Louis-Jacques Moreau de la Sarthe

Biografia

Narodziny	28 stycznia 1771 Montfort-le-Gesnois
Śmierć	13 czerwca 1826 Paryż
Narodowość	Francuski
Zajęcia	Lekarz , astronom

Inne informacje

Członkiem	Towarzystwo Filomatyczne Paryskiej Narodowej Akademii Medycznej

Jacques-Louis Moreau dit Moreau de la Sarthe , urodzony dnia28 stycznia 1771w Montfort-le-Gesnois i zmarł dalej13 czerwca 1826w Paryżu jest francuskim lekarzem i anatomem .

Biografia

Opuścił Le Mans i przyjechał do Paryża29 września 1791Moreau został po dwóch latach mianowany chirurgiem trzeciego stopnia i opuścił służbę w III roku Nivôse 5 roku , tracąc swobodę używania prawej ręki w wyniku kontuzji, jaką doznał podczas wykonywania swoich funkcji, w szpitalu wojskowym Nantes .

Moreau został następnie wysłany przez dystrykt Le Mans jako uczeń szkoły zdrowia pod imieniem „uczeń ojczyzny”. W 1795 r. Został zastępcą bibliotekarza w École de Paris, dzięki czemu w znacznym stopniu przyczynił się do ukształtowania biblioteki wydziału, najbogatszej i najlepiej dostosowanej do potrzeb wielu czytelników.

Moreau de la Sarthe, który otrzymał tytuł doktora medycyny w 2. roku XIII prerii , pozostawał zawsze związany z wydziałem medycyny jako zastępca bibliotekarza i był24 marca 1808 r, mianowany bibliotekarzem, pełnił funkcje do 19 sierpnia 1815. Cztery lata później25 lutego 1819, został profesorem historii medycyny, na którym studiował do 21 listopada 1822.

Kiedy umarł, zostawił w testamencie następującą klauzulę: „Chcę, aby moje książki medyczne zostały przekazane w drodze konkursu i jako nagroda dla studenta, który w ocenie komisji powołanej przez Akademię wykazał się największą wiedzą z zakresu medycyny. literatura i filozofia. „ Konkurs miał dwóch zwycięzców, w tym Jean-Eugene Dezeimeris .

Bayle narysował ten portret Moreau de la Sarthe:

„Lekarz-filozof, wybitny literat, Moreau de la Sarthe zyskał zasłużoną reputację w świecie; delikatność jego charakteru, żywotność, delikatność jego umysłu, rozległość i różnorodność jego wiedzy, urok jego rozmowy, troskę, jaką okazywał swoim pacjentom, gorliwość, jaką im okazywał, sprawiały, że szukał go najbardziej wybitni ludzie z wyższych sfer, dla których stał się zarówno przyjacielem, jak i lekarzem. Życzliwy wraz z kolegami, z zapałem witający studentów, w których rozpoznawał zamiłowanie do pracy, chęć do nauki, był kochany i ceniony przez wszystkich, którzy go znali. Niewielu lekarzy pozostawiło reputację tak nietkniętą i tak czystą jak jego. Miał proste przyzwyczajenia, żył tylko dla nauki i dla ulgi swoim pacjentom; odprężenia szukał jedynie w rozmowie z wybitnymi ludźmi, którymi lubił się otaczać. Pisał obszernie na temat różnych dziedzin sztuki uzdrawiania. Jednak jego literacka sława i reputacja nie są tym, czym powinny; możemy o nim powiedzieć, że szerzył naukę w małych osobnych artykułach, w broszurach o kilku kartach lub w przedrukach prac znanych autorów, a wreszcie w Dictionary of Medicine of the Methodical Encyclopedia , of który po śmierci Petit-Radela został głównym redaktorem. Jego styl był czysty, elegancki, jego dykcja łatwa, właściwe słowo zawsze pojawiało się pod jego piórem; nie dążąc do efektu, nie szukając go, wiele dał wyraz jasności swojego wyrazu. Krótko mówiąc, był w opinii wszystkich lekarzy jednym z tych, którzy pisali najlepiej. "

Był także profesorem higieny w Athénée, członkiem Louvre Society of Medicine, członkiem rzeczywistym Akademii Medycznej, założycielem m.in. Society of Emulation, Philomathic Society .

Publikacje (listy częściowe)

Jako autor

Pochwała Félixa Vicq d'Azyra, a następnie podsumowanie anatomicznych i fizjologicznych prac tego słynnego lekarza , rok VI (1798)
Historyczny i praktyczny traktat o szczepionkach , Paryż, rok IX , w -8 °
- Wznowienie: Champion-Slatkine, 1989
Naturalna historia kobiet, a następnie traktat o higienie zastosowany do jej reżimu fizycznego i moralnego w różnych okresach jej życia , Paryż, 1805, 3 tomy. in-8 °, z 11 tabliczkami wygrawerowanymi w kolorze wklęsłym
- Tom 1, 1 st sekcja - tom 1, 2 e sekcji - tom 2
Hipokrates , ok. 1807
- Notatka na temat Hipokratesa , Paryż, 1810, in-12
Fragment do wykorzystania w historii medycyny chorób psychicznych i medycyny moralnej , Paryż, 1812, za-8 °
Fragment do historii postępu medycyny we Francji , Paryż, 1815, za-8 °
Uwagi do projektu zarządzenia dotyczącego Akademii Medycznej, odczytane na posiedzeniu o godz 22 maja 1821, Paryż, 1821, in-8 °, 22 s.
Pamięć o historii Paryskiej Szkoły Medycznej , Paryż, 1824, in-4 °, 78 s. (wyciąg z Dictionary of Medicine of the Methodical Encyclopedia )

Jako redaktor

(z Félix Vicq d'Azyr ) Encyklopedia metodyczna : Medycyna: zawiera: 1 ° higienę, 2 ° patologię, 3 ° semeiotykę i nozologię, 4 ° terapeutyki lub sprawy medyczne, 5 ° medycynę wojskową, 6 ° weterynarię, 7 ° medycynę prawniczą , 8 orzecznictwo medycyny i farmacji, 9 biografia medyczna itp., Uporządkowane i opublikowane przez pana Vicq d'Azyra i kontynuowane przez pana Moreau , Paryż, Panckoucke, V ve Agasse i Liège, Plamtoux, 1787– 1830, 13 tomów. w-4 °
Johann Caspar Lavater , Sztuka poznawania ludzi przez fizjonomię , 1806

Bibliografia

A. Dechambre , L. Lereboullet i L. Hahn, Encyklopedyczny słownik nauk medycznych , Paryż, Masson, 1876, s. 357–358
Véronique Signoret:
- Kobiecość widziana przez dwóch lekarzy Oświecenia: Roussel i Moreau de la Sarthe ; pod kierunkiem Daniela Teysseire, 1992 - praca magisterska
- Louis-Jacques Moreau dit De la Sarthe (1771–1826): prezentacja mało znanego ideologa i jego pracy , pod redakcją Daniela Teysseire, 1994

Uwagi i odniesienia

Dezeimeris był autorem monumentalnego historycznego słownika medycyny : Jacques Raige-Delorme, „ Obituary on MJ-E. Dezeimeris ”, s. 369 w ogólnych Archives of Medicine , 1852 Seria 4 , n O 28
arkusz z SUDOC .

Linki zewnętrzne

Dokumentacja urzędowa :