Wielkie manewry
Wielkie manewry
Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Arkusz techniczny i dystrybucja
Les Grandes Maneuvers to francuski film wyreżyserowany przez René Claira , wydany w 1955 roku .
To jego pierwszy kolorowy film.
Streszczenie
Przez prowincji , około 1913 roku Armand La Verne, porucznik w 33 th Smoka i prawdziwego Don Juan , przyjmuje zakład, aby stać się kochankiem kobiety tej szansy desygnatu. Marie-Louise Rivière, piękna młoda kobieta, która niedawno przyjechała z Paryża, aby otworzyć sklep odzieżowy, jest wybrana „szczęściarzem”, ignorując ryzyko, którego jest przedmiotem. Początkowo jest niechętna, znając reputację Armanda. Jednak ulega jego ognistym stwierdzeniom, kiedy wierzy, że zginął podczas pojedynku . Rodzi się wielka miłość. Między nimi jest nawet aranżowane przyszłe małżeństwo. To wtedy Victor Duverger, zazdrosny i zirytowany konkurent, wyjawił istnienie zakładu młodej kobiecie, która, oczywiście, została głęboko zraniona. Dzień przed wyruszeniem Armanda na wielkie manewry młody człowiek próbuje usprawiedliwić się przed zbolałą i niedowierzającą Marie-Louise.
Następnego dnia zamyka okno, podczas gdy parada smoków przechodzi przed jej domem, które konno wyruszają na manewry, a wraz z nimi przystojny porucznik, którego teraz nie chce kochać.
Karta techniczna
- Tytuł: Les Grandes Maneuvers
- Reżyser: René Clair
- Scenariusz: René Clair Zainspirowany mitem Don Juana.
- Adaptacja i dialog: René Clair , Jérôme Geronimi , Jean Marsan
- Asystent reżysera: Michel Boisrond - * Asystent: Serge Vallin
- Sety: Léon Barsacq , asystenci: Jacques Chalvet i Marc Desages
- Kostiumy: Rosine Delamare , w asyście Georgette Fillon i Josepha Ranzatto
- Zdjęcia: Robert Le Febvre , Robert Juillard , Daniel Diot
- Operatorzy: Roger Delpuech , Jacques Robin , Gilbert Sarthre
- Muzyka i kierownictwo muzyczne: Georges Van Parys
- Song: Jeśli mnie kochałeś
- Montaż: Louisette Hautecoeur i Denise Natot
- Dźwięk: Antoine Petitjean
- Makijaż: Lina Gallet
- Fryzury: Jacqueline Juillard
- Peruki: Jules Chanteau
- Fotograf: Serge Beauvarlet
- Pisarz: Francine Corteggiani
- Kierownik sceny: Jean Pieuchot
- Scenograf / Dekorator scenografii: Maurice Barnathan
- Produkcja: André Daven , Georges Lourau
- Firmy produkcyjne: dla Cinétel , Filmsonor , SECA (Paryż) i Rizzoli Film (Rzym)
- Kierownik produkcji: Jacques Planté
- Zdjęcia w studiach Boulogne-Billancourt od 28 kwietnia do 8 lipca 1955 r
- Dystrybucja: Cinédis
- Format: Kolor (Eastmancolor) - 1,37: 1 - 35 mm - Dźwięk mono
- Rejestracja Western Electric
- Sztuczki: LAX
- Franay LTC St-Cloud Laboratory
- Kraj pochodzenia: Francja / Włochy
- Gatunek: komedia dramatyczna
- Czas trwania: 106 min.
