Lokomotywa klasy 90 SNCB
Seria 90/91 (SNCB)(dawny typ 230)
Replika 9008 zachowana w Mariembourg
| Operator (y) | SNCB |
|---|---|
| Przeznaczenie |
9101-9160 (230.001 / 010 - 230.101 / 150) |
| Rodzaj |
HLD 90/91 230 (do 1970) |
| Projektant | Kogucik |
| Budowa | 1961 |
| Producent (y) |
Cockerill Ateliers Belges Réunis (ABR) la Brugeoise i Nivelles (BN) |
| Numer | 60 |
| Uruchomienie | 1961 |
| Efektywny | 5 |
| Wycofanie | 15/12 / 2003 |
| Zadanie | usługi na podczerwień |
| Układ osi | b |
|---|---|
| Rozstaw | standardowe (1435 mm ) |
| Cylindry | 6 potem 12 |
| Paliwo | diesel |
| Silnik termiczny |
Cockerill 4/6-175-CO zastąpiony przez GM 12V71N |
| Przenoszenie |
hydrauliczna moc DH Esco |
| Moc ciągła | 200/240 kW |
| Ø koła napędowe | 920 mm |
| Szerokość | 2,78 m² |
| Wysokość | 3,26 m² |
| Masa całkowita | 33,8-35,4 t |
| Długość całkowita | 6,62 m² |
| Maksymalna prędkość | 20-35 km/h |
Seria 90/91 to seria lokomotyw spalinowych przeznaczona do przyczepy krótkich konwojów: obsługa lokomotyw oraz obsługa połączeń przemysłowych na zlecenie SNCB . Mają wielu kuzynów w belgijskich lub zagranicznych prywatnych firmach związanych z koleją, m.in. Fina i Arbed .
Historyczny
- Firma Cockerill zyskała pewien rozgłos dzięki dostawom parowozów manewrowych. Były to między innymi kompaktowe pojazdy dwuosiowe z pionowym kotłem.
- Po II wojnie światowej przemysłowe silniki diesla oferowały znacznie niższe koszty eksploatacji, a lokomotywa spalinowa została zaprojektowana z myślą o utrzymaniu rynku małych parowozów w 1951 roku. Ujednolicona, ale dopuszczała wiele odmian (silnik, masa chwytu, prędkość maksymalna, rodzaj hamulce, pilot, wersja podwójna (z centralną kabiną)...). Kilkaset egzemplarzy trafi do firm prywatnych m.in. w Belgii, Francji, Kongo , a także w Argentynie .
- Pod koniec lat 50. przełom samochodu doprowadził do pierwszej fali zamknięcia linii wtórnych w SNCB . Aby zracjonalizować działanie przewozów towarowych na nich ( kabotaż ), firma planuje wyposażyć „szefów linii” w lokociągi przemysłowe, zdolne do wykonywania tych usług w sposób elastyczny (duże parowozy, które świadczyły te usługi, koncentrując się na zbiórka tych wagonów „wstępnie zmontowanych” na głównych liniach). Zamawianych jest 10 egzemplarzy (a następnie 50 innych). Stacje łączące linie 161 i 162 ( Ciney , Marloie , Jemelle , Libramont , Ottignies i Gembloux ).
- W 1975 roku seria została przeprojektowana. Sześciocylindrowy rzędowy Cockerill został zastąpiony przez General Motors V12, który zapewnia dodatkową moc w tym procesie.
- Na początku lat 2000 wykorzystanie tych lokomotyw stało się bardzo ograniczone, ponieważ niewiele połączeń przemysłowych wciąż dostarcza pojedyncze wagony i dostawy w dużych ilościach lokomotyw serii 77/78 zapewniających ciężkie manewry, które uwalniają mocniejsze maszyny. Lokotraktory są sukcesywnie wprowadzane na stan magazynowy, z wyjątkiem kilku jednostek utrzymywanych do manewrowania w warsztatach i zajezdniach trakcyjnych.
posługiwać się
- Seria będzie obsługiwać połączenia przemysłowe na terenie całego kraju oraz manewrować w zajezdniach trakcyjnych.
Link zewnętrzny
Zobacz również
Uwagi i referencje
- wyłączeniem nabywców prywatnych
- selektor
- (fr + nl) Phil Dambly, „ Les locotracteurs industriel Cockerill à deux essieux ” , „Le Rail”, comiesięczne prace społeczne SNCB ,marzec i kwiecień 1972 19( przeczytaj online )
- (fr + nl) Phil Dambly (przypuszczalnie), „ Les 230 ” , „Le Rail”, miesięczne prace społeczne SNCB ,Kwiecień 1961( przeczytaj online )