Lippisch DM-1
| Lippisch DM-1 | |
 Szybowiec DM1 na lotnisku w Monachium po wojnie | |
| Budowniczy | Fachgruppe Darmstadt-München |
|---|---|
| Pierwszy lot | Tylko dmuchawa |
| Liczba zbudowany | 1 |
| Załoga | 1 |
| Wymiary | |
| Zakres | 5,92 m² |
| Długość | 6,32 m² |
| Wysokość | 2,61 m² |
| Powierzchnia skrzydła | 19,9 m 2 |
| Wydłużenie | 0,5 |
| Masy i obciążenia | |
| Pusta masa | 297 kg |
| Maksymalna masa | 460 kg |
| Przedstawienia | |
| Maksymalna prędkość | 560 km/h |
| Prędkość przeciągnięcia | 72 km/h |
| Minimalna szybkość opadania | SM |
Lippisch DM-1 jest niemieckim eksperymentalny Szybowiec zbudowany w okresie II wojny światowej . Testy odbyły się pod kontrolą Amerykanów i zostały wykorzystane w rozwoju Convair XF-92 .
Pochodzenie
W 1942 roku D r Alexander Lippisch opuszczone fabryki Messerschmitta w Augsburgu i rozwój Me 163 Komet , prototyp V3 jeszcze nie rozpoczęła motorowe prób, aby prowadzić nowego programu badawczego Luftfahrtforschungsanstalt (ONW) w Wiedniu . Poświęcił się problemom aerodynamicznym związanym z bardzo dużymi prędkościami oraz badaniu skrzydeł Delta. Zacieśniająca się współpraca między LFA a DFS ( Deutsche Forschungsinstitut für Segelflug ), z którą współpracował przed dołączeniem do Augsburga , umożliwiła mu otrzymywanie danych z reaktora w zamian za badania aerodynamiczne.
Połączenie reaktorów ze skrzydłem delta dało ekscytujące możliwości i Lippisch wystrzelił pod koniec 1944 roku, badając szybki myśliwiec przechwytujący pod oznaczeniem LP 13a, który miał być wyposażony w strumień strumieniowy Kronach Lorin (en) zasilany węglem .
Aby potwierdzić właściwości lotne takiej maszyny przy niskich prędkościach, ale także zweryfikować pewne obliczenia, zdecydowano się na wyprodukowanie szybowca badawczego o wymiarach i kształcie jak najbardziej zbliżonym do przyszłego myśliwca przechwytującego. Budowę tego szybowca rozpoczęto wsierpień 1944, przez Flugtechnische Fachgruppe Darmstadt (FFG Darmstadt), nowa nazwa Akaflieg Darmstadt , pod oznaczeniem Darmstadt D 33. Praca kierowana przez W. Heinemanna pod kierunkiem Alexandra Lippischa została zawieszona we wrześniu z powodu bombardowań alianckich. Wznowiono je w FFG München ( Akaflieg München ), gdzie prototyp przemianowano na DM-1 (Darmstadt-München 1). Po bombardowaniu Monachium Fachgruppe została ostatecznie przeniesiona do Prien am Chimsee, wlistopad 1944.
Opis
DM-1 prezentował się jako bardzo czysta delta o symetrycznym profilu, a uderzenie kompresyjne przy Mach 1 występowało jednocześnie na krawędzi natarcia i krawędzi spływu. Profil ten był stosunkowo gruby, dzięki czemu można było pomieścić pilota w grubości skrzydła i kadłuba, który łączył się z płetwą, również typu delta. W związku z tym krawędź natarcia płetwy została przeszklona u nasady, tworząc przednią szybę kokpitu, przeszkloną pod przednim końcem, aby ułatwić widoczność do przodu podczas fazy lądowania. W rzeczywistości oczekiwano bardzo ważnych kątów natarcia z ugięciem krawędzi natarcia przy 60 ° i współczynnikiem kształtu 0,5. Sterowanie lotem składało się z dwóch zewnętrznych lotek działających w sposób różnicowy, zapewniających kontrolę wzdłużną i poprzeczną, dwóch wewnętrznych powierzchni trymowania i konwencjonalnego steru kierunku. Całość została wykonana z drewna wokół dwustronnej konstrukcji i pokrycia ze sklejki i spoczywała na trójkołowym podwoziu, którego elementy trzeba było podnosić przesuwając po nogach.
Planowano wynieść DM-1 na wysokość na grzbiecie Siebel Si 204 , aby zbadać zachowanie samolotu podczas lądowania i ogólnie przy niskich prędkościach, ale także przeprowadzić nurkowania do 560 km/h oraz, ewentualnie wyposażyć prototyp w silnik rakietowy w późniejszym terminie do blisko 800 km/h .
Zbudowany w Niemczech, przetestowany w USA
Prototyp zbliżał się do końca, gdy Amerykanie odkryli go w maj 1945. Pod wrażeniem Amerykanie ukończyli prototyp, który otrzymał wiele wizyt, w tym Charlesa Lindbergha . Początkowo planowano przeprowadzenie wstępnych testów w Niemczech , prototyp miał być holowany przez C-47 znaleziony również w Prien i przywrócony do lotu pod kontrolą Amerykanów. Ale administracja amerykańska zmieniła zdanie, DM-1 został stworzony przed opuszczeniem południowych Niemiec9 listopada 1945dla Norfolk w stanie Wirginia . Ponownie zmontowany w Laboratorium Lotniczym Langley , przeprowadził serię testów w tunelu aerodynamicznym między lutym agrudzień 1946. Testy te zostały wykorzystane w programie Convair XF-92 , który wzbił się w powietrze wwrzesień 1948.
Prototyp DM-1 został przeniesiony w 1950 roku przez NACA do Smithsonian Institution i przejęty w 1954 roku przez Narodowe Muzeum Lotnictwa . Nadal jest przechowywany w zakładzie Paula E. Garbera w Suitland w stanie Maryland .
Rozważane pochodne
W ramach tego programu badawczego zaplanowano dwa inne prototypy, DM-2 wyposażony w reaktor do badania wpływu na silniki i ogniwa przy prędkościach od 800 do 1200 km/h oraz DM-3, w którym znajduje się silnik rakietowy. dawał nadzieję na prędkości rzędu 2000 km/h .
Zobacz również
Powiązane artykuły
- Convair XF-92
- Płatne 49 Pa (en)