Buddenbrookowie

Buddenbrookowie
Oba tomy oryginalnego wydania.
Autor	Tomasza Manna
Kraj	Niemcy
Uprzejmy	Powieść
Orginalna wersja
Język	Niemiecki
Tytuł	Buddenbrooks: Verfall einer Familie
Redaktor	S. Fischer Verlag
Miejsce publikacji	Berlin
Data wydania	1901
wersja francuska
Tłumacz	Genevieve Bianquis
Redaktor	Fayard
Kolekcja	Wszechświat N O  8 i N O  9
Miejsce publikacji	Paryż
Data wydania	1932
Numer stron	641

W Buddenbrooks , napisami upadku rodziny (tytuł oryginalny: Buddenbrooks: Verfall einer Familie ) to powieść przez Thomasa Manna, który ukazał się w 1901 roku.

Dzięki tej powieści Tomasz Mann otrzymał w 1929 roku literacką Nagrodę Nobla ; w rzeczy samej, chociaż literacka Nagroda Nobla nagradza kompletne dzieło, cytowanie nominacji Tomasza Manna czyni do niej wyraźne odniesienie. Powieść jest silnie nacechowana naturalizmem , zarówno skrajną ostrością obrazu społecznego, jaki rysuje, jak i mrocznym zwrotem, który spowija losy całej rodziny Buddenbrook, inspirowanym Le Monde comme Will i Reprezentacją Schopenhauera, tak że historia daje efekt wspaniałego statku, który powoli tonie, nie uciekając się do dna wody. Znaczenie przywiązywane do motywu przewodniego i fizjonomii postaci, a także rozproszone interwencje postaci z niższych warstw, tworzone z mistrzowską wiarygodnością, dodają efektu naturalistycznego, choć powieść rozgrywa się bardzo wyraźnie w wyższej klasie średniej. Thomas Mann sprawia, że ​​jego bohaterowie (a nie tylko mali ludzie) wyrażają się w języku dolnosaksońskim swojej ojczyzny, Lubeki .

W Buddenbrookach Tomasz Mann demonstruje socjohistoryczną, psychologiczną i dramatyczną wirtuozerię, która przywołuje najpiękniejsze fragmenty powieściopisarzy takich jak Balzac czy Zola .

streszczenie

Akcja osadzona jest w Lubece między 1835 i 1877 i kronik spadku zamożnej rodziny kupieckiej w industrializacji , jako podtytuł pracach informuje: Spadek rodziny .

Inauguracja nowego domu Buddenbrook, który Johann Buddenbrook właśnie nabył przy Mengstrasse, w Październik 1835, jest tematem pierwszej części powieści. Rozdział 1 rozpoczyna się sceną rodzinnej intymności, w której uczestniczą trzy pokolenia Buddenbrooka. Prawdziwa scena wystawiennicza, rozdział ten pozwala autorowi przedstawić dziadka Johanna, sympatycznego wolnomyśliciela, przesiąkniętego wdziękami XVIII wieku; jego żona Antonina; ich syn, konsul Buddenbrook, człowiek swoich czasów, wielbiciel praktycznego ideału monarchii lipcowej, osoba poważna, skrupulatna i moralna; a także jego żona Elisabeth z domu Kroeger i ich córka Tony (Antonie). Uroczysty posiłek daje możliwość zaprezentowania nie tylko wszystkich członków rodziny (w szczególności dwóch młodych synów konsula Tomasza o przezwisku Tomek i Christiana), dalszej rodziny, jak kuzynka Klotylda, ale także przyjaciół i handlarzy. często odwiedzane przez Buddenbrooków. Niewielkim cieniem do dzisiejszego dnia jest list wysłany przez Gottholda Buddenbrooka, syna pierwszego łoża, do ojca Johanna, żądający od niego części swojego dziedzictwa, które uważa za skrzywdzone.

To w rozdziale pierwszym drugiej części czytelnik dowiaduje się o początkach firmy Buddenbrook, rozdział zapowiada narodziny Klary, czwartego dziecka i drugiej córki konsula: przy tej okazji, jak nakazuje tradycja rodzinna, konsul dopełnia książka z powodu rodziny i liści informując czytelnika, że w końcu XVI E  wieku , o Buddenbrook, pierwszy z tą nazwą, mieszkał w Parchim , że jego syn został podniesiony do godności radnego w Grabau , że inny Buddenbrook, krawiec , ożenił się w Rostocku . W końcu, kilka lat później, dziadek dziadka przyjechał tam osiedlić się, aby założyć zakład zbożowy. 7 lipca 1768 rw archiwach rodzinnych widnieje data założenia firmy o nazwie „Buddenbrook”. Ta część przedstawia dzieciństwo i dorastanie dzieci konsula. Odkrywamy złośliwość ładnego Tony'ego, którego jej ojciec postanawia zamieszkać u Thérèse Weichbrodt. Tam zaprzyjaźni się z Gerdą Arnoldsen, elegancką i muzykiem oraz Armgardem von Schilligiem. Odkrywamy też talenty naśladowcy młodszego chrześcijanina, jego dziwne fobie, a także zamiłowanie do teatru i aktorek, co budzi niepokój surowego konsula Buddenbrooka, wreszcie Thomasa, starszego, aktywnego, inteligentnego. którego konsul odkłada wszystkie swoje nadzieje i który wydaje się godny jego następcy w domu handlowym. W 1841 roku zmarła babcia Antoinette, a kilka miesięcy później jej mąż. W tym samym roku młody Thomas, w wieku szesnastu lat, dołączył do ojca w domu handlowym.

