Tytuł oryginalny |
月 物語 Ugetsu monogatari |
---|---|
Produkcja | Kenji mizoguchi |
Scenariusz |
Matsutarō Kawaguchi Akinari Ueda Yoshikata Yoda |
Muzyka |
Fumio Hayasaka Tamekichi Mochizuki Ichirō Saitō |
Główni aktorzy | |
Firmy produkcyjne | Daiei |
Ojczyźnie | Japonia |
Uprzejmy |
Film dramatyczny Film historyczny Film wojenny Film fantasy |
Trwanie | 97 minut |
Wyjście | 1953 |
Aby uzyskać więcej informacji, zobacz kartę techniczną i dystrybucję
Opowieści o fali Księżyc po deszczu (雨 月, Ugetsu monogatari ) To japoński film wyreżyserowany przez Kenji Mizoguchi , wydany w 1953 roku .
Scenariusz, napisany przez Yoshikata Yoda , Matsutarō Kawaguchi i Kenji Mizoguchi sam wywodzi się z dwóch kondygnacji kolekcji Tales deszcz księżyca z Akinari Ueda i nowego Guy de Maupassanta .
Ugetsu monogatari jest dziś uważany za jeden z najlepszych filmów w historii kina japońskiego.
Genjuro jest garncarz, który mieszka w małej wiosce kraju, OMI w XVI th wieku . Pewnego dnia idzie sprzedawać swoje garnki do miasta z Tobeiem. Kiedy Genjuro wraca do Ōmi, zarobił dużo pieniędzy, ponieważ wojna z armią Shibata podnosi ceny. Tymczasem Tobei marzy o zostaniu samurajem , ale wkrótce wróci do domu upokorzony przez prawdziwych wojowników. Genjuro chce zwiększyć swoją produktywność, aby zarobić jeszcze więcej pieniędzy. Wyjeżdża do miasta z Tobeiem i jego żoną. W mieście Genjuro zakochuje się w Lady Wakasa, Tobei staje się prawdziwym samurajem dzięki skradzionym pieniądzom ze sprzedaży, a żona Tobeia zostaje prostytutką po tym, jak została zgwałcona podczas pościgu za nim. Jednak ksiądz mówi Genjuro, że kobieta, którą kocha, jest w rzeczywistości duchem, a jej dusza jest manipulowana przez złe duchy; następnie wraca do wioski. Tobei i jego żona spotykają się przypadkiem; Tobei rezygnuje z zawodu samuraja, a także wraca do wioski z żoną. Ale żona Genjuro, Miyagi, zmarła w międzyczasie, próbując wrócić do wioski. Jeśli chodzi o to drugie, został mu tylko syn.
„Eisenstein podziwiał w teatrze Kabuki spójność wrażeń wzrokowych, słuchowych i przestrzennych, tworząc ogromną i kompletną prowokację ludzkiego mózgu. Tales of the Wave Moon jest doskonałą ilustracją tego. "
- André Bazin , w Claude Beylie , Kluczowe filmy kina , Bordas, 1987, ( ISBN 2-04-016356-5 )
Amerykański krytyk Roger Ebert przyznał filmowi ocenę 4/4.
Amerykańska krytyk Pauline Kael uważa film za „subtelny, brutalny i magiczny” i uważa go za najbardziej zdumiewający japoński film od czasów Rashomon (1950).
Na stronie RottenTomatoes.com film uzyskał 100% punktów.
W recenzji z 1954 r. The New York Times uznał film za wymagający i uważał, że amerykańska publiczność będzie miała trudności ze zrozumieniem go.