedziczności eksperymentalnej , Paryż, Flammarion, Biblioteka Filozofii Naukowej, 1919, 317 stron.
O metodzie w naukach , z André Jobem, H. Bouasse i Pierre Delbet , Paryż, Félix Alcan, 1919-1920.
Nowe badania nad hybrydami , Orlean, Paul Pizelet, 1922.
Pasteur et le transformisme , z przedmową J. Costantin, Paryż, Masson, 1923, XIV-261 s..
Traktat o rachunku prawdopodobieństw i jego zastosowaniach z Émile Borel i C.-V.-L. Charlier, Paryż, Gauthier-Villars, 1925.
Nowe hybrydy Aegilopsa i Triticum , Paryż, 1926.
Zasady i formuły dziedziczenia Mendla , Paryż, Gauthier-Villars, 1928, XIII-191 s..
Cechy morfologiczne i anatomiczne stosowane do klasyfikacji fanerogamów i kryptogamów naczyniowych , przedmiot wykładany na Wydziale Nauk w Paryżu, Paryż, Guillon, 1929-1930.
Co współczesna cywilizacja zawdzięcza bezinteresownym badaniom naukowym , wykłady nadawane w Radio Paris, z Paulem Langevinem , Jeanem Saphoresem i Francisem Perrinem , Paryż, 1930.
Les inflorescences et les fleurs , przedmiot prowadzony na Wydziale Nauk w Paryżu, Paryż, Guillon, 1930-1931, 90 stron.
Wprowadzenie do kursu o surowcach organicznych, włóknach, gumie , kurs I roku 1930-1931, Ministerstwo Lotnictwa, Państwowa Szkoła Aeronautyki, Paryż, 1931.
Doroczne publiczne zebranie pięciu akademii , 24 października 1931, pod przewodnictwem Alexandre Milleranda , Institut de France, Paryż, 1931.
Julien Noël Costantin , biolog (1857-1936), spis wspomnień lub dzieł Juliena Costantina , Paryż, Masson, 1936.
Hybrydy płciowe i mozaiki, dzieło Mendla i Naudina , Paryż, Masson, 1937.
Dziedziczność, mutacja i ewolucja: prace Hugo de Vries prezentowane w Palais de la Découverte z P. Bertrandem i P. Guérinem, Paryż, Masson, 1937.
Wystawa ostatnich prac Carnegie Institution of Washington , wydziałów biologii roślin i genetyki, Paryż, Emancipatrice, 1938.
Początki naszych owoców i ich konserwacja , konferencja wygłoszona w Palais de la Découverte, 18 sierpnia 1940, Paryż, Palais de la Découverte, 1940, Alençon, Poulet-Malassis, 1941.
Zespoły roślinne: komensalizm i symbioza , Paryż, Palais de la Découverte, 1941, Uniwersytet Paryski, 1948.
Roczna sesja cenowa w poniedziałek 15 grudnia 1947 , Institut de France, Académie des sciences, Paryż, Gauthier-Villars, 1947.
Piwo, jęczmień i chmiel , Paryż, Palais de la Découverte, 1949, Alençon, Poulet-Malassis, 1949.
Mendelizm i Naudynizm, ekspozycja podstawowych hipotez eksperymentalnej dziedziczności , niedatowana.

Bibliografia

Notatka o pracy naukowej Louisa Blaringhema , Paryż, Bouillant, 1911, 1921.
Christophe Charle i Eva Telkes-Klein, profesorowie Wydziału Nauk w Paryżu: Słownik biograficzny (1901-1939) , Narodowy Instytut Badań Edukacyjnych, Paryż, i CNRS Éditions, zbiór „Biograficzna historia edukacji”, 1989, 270 stron . ( ISBN 2-222-04336-0 )

Uwagi i referencje

„Gdzie są sławni ludzie, którzy byli byłymi uczniami Liceum Faidherbe?” » , na stronie Stowarzyszenia Absolwentów Faidherbe
Benjamin Baillaud , Léon Bertrand , Émile Borel i Louis Blaringhem, O metodzie w naukach ,1 st styczeń 1919( przeczytaj online )

Linki zewnętrzne

Ewidencja organów :
Zasoby badawcze :
Zasoby związane ze zdrowiem :
- Międzyuczelniana biblioteka zdrowia
Artykuł o wsi
Hołd od jego rodzinnej wioski
Lycée Louis Blaringhem de Béthune: Życie i kariera absolwenta szkoły średniej

Blaringhem to standardowy botaniczny skrót od Louis Blaringhem .

Zajrzyj do wykazu skrótów autorskich lub wykazu roślin przydzielonych temu autorowi przez IPNI