Trzecia część przedstawia relacje biznesowe z Konsulem: Benix Grünlich. Pan Grünlich, śmieszny, pochlebny i którego biznes w Hamburgu wydaje się niezwykle prosperujący, wkracza do sądu z Tonym, który nie może tego znieść. Rodzina popiera propozycję małżeństwa Grünlicha pomimo jednoznacznej odmowy Tony'ego. Ta ostatnia, w obliczu tego nalegania, marnieje, rodzina postanawia wysłać ją na wakacje do Travemünde do dowództwa pilota Schwarzkopf. Tony zakochuje się w Morten, synu medycy majora Schwazkopfa. Wakacje się kończą, Tony wraca do Lubeki, mimo tej sielanki, z powodu rodzinnego konformizmu i niechęci akceptuje plan małżeński rodziców. To ona z dumą uzupełnia księgę powodów rodzinnych, ogłaszając jej zaręczyny z Grünlichem. Po podpisaniu umowy, która zapewnia Grünlichowi posag w wysokości 80 000 marek w gotówce i po ślubie, Grünlichowie przenoszą się do Hamburga.

Rodzina Buddenbrooków

• Ojciec Johann : konsul, ożeniony w drugim małżeństwie z Antoinette Duchamps z Hamburga . Z pierwszego małżeństwa rodzi się Gotthold, który zraża ojca, poślubiając kobietę o gorszym statusie; z drugiego małżeństwa rodzi się Johann, ogólnie nazywany Jean.
  • Johann fils, dit Jean , syn ojca Johanna Buddenbrooka i Antoinette Duchamps, żonaty z Elisabeth (Bethsy) Kroeger ( 1825 ), z którą ma czworo dzieci:
    • Thomas , znany jako Tom, najstarszy syn Jeana i Elisabeth Buddenbrook, konsul, ożeniony z Gerdą Arnoldsen  : z tego związku rodzi się jedyny syn, który zakończy linię Buddenbrooka, w rzeczywistości „mały Hanno” urodzony15 kwietnia 1861 r umiera przedwcześnie na tyfus
    • Christian , drugi syn Jeana i Elisabeth Buddenbrook; jego eskapady, jego dyletantyzm, jego hipochondria czynią go porażką. Kilka razy próbował pracować, najpierw w rodzinnej firmie prowadzonej przez Thomasa po śmierci ojca, a potem w różnych innych miejscach, zwłaszcza w Hamburgu, gdzie najwyraźniej próbował dostać się do małych, jednoosobowych firm, jego życie sprowadzało się w zasadzie do tam iz powrotem między Hamburgiem a Lubeką, gdzie spędza tylko dni w prywatnym klubie, rodzaj ucieczki, w której odtwarza adoptowaną rodzinę. Czytając wolę ich matki, dokona zdumiewającej projekcji, by znieważyć swego brata Tomasza, przez którego czuje się nieustannie poniżany i skazany na narzekanie. Wejdzie w romans z dziewczyną o wątpliwym pochodzeniu, romans, który przerodzi się w konkubinat i tym samym wywoła gniew jego rodziny, a zwłaszcza Tomasza, który sprawi, że wyraźnie zrozumie, że ten bezprawny związek, teraz wyposażony w dziecko, nie mogło korzystać ze spadku i majątku rodzinnego. Obdarowawszy go dość niewdzięczną sylwetką, płomienną cerą i rozrzuconymi rudo-blond włosami, które zapowiadają przedwczesną łysinę, Mann portretuje mężczyznę, którego smukłe nogi uparł się, wątłego i pozbawionego życia mężczyznę, obdarzonego wyglądem znacznie starszym niż jego rzeczywisty wiek. Mann przedstawia karykaturalnie postać pożegnalnego pożegnalnego, który graniczy z hipochondrią i który okazuje przede wszystkim żałosne samozadowolenie w przypominaniu sobie wszelkiego rodzaju bolączek, ale w szczególności słynnego „Qual”, jego „męki”, pewnego rodzaju trwałego bólu, który będzie odczuwał Doktor Langhals. zdiagnozować jako różnego rodzaju nerwobóle. Ta „Qual” jest wymówką i pretekstem do wszystkiego, ale także tym, co sprawia, że ​​postać jest dość żałosna. Być może trochę mitomanem, opowiadając do znudzenia przygody, które przeżyłby w Londynie czy Valparaiso w młodości, gdy chciał uwolnić się od swoich korzeni, przypomina te postacie Jamesa Joyce'a w „Ludzie Dublina” dotkniętego głęboki paraliż