Loarn mac Eirc

Loarn mac Eirc Funkcje
Współkról Dál Riata
Biografia
Czynność Monarcha
Okres aktywności V th wieku
Tata Erc mac Eochaid
Rodzeństwo Fergus I z Dal Riada

Loarn Mac Eirc był legendarny król Dal Riata uznaje się, że żył w V -tego wieku.

Pochodzenie

Duan Albanach i Senchus Fer n-Alban, jak również inne genealogie dać jako ojca Loarn ERC mac Eochaida syna Eochaida Muinremuir.

Jedynie Duan Albanach przypisuje mu 10-letnie panowanie, które przywołuje przed swoim bratem Fergusem Mór Mac Eirc . Z drugiej strony Loarn jest nadal uważany za tytułowego przodka Cenéla Loairna, który odegra ważną rolę w późniejszej historii Dal Riata .

Cenél Loáirn

Cenél Loáirn kontrolował obszary na północ od Argyll wokół zatoki Firth of Lorn, którym rzekomo nadał swoją nazwę. Region został podzielony na trzy części: Upper Lorn i Middle Lorn oddzielone Loch Etive, a wreszcie kraj Lower Lorn na zachód od Loch Awe i na północ od Loch Melfort i Loch Awe . Cenél Loairn prawdopodobnie obejmował także Morvern i Ardnamurchan, a być może także Isle of Bute .

Główna twierdza królestwa znajdowała się w Dun Ollaigh , niedaleko portu Oban . Stolica religijna miała znajdować się w Lismore, które później miało być siedzibą średniowiecznego biskupstwa Argyll .

Majątek Cenéla Loairna został podzielony na trzy części między spadkobierców Loarn Mor, potomków jego syna Muiredacha:

Potomkowie Loarna

Kilku królów lub zalotników Dál Riata było członkami Cenél Loáirn i dlatego twierdzili, że są potomkami Loarna.

We wczesnym średniowieczu genealogie Mormaerów z Moray również ogłaszały, że są potomkami Loarna.

Uwagi i odniesienia

  1. (w) William Forbes Skene Chronicles Of The Picts Chronicles Of The Scots And Other Early Memorials History Of Scottish HM General Register House Edinburgh (1867), przedruk przez Kennsinger Publishing's (2007) ( ISBN  1432551051 ) s.  59
  2. (w) James E. Fraser Od Kaledonii do Pictland w Szkocji do 795 The New Edinburgh History of Scotland. Edinburgh University Press , Edynburg (2009) ( ISBN  9780748612321 ) str.  245-246.
  3. James E. Fraser Op. Cit Tabela 9.2 "Kings of the Cenél nEchdach (c.695-736)" str.  247.

Źródła