Przedstawiciel Stanów Zjednoczonych | |
---|---|
4 marca 1877 -3 marca 1879 | |
Izba Reprezentantów stanu Illinois | |
1863-1865 | |
Poseł do parlamentu we Frankfurcie | |
od 1848 | |
Członek Drugiej Izby Sejmu Wielkiego Księstwa Badenii ( d ) | |
od 1845 |
Narodziny |
4 listopada 1813 Mannheim |
---|---|
Śmierć |
18 września 1891(w wieku 77 lat) Chicago |
Pogrzeb | Cmentarz Graceland |
Imię w języku ojczystym | Lorenzo Brentano |
Narodowość | amerykański |
Trening |
Uniwersytet w Heidelbergu Uniwersytet we Fryburgu Bryzgowijskim |
Zajęcia | Polityk , rewolucjonista , dyplomata |
Rodzina | Brentano ( d ) |
Dziecko | Theodore Brentano ( w ) |
Partia polityczna | partia Republikańska |
---|
Lorenz Peter Carl Brentano (urodzony dnia4 listopada 1813w Mannheim - zmarł dnia18 września 1891w Chicago ) był niemiecko-amerykańskim prawnikiem, dziennikarzem, dyplomatą i politykiem. Przewodniczący rządu tymczasowego krótkotrwałej Republiki Badenii (maj-Lipiec 1849), wyjechał na wygnanie do Stanów Zjednoczonych , gdzie kontynuował karierę polityczną jako republikanin .
Urodzony w Mannheim, w Wielkim Księstwie Badenii , Lorenz Brentano był synem kupca pochodzenia lombardzkiego (dalekiego kuzyna poety Clemensa Brentano ). Po studiach prawniczych w Heidelbergu i Fryburgu Bryzgowijskim (1831-34), Lorenz praktykował na dworze w Rastatt, a następnie w Mannheim . Wybrany posłem do drugiej izby parlamentu Badenii w 1845 r. Wstąpił do swoich kolegiów Johanna Adama von Itzsteina i Friedricha Heckera w ramach liberalnej lewicy. Brentano wyróżnił się tam jako obrońca niezależności sądownictwa wobec rządu.
Po rewolucji marcowej 1848 r. Został wybrany do parlamentu Frankfurtu , gdzie zasiadał na skrajnej lewicy (frakcja Donnersberga). Plik7 sierpniastał się rzecznikiem radykalnego ruchu, który domagał się zatwierdzenia wyboru Heckera, uciekającego od upadku jego republikańskiego powstania w kwietniu. Jako prawnik zapewniłMarzec 1849obrona Gustava Struve , przyjaciela Heckera, który z kolei usiłował poprowadzić republikańskie powstanie wWrzesień 1848. Broniąc Heckera i Struve, Brentano zdobył sympatię radykałów z Badenii. Wybrany burmistrzem Mannheim w styczniu, a następnie wKwiecień 1849był za każdym razem unieważniany przez umiarkowany liberalny rząd Bekka , który nie ufał temu agitatorowi i jego sieci radykalnie demokratycznych klubów.
9 i 10 maja 1849trzecie powstanie republikańskie wypędziło wielkiego księcia Carlsrhue. Lorenz Brentano został następnie wybrany przez powstańców na stanowisko przewodniczącego rządu tymczasowego utworzonego na15 maja. Zadanie to wykonywał z pewnym umiarem, co ściągnęło na niego wyrzuty nieprzejednanych partyzantów Gustawa Struve. Ten wewnętrzny kryzys osiągnął punkt kulminacyjny 5 i6 czerwca. Trzecia Republika Badenii została zmiażdżona przez wojska pruskiego księcia Williama, który pokonał powstańców w bitwie pod Waghäusel (21 czerwca 1849) i zajął fortecę Rastatt (23 lipca). Od początku represji Brentano opowiadał się za negocjacjami z Prusakami (25 czerwca). Napotkał wtedy opór Struve i jego zwolenników, którzy odmówili kompromisu i chcieli kontynuować walkę. Zwolniony, kilka dni później uciekł do Szwajcarii (28-29 czerwca 1849). Dlatego zaocznie został skazany na dożywocie przez sąd w Bruchsal .
W 1850 r. Wygnany do Stanów Zjednoczonych , osiadł jako dziennikarz w Pottsville w stanie Pensylwania, a następnie jako rolnik w hrabstwie Kalamazoo ( Michigan ), po czym w 1859 r. Powrócił do zawodu prawnika, po przyjęciu do izby adwokackiej w Chicago . Redaktor naczelny i właściciel gazety przeznaczone dla niemieckich imigrantów, Illinois Staats-Zeitung , został zaangażowany, jak innych jego towarzyszy na uchodźstwie (Hecker, Struve, Sigel ), wraz z anty-slaveryists z Partii Republikańskiej z Abraham Lincoln . To pod barwami tej partii został wybrany w 1862 roku do Izby Reprezentantów stanu Illinois (na okres 1863-65), a w 1876 roku został wybrany do reprezentowania tego ostatniego stanu w Kongresie (1877-79). Brał także udział jako delegat na Konwencie Republikanów w 1864 r. Oraz jako wielki elektor w wyborach Prezydenta Granta . Prowadził karierę dyplomatyczną w służbie swojej nowej ojczyzny: ambasador Lincolna w Skandynawii (1862), Brentano został także wysłany jako konsul do Drezna (1872-76). Członek Partii Republikańskiej od 1854 do 1882 roku, opuścił partię Lincolna z powodu rozczarowań politycznych i zawodowych i, podobnie jak kilka dysydenckich postaci Partii Republikańskiej (znanych jako Mugwumps ), wolał wspierać kampanię Demokraty Grovera Clevelanda w 1884 roku .
Pomimo ustawy z 1862 r. O amnestii, która zezwalała na jego powrót do Niemiec, Brentano pozostał w Chicago, gdzie zmarł w 1891 r. W wieku 77 lat.
Jego syn Théodore Brentano (1854-1940), także prawnik i dyplomata, był w latach dwudziestych ambasadorem Stanów Zjednoczonych na Węgrzech .