psychiczny, uniemożliwiający im osiągnięcie czegokolwiek. Jego opowieści, czasem zabawne, czasem szczerej komedii zawstydzającej burżuazyjną sztywność Tomasza, czasem nieprawdopodobne, mają wspólny punkt, że są niekończące się; dalej zabawiają jego siostrę Antonie i małego Hanno, syna Thomasa, i przyciągają życzliwą pobłażliwość jego matki, z wyjątkiem sytuacji, gdy graniczy z nieprzyzwoitością. Postać sfatygowana i sympatyczna, sprawia, że ​​ludzie się uśmiechają, irytują, denerwują, rozjaśniają powieść. Pomimo samozadowolenia w ciągłym wspominaniu swojego opłakanego zdrowia, przeżył Thomasa tak samo jak jego siostrę Clarę. Dodaje powieści żałosnym tonem, ale przede wszystkim szyderstwem.
    • Antonie , znany jako Tony, przedostatnie dziecko Jeana i Elisabeth Buddenbrook. Śliczna, rozpieszczona, mądra, chce być opiekunką honoru rodziny. To jego słowami jako ośmioletniego dziecka otwiera się początek powieści, w ciepłej rozmowie z dziadkiem. Pierwsze trzy części powieści skrystalizują znaczenie, jakie będzie miała tam przez cały czas i które, choć czasami zanika, pozostaje widoczne aż do końca. Odkrywamy szyderczą i psotną, promienną i rozdrażnioną dziewczynkę i nastolatkę, bardzo kochaną i starającą się być kochaną przez wszystkich, dumną i cieszącą się statusem swojej rodziny, która odbija się na niej w pozdrowieniach kierowanych do niej przez przechodniów. . Już jako dziecko, nastolatka posiada bardzo uderzającą świadomość klasową, która rozdziera ją w podejmowanych przez nią decyzjach. Podczas gdy ona wyraża klarowne i kpiące osądy o
  Bendix Grünlich, gdy przychodzi poprosić jej rodziców o rękę w domu przy Mengstraße, zakończy się po długich i pięknych słonecznych wakacjach w Travemünde, podczas których będzie zakochana w Mortenu Schwarzkopf. , syn komendanta, u którego przebywa, posłusznie wyrażając zgodę na zaręczyny zorganizowane przez rodziców. Bendix Grünlich, pochlebny i pozbawiony uroku, rzeczywiście odpowiada rodzicom, ponieważ prowadzi dobrze prosperującą firmę w Hamburgu. Tragiczna ironia części trzeciej polega na zestawieniu dwóch antypodów: egalitarno-socjalistycznego dyskursu Mortena Schwarzkopfa, który nadmiernie oczernia szlachtę i przywileje klasowe, oraz skrajnego konformizmu, z którego rezygnuje mimo to, poślubiając Grünlicha. W ten sposób Mann wprowadza podwójną krytykę dyskursu balansującego z trudem w społeczeństwie imperialnym zbliżającym się do końca, ale skupiającym bardzo zróżnicowane hierarchie według swoich regionów, co służy jako preambuła do buntów z 1848 r., które pojawią się w części czwartej. W świetle reszty powieści, pierwszych trzech części powieści, romansu Tony'ego z Mortenem, złote dzieciństwo tego psotnego dziecka będzie wyglądało jak raj na zawsze utracony. Od małżeństwa Tony'ego z Grünlichem nieubłaganie zaczyna się Upadek Wielkiego, który uruchamia nieuniknioną rodzinną tragedię. Postać Tony'ego, przez rezygnację z obowiązków społecznych, wyrzeka się możliwości prowadzenia życia w świeżości i szczęściu, do czego przeznaczony był nie tylko jego status społeczny, ale przede wszystkim jego frywolna i promienna osobowość. W ten sposób znika główny powiew świeżości dzieła.
  • Erika Grünlich (ur. 1847 ): córka Antoniego i Grünlich, wyszła za mąż za Hugo Weinschenka , dyrektora miejskiego urzędu ubezpieczenia przeciwpożarowego, który zostanie aresztowany za oszustwo, uwięziony, potem znika po zwolnieniu, porzucając żonę.
• Clara , urodzona w dniu14 kwietnia 1838 r.z surowego oddania poślubiła pastora Sieverta Tiburtiusa . Para będzie mieszkać w Rydze . Clara umiera bezdzietnie na gruźlicę.

