Lhasa Apso

Lhasa Apso
11-letni Lhasa Apso.
11-letni Lhasa Apso.
Charakterystyka
Sylwetka 5 do 7 kg
Skaleczenie 25 do 28 cm
Włosy Długi i pół jedwabisty, półwłóknisty, zwany „kozim serem”
Sukienka Dozwolone wszystkie kolory z wyjątkiem czekolady, musi być dwukolorowy lub jednokolorowy
Głowa Obfite wypełnienie ssania dobrze opadające na oczy, z dobrze zaopatrzonymi wąsami i brodą.
Oczy Ciemny kolor, średniej wielkości, ułożony do przodu, owalny. Nie są ani duże, ani zlicowane z głową, ani małe, ani zapadnięte w oczodołach. Żadna biel nie jest widoczna u nasady lub górnej części oka.
Uszy Wiszące, obfite frędzle.
Ogon Wysoko zawiązany, dobrze noszony na plecach i nie w stojaku. Często ma węzeł na końcu. Dobra fryzura.
Postać Dobry opiekun, czuły, bardzo przywiązany do swojego pana, podejrzliwy wobec obcych.
Nazewnictwo FCI
  • grupa 9
    • sekcja 5
      • N O  227

Lhasa apso jest małą przyjemność i towarzysz pies z Tybetu .

Historyczny

Początki

Jej nazwa pochodzi od Lhasy , stolicy Tybetu, i od „Apso” (skrót od „rapso”), które jest tybetańską nazwą gatunku kozła długowłosego i można je przetłumaczyć jako „kozioł lhaski”. Jego oryginalna nazwa to Apso Seng Kyi, co można przetłumaczyć jako „ryczący lew”.

Lhasa Apso to jedna z najstarszych ras psów na świecie. Urodzony około dwa tysiące osiem lat temu w sercu płaskowyżu tybetańskiego, uważa się, że jest wynikiem skrzyżowania spaniela tybetańskiego i teriera tybetańskiego. Legenda tybetańska głosi, że Lhasa Apso byłaby reinkarnacją wielkiego lamy, który nie mógł dotrzeć do raju, co wyjaśnia jego święty charakter. Ma odstraszyć zło.

Strzegł wnętrza świątyń. Jego słuch jest tak wyostrzony, że zaalarmował się przy najmniejszym hałasie. Poranek Tybetański był odpowiedzialny za zapewnienie bezpieczeństwa poza świątyniami.

Religia tybetańska zabraniała wszelkiego handlu żywymi istotami. Niezwykle rzadko oferowano cudzoziemcowi Lhasa Apso, a jeśli tak się stało, zawsze oferowano mężczyznę. Tak narodził się i ewoluował Lhasa Apso przez wieki wyłącznie w Tybecie.

Przyjazd do Europy

Na początku XX th  century angielski pułkownik Bailey attaché wojskowy w Tybecie zaproponowano kilka Lhasa Apso, którzy dają urodziła pięć szczeniąt. W 1928 roku przywiózł je z powrotem do Anglii razem z mężczyzną. Założył w Wielkiej Brytanii pierwszą hodowlę Lhassa Apso. Ten ostatni ma różne nazwiska: Little Tibetan Lion Dog, Lhasa Terrier, Talisman Dog, Tibetan Dwarf Spaniel. W 1934 roku przyjął obecną nazwę.

W 1935 roku pierwszy wzorzec został podniesiony i zatwierdzony przez Angielski Związek Kynologiczny.

W 1958 roku powstał pierwszy klub Lhassa Apso.

Kilku brytyjskich żeglarzy wracających z Indii przywozi kawałek Lhasa Apso, nie mogą oni pokryć kosztów kwarantanny zwierząt. Sprzedają mężczyznę belgijskiemu kapitanowi, który chce go podarować swojej córce jako prezent ślubny. Ale ten ostatni odmawia i zwierzę zostaje sprzedane do sklepu zoologicznego w Lille ( departament Nord ). To tam w 1949 roku Madame Violette Dupont kupiła Xérès. Tworzy pierwszą hodowlę Lhassa Apso we Francji. W 1960 roku założyła Tibet Dog Club we Francji.

W Ameryce

W 1933 roku XIII Dalajlama podarował państwu Cuttings (amerykańscy mieszkańcy Tybetu) dwa psy swojej produkcji.

W 1935 roku American Kennel Club zatwierdził standard.

W 1937 roku regent Kashag ofiarował mężowi Cuttings dwie złote Lhasa Apso.

W 1950 roku czternasty Dalajlama podarował parze Cuttings dwa Lhassa Apso. Amerykański Kennel Club oddziela Lhasa apso i Shih-Tzu .

W 1955 roku Lhasa Apso opuścił grupę nor.

Opis

Lhasa Apso jest sklasyfikowany w nomenklaturze Międzynarodowej Federacji Kynologicznej (FCI) w grupie 9 (psy do towarzystwa), a dokładniej w sekcji 5 (Psy Tybetu), gdzie ociera się ramionami o Shih Tzu , spaniela tybetańskiego i Terier tybetański .

Lhasa Apso jest obdarzona średnim podszerstkiem, jego szata jest długa, zawsze musi posiadać grubą warstwę sierści, która latem chroni ją przed słońcem, a zimą przed chłodem.

