Te prawa Burgos były pierwsze nakazy że hiszpańska monarchia realizowane w Amerykach zorganizować podbój. Zostały ogłoszone w Burgos dnia27 grudnia 1512, którego głównym celem jest ochrona Indian przed konkwistadorami . Były tylko luźno zastosowane do Nowych Indii, odległość uniemożliwiała wszelką kontrolę.
W 1511 roku , dominikanin Antonio de Montesinos odbyło się w Santo Domingo, słynnym kazaniu wypowiadającego nadużyć popełnionych przez hiszpańskich osadników przed Indianami w Wielkich Antyli podczas pierwszej dekadzie XVI -tego wieku. To potępienie było częścią niepokojącego pytania: uzasadnienia suwerenności Hiszpanii nad terytoriami Nowego Świata . Aby uregulować stosunki między kolonistami a tubylcami, król Ferdynand katolik zgromadził w Burgos w 1512 r. Juntę prawników.
Dyskusje postawiły prawnika Juana Lópeza de Palaciosa Rubiosa , który przekonywał inspirowaną przez Arystotelesa teorię słusznej niewoli Indian dla ich własnego dobra, do Matíasa de Paz, reprezentującego ludność tubylczą oburzoną wyzyskiem Indian.
Debaty te doprowadziły do uznania uzasadnionych praw króla Hiszpanii na jego terytorium w Nowym Świecie pod warunkiem jednak, że nie wyzyskiwał on Indian, ale uznawał ich prawa jako wolnych ludzi. Jednak debaty doprowadziły również do uznania, że Hindusi muszą pracować na rzecz Korony za pośrednictwem mieszkających tam Hiszpanów. Zgodnie ze średniowieczną tradycją ewangelizację Indian rozumiano jako dobro nadrzędne, pozwalające usprawiedliwić ewentualne niesprawiedliwości, jakie można im wyrządzić.
35 rozporządzeń, znanych również jako „zarządzenia wydane w celu dobrego zarządzania i leczenia Indian”, zawiera w istocie następujące postanowienia: