Tytuł oryginalny | Czerwone buty |
---|---|
Realizacja |
Michael Powell Emeric Pressburger |
Scenariusz |
Michael Powell Emeric Pressburger |
Główni aktorzy |
Anton Walbrook |
Firmy produkcyjne |
Niezależni producenci Archers Film Productions Organizacja Rank |
Ojczyźnie | Wielka Brytania |
Dobry | Dramat |
Czas trwania | 134 minuty |
Wyjście | 1948 |
Aby uzyskać więcej informacji, patrz Karta techniczna i Dystrybucja
Czerwone buty ( The Red Shoes ) to brytyjski film w reżyserii Michaela Powella i Emerica Pressburgera , wydany w 1948 roku .
Julian Craster to nieznany młody kompozytor studiujący w londyńskim konserwatorium. Odkrywa, że jego mistrz ukradł mu jedno z jego dzieł i włączył je do partytury nowego baletu – inspirowanego baśnią o tej samej nazwie Hansa Christiana Andersena – którą dyryguje w Covent Garden . Julian skarży się Borysowi Lermontowowi , impresario tej słynnej trupy tanecznej, który minimalizuje incydent iw odpowiedzi oferuje mu stanowisko w zespole, co prowadzi go do wielkiej kariery.
Victoria Page jest ambitną, młodą baletnicą, która stara się zintegrować Balet Lermontowa z pomocą ciotki Lady Neston, arystokratki i patronki, która organizuje przyjęcie, by przedstawić swoją siostrzenicę wpływowemu Borysowi Lermontowowi, który nie chce zobaczyć jej tańca.
Sekwencja, w której Anton Walbrook uczestniczy w pokazie ze swojej garderoby, bezpośrednio zainspirowała Briana De Palmę do sceny w jego filmie Upiór w raju, gdzie Swan ogląda przesłuchania za lustrem. Czerwone kapcie są rzeczywiście dla Briana de Palmy „idealnym filmem” , zarówno „innowacyjnym”, jak i „poruszającym” , sukcesem ze wszystkich punktów widzenia i jednym z niewielu filmów, które zna na pamięć do tego stopnia, że potrafi omówić każdy z nich. obraz mentalnie. Uważa go za najwspanialszy film, jaki widział, zajmujący się twórczością artystyczną, balet będący „metaforą wszelkich dzieł artystycznych”. "
Film wpłynie na Kate Bush w pisaniu jej albumu The Red Shoes .
W 2013 roku kameruńska piosenkarka Nico stworzyła swoją wymyśloną grupę Nico and the Red Shoes , której nazwa pochodzi od jej pasji do tańca i jest ukłonem w stronę filmu.