Gotthold  : przyrodni brat Jeana Buddenbrooka, urodzony z pierwszego małżeństwa Johanna. Jego narodziny kosztują matkę życiem. Ożenił się z damą Stuwing, z którą miał trzy córki, które z powodu ubóstwa nie mogły znaleźć przyjęcia: Henriette , Frédérique i Pfiffi .

Clothilde  : biedna kuzynka, którą przyjęła rodzina i która wyróżnia się apetytem i brzydką sylwetką.

Justus Kroeger  : Brother M mi Elisabeth Buddenbrooks; jego dwaj synowie, Jakob i Jürgen, są w tym samym wieku co Thomas i Christian Buddenbrook.

Lebrecht Kroeger  : ojciec ww. Kroegerowie o arystokratycznych manierach i eleganckim życiu różnią się od Buddenbrooków bardziej pozytywnymi cnotami.

Przyjaciele

• Grabow, Friedrich: lekarz rodzinny;
• Hoffstede, Jean-Jacques: poeta i przyjaciel przodka (Thomas Mann skomponował tę postać na podstawie cech niemieckiego poety Emanuela Geibela );
• Jungmann, Ida: guwernantka dzieci Johanna (syna) następnie Hanno;
• Koeppen: handlarz winem;
• Langhals: następca dr Grabowa jako lekarz rodzinny;
• Marcus, Guillaume: autoryzowany przedstawiciel domu Buddenbrook.

Struktura powieści

Powieść podzielona jest na jedenaście części, które z kolei dzielą się na kilka rozdziałów. Narracja jest klasyczna, cała w półtonach. Każda postać z przerwami zajmuje pierwszy plan.

Analiza

Jakiś czas po tym, jak Thomas został wybrany na senatora i postanowił zbudować dom na miarę jego statusu społecznego (jest głową rodziny w linii przodków, zasadniczo uczciwym i pracowitym), wydaje się, że jego szczęście umyka mu ... Wcześniej było kilka znaków ostrzegawczych. Na przykład jego brat Christian, dla którego ta egzystencja handlarzy zbożem bynajmniej nie jest odpowiednia (preferuje aktorstwo, teatr, aktorki); jego siostra Antonie, która miała dwa nieszczęśliwe małżeństwa. Ponadto w młodości, gdy był zatrudniony za granicą, przeżył kryzys nerwowy, który był zwiastunem jego przyszłości.

- Co się stanie z synem Thomasa, Hanno, raczej rozmarzonym dzieckiem, bardziej pociągającym muzykę niż handel zbożem?

Adaptacje

W kinie

• 1923  : Die Buddenbrooks , niemiecki film niemy w reżyserii Gerharda Lamprechta , z Peterem Esserem i Mady Christians
• 1959  : The Buddenbrooks ( Buddenbrooks ), zachodnioniemiecki film w reżyserii Alfreda Weidenmanna , z Liselotte Pulver i Hansjörgiem Felmym

W telewizji

• 1965  : Buddenbrooks , brytyjska miniserial , z Kennethem Griffithem i Nigelem Stockem
• 1971  : Die Buddenbrooks , włoski miniserial, z Nando Gazzolo i Ileaną Ghione
• 1979  : Die Buddenbrooks , francusko-niemiecki miniserial, z Ruth Leuwerik i Noëlle Châtelet
• 2008  : The Buddenbrooks, The Decline of a Family , niemiecki film telewizyjny w reżyserii Heinricha Breloera , z udziałem Armina Mueller-Stahl (Johann), Iris Berben (Elisabeth), Jessiki Schwarz (Antonie), Augusta Diehla (Christian) i Marka Waschke (Thomas) )

W Teatrze

Przez firmę Puppentheater Halle (Niemcy) w 2011 roku.

Uwagi i referencje

1. Obraz okładki
2. Oficjalna strona Nagrody Nobla
3. Buddenbrookowie na Arte

Linki zewnętrzne

• Ewidencja organów  :
  • Plik wirtualnego organu międzynarodowego
  • Biblioteka Narodowa Francji ( dane )
  • Uczelniany system dokumentacji
  • Biblioteka Kongresu
  • Gemeinsame Normdatei
  • Biblioteka Narodowa Hiszpanii
  • ŚwiatKot
• Uwagi w ogólnych słownikach lub encyklopediach  : Encyclopædia Britannica  • Encyclopædia Universalis  • Store norske leksikon
• Zasoby muzyczne  :
  • (w)  MusicBrainz (dzieła)