- Data wydania :
Dystrybucja
-
Gérard Philipe : porucznik Armand de la Verne
-
Michèle Morgan : Marie-Louise Rivière, modniarka
-
Jean Desailly : Victor Duverger, zazdrosny zalotnik
-
Pierre Dux : pułkownik Olivier z 33 e Dragon
-
Jacques Fabbri : rozporządzenie Armanda
-
Jacques François : Rodolphe Chartier, cywil
-
Yves Robert : Félix Leroy, porucznik Smoków
-
Brigitte Bardot : Lucie, córka fotografa
-
Lise Delamare : Juliette Duverger
-
Jacqueline Maillan : Jeanne Duverger, siostra Victora
-
Magali Noël : Thérèse, piosenkarka
-
Simone Valère : Gisèle Monnet
-
Catherine Anouilh : Alice Gervais
-
Madeleine Barbulée : dama w żółtym kapeluszu
-
Dany Carrel : Rose-Mousse, początkująca prostytutka
-
Judith Magre : Szczypiorek
-
Arlette Thomas : Amélie
-
Gabrielle Fontan : Mélanie, służąca „Duverger”
-
Viviane Gosset : żona pułkownika
-
Hélène Duc : prefekt
-
Olivier Hussenot : prefekt
-
Raymond Cordy : fotograf i ojciec Lucie
-
Daniel Sorano : mistrz szermierki
-
Claude Rich : Claude, narzeczony Alice
-
Jacques Morel : M. Monnet, mąż Gisèle
-
Jacques Jouanneau : recepta Félixa
-
Clément Thierry : zarządzenie pułkownika
-
Michel Piccoli : oficer
-
Daniel Ceccaldi : oficer
-
Bernard Dhéran : oficer
-
Robert Le Béal : oficer
-
Georges Bever : listonosz
-
Charles Debert : żebrak
-
Jean-Pierre Maurin : mały cukiernik
-
Francja Asselin : Sophie
-
Colette Castel : Yvonne
-
Pierre Palau : Arthur, gość na weselu
-
Jacqueline Marbaux : Mathilde
-
Paul Faivre : szef emerytury
-
Robert Balpo : kelner
-
Jean Bayle : cywil
-
Georges Carrère : oficer
-
Guy Cosson : cywil
-
Jean Degrave : oficer
-
Georges Galley : oficer
-
Gilles Gallion : oficer
- Madeleine Ganne
- Michele Grellier
-
Pierre Langlet : oficer
-
Claude Magnier : oficer
-
Pierre Maréchal : cywil
-
Anne-Marie Mersen : mała służąca z kręgu oficerskiego
- Michel nadal
- Paul Preboist
-
Pierre Roussel : oficer
- Eugene Stuber
- Robert Thomas
-
Roger Vincent : gość
Dla René Claira: „W Les Grandes Maneuvers jedyną troską jest miłość” . Dodał, że film był jedną z niezliczonych wariacji, jakie można wykonać wokół niewyczerpanego tematu Don Juana.
W tym samym czasie, co „oficjalne” zakończenie, jest alternatywny strzał kończący . W drugim, podczas gdy otwarte okno pozostawia odchodzącego porucznika z złudzeniem, że mu wybaczono, postać Marie-Louise zostaje znaleziona martwa na swoim łóżku przez pokojówkę, podczas gdy smoki paradują na ulicy.
Wokół filmu
- 33 th nigdy Smoki istniały pułki dragonów liczące po zatrzymaniu 32 przed II wojną światową.
- Fanfara kawalerii, którą widzimy paradującą na początku i na końcu filmu, dotyczy pułku kawalerii Gwardii Republikańskiej.
- Szczególną uwagę zwrócono na rekonstrukcję strojów, mundurów i dodatków użytych w tym filmie. Pojawia się tylko kilka drobnych błędów. Tak więc ozdoby naramienników dwóch podoficerów dragonów, którzy denerwują panią Rivière wychodząc z kabaretu, to koniczyny dowódców brygady żandarmerii. Broń używana podczas strzelaniny to rewolwery na zamówienie 1874 dla oficerów. Broń z czarnym prochem została wycofana ze służby w 1913 r., Przypuszczalnym okresie historii, zastąpionym rewolwerami model 1892 z bezdymnym prochem.
- Piosenka, która podkreśla miłość porucznika de la Verne i Madame Rivière, w interpretacji Thérèse (Magali Noël), nie pochodzi z czasu, w którym akcja filmu jest osadzona. jest to „Si tu m'aimais” do arii Georges-Eugène Van Parysa i słów samego René Claira. Następnie przejął ją Marcel Mouloudji.
- Nakręcono dwa różne zakończenia. Czasem możemy obejrzeć drugą, bardziej tragiczną, nie zatrzymaną w górach.
Nagrody
Uwagi i odniesienia
-
Gilles Gallion jest synem Yvesa Allegreta .
Linki zewnętrzne