Istnieją dwie kategorie Lhasa Apso, które wyróżniają się fakturą sierści: wełniana i jedwabista. W rzeczywistości jest to uznanie niektórych hodowców. Jedynie rozpoznawana jest sierść kozia.

Jigmé Taring , tybetański specjalista od Lhasa-Apso, napisał w 1990 roku: „Z mojego doświadczenia i po obejrzeniu dużej liczby książek o Lhasa-Apso zdaję sobie sprawę, że istnieją dwa różne rodzaje Lhasa-Apso w innych krajach. wynika z klimatu, jedzenia lub lepszej opieki niż w ich ojczystym kraju, lub mogą być rodzajem hybrydy. To dla mnie tajemnica. Ogólnie doceniam i podziwiam Waszą pracę, zwłaszcza w tym czasie, gdy rasa jest zagrożona wyginięciem po chińskiej okupacji Tybetu. "

W Tybetańczycy nazywają go lew śnieg , bo jego szczekanie jest „ryk” ochrypły dla zwierzęcia, jego wielkości i budowy ciała. Jego prawdziwe imię to „Apso Seng Kyi”, co po tybetańsku oznacza ryczącego lwa psa. Niektórzy ludzie używali tych psów podczas przekraczania Himalajów , Sherpa Tensing Norgay powiedział, że czuli nadchodzące lawiny. Lhasa Apso jest doskonałym przewodnikiem, przemyka się wszędzie i jest doskonałym psem ostrzegawczym. Był zarówno psem pasterskim, jak i strażnikiem świątyń. Uczestniczy w ceremoniach buddyjskich z mnichami i jest opiekunem relikwii.

Obecnie oryginalny Lhasa Apso jest zagrożony przez hipertyp. Często na obrączkach widzimy psy o jedwabistej sierści, czaszce jabłka z otwartym ciemiączkiem i niskim zadem. Na szczęście niektórzy hodowcy pozytywnie zareagowali na to, wybierając ponownie Lhasy starego typu.

Temperament

Lhasa Apso to zwierzę o własnym charakterze; bardzo opiekuńczy wobec swojego pana, nie wytrzyma ataku. Jest doskonałym strażnikiem, który tylko szczeka, gdy intruz wejdzie do domu, wpuści ludzi, ale jeśli jego pana nie ma, nie wypuści ich. Jest to rasa znana jako bardzo lojalna i mało uciekająca. Może mieć skłonność do hiper-przywiązania i nie może znieść samotności. Ten mały towarzysz ma przepisy na psie sporty, takie jak zręczność.

Żywy i inteligentny, często jest bardzo dumny. Chociaż łatwo przywiązuje się do swojego pana, lubi zachować część autonomii i niezależności.

Wywiad

Lhasa Apso wymaga szczotkowania przynajmniej dwa razy w tygodniu, zwłaszcza gdy jest młoda, aby usunąć puch szczenięcia (puch szczenięcia może trwać do 18 miesięcy / 2 lata), czyszczenie oczu 1 do 2 razy w tygodniu, włosy należy regularnie przycinać między opuszki i pazury należy sprawdzić i przyciąć, jeśli to konieczne. Po umyciu należy go dobrze wysuszyć (raz w miesiącu lub częściej w zależności od aktywności), w przeciwnym razie jego włosy pozostaną mokre przez kilka godzin. Pielęgnacja Lhasa Apso wymaga co najmniej 2 godzin pielęgnacji raz w miesiącu. Konieczne jest nałożenie szamponu na białko lub jojoba. Następnie użyj odżywki kondycjonującej włosy, zwanej też odżywką, której nie spłukujesz. Lhasa Apso zawijamy w ręcznik i delikatnie dotykamy. Następnie następuje faza suszenia poprzez czesanie i po wyschnięciu włosów okrążamy nogi, następnie wyrównujemy i wyrównujemy jego sukienkę, która musi opadać nisko na ziemię. Dla Lhasa Apso, który organizuje wystawy i konkursy, jego strój jest konserwowany raz w tygodniu. Aby włosy lepiej rosły, stosujemy technikę loków.

Zdrowie

Lhasa Apso to bardzo wytrzymała rasa psów o dużej długowieczności. Mimo niewielkich rozmiarów jest psem wytrwałym, obdarzonym talentem do wędrówek i zwinności. Rzeczywiście, mieszkaniec gór ma niesamowitą zdolność skoków. Lhasa Apso może mieć infekcje oczu, zwichnięcia rzepki, niektóre przypadki alergicznego zapalenia skóry (reakcje na niektóre alergeny, takie jak pyłki, ukąszenia pcheł, roztocza itp.), A nawet rzadsze przypadki dysplazji nerek.

Jego żołądek jest często bardzo wrażliwy i nie będzie tolerował nadmiaru.

Galeria

Uwagi i odniesienia

  1. Fournier, Alain, 1951 -... , Le lhassa apso , Paryż, De Vecchi, impr. 2007, 142  s. ( ISBN  978-2-7328-8904-7 i 2-7328-8904-0 , OCLC  470755698 , czytaj online )
  2. Lhasa Apso Koniec autentyczności

Linki zewnętrzne