Szybkie czytanie

Odczyt prędkości jest techniką w celu przyspieszenia prędkości odczytu . Nie jest ukierunkowany na początkową naukę czytania (małe dzieci lub niepiśmienni dorośli). Polega głównie na wychowaniu spojrzenia i ograniczeniu subwokalizacji . Można go uzupełnić innymi technikami, np. Tak zwanym czytaniem „po przekątnej”. Szybkie czytanie jest przeznaczone dla czytelników, którzy chcą poprawić swoje wyniki lub rozwiązać trudności (leksykon, klasyfikacja, indeksowanie, identyfikacja strukturalna itp.).

Dostępne narzędzia stanowią komplementarny sposób terapii mowy . Zidentyfikowano około dziesięciu głównych umiejętności niezbędnych do czytania („łuki refleksyjne” lub umiejętności czytelnicze, a nawet „wzorce neurologiczne”) i można je osobno reedukować. Celem jest poprawa płynności, a także poszerzenie osobistych sposobów podejścia do różnych warunków i kontekstów czytania.

Metody

W przypadku języka francuskiego techniki szybkiego czytania są bronione przez Francuskie Stowarzyszenie Czytania.

Wszystkie opierają się na:

szybkie i regularne czytanie, unikanie subwokalizacji (nie wymawiamy w myślach słów, które czytamy, ale bezpośrednio pojmujemy znaczenie grup słów lub zdań);
techniczny koncentracja psychiczna i edukacja wzrok, aby:
- zwiększyć liczbę liter postrzeganych jednocześnie ( „rozpiętość wizualna” ),
- ograniczyć zbędne ruchy oczu (cofanie się, błądzenie itp.),
- poprawić precyzję i szybkość wskazywania oka oraz czas powrotu do żądanego punktu, co ułatwia czytanie grupami słów, nawet całymi wierszami lub pakietami wierszy (w przypadku tekstu w kolumnie). Szybkość i dokładność ruchów oczu mają zasadnicze znaczenie, dlatego też poznawcze śledzenie wzroku jest wykorzystywane do badania wydajności czytelnika;
od strategii śledzenia, szumiące (słowo kluczowe posiadacze detekcji informacji) czytać po przekątnej, przewidywanie i sortowania na podstawie pytań, jakie zadają przed zapoznaniem grania;

Czytaj szybko, ale wykryj i zapamiętaj ważną rzecz

Strategie identyfikacji pozwalają „ekspertowi” na uchwycenie kluczowych pojęć, słów i ważnych fragmentów tekstu znacznie szybciej niż podczas czytania na głos lub po cichu, ale „słowo w słowo” . Metoda nie zastępuje dokładnej lektury fragmentów technicznych lub skomplikowanych ani nie zabrania powolnego czytania, na przykład tekstów poetyckich, powieści itp.

Rozpiętość wizualna

Uwagi: oko musi znajdować się w optymalnej odległości od tekstu, aby objąć duże grupy słów, bez konieczności robienia długich podziałów wiersza. Pauza oka, kiedy „fotografuje” słowo lub grupę słów, nazywana jest punktem fiksacji . Miara liczby liter odbieranych jednocześnie nazywana jest rozpiętością.

Zwolennicy szybkiego czytania uważają, że można powiększyć tę wizualną rozpiętość. Według nich powolny czytelnik poprawiłby od 5 do 10 liter na punkt fiksacji, podczas gdy „szybki czytnik” naprawiłby więcej niż 20 liter. Na ilustracji pokazanej obok, powolny czytelnik będzie miał tendencję do skupiania wzroku na każdej z migających cyfr. Szybki czytelnik, który rzekomo poszerzył swoją wizualną rozpiętość, przyzwyczaiłby się do dostrzegania każdej z tych liczb, skupiając wzrok na środku obrazu. To założenie jest jednak kwestionowane.

Opinie

Krytyków tych metod jest wielu.

Zwiększona rozpiętość wizualna

Techniki szybkiego czytania opierają się na poszerzaniu pola widzenia. Jednak wizualnej rozpiętości nie można zwiększyć. Nasze oko jest w stanie rozróżnić litery tylko na bardzo małej powierzchni pola widzenia, która odpowiada dołeczkowi: to ogranicza się do maksymalnie 4/5 liter. Jest to fizjologiczna granica, której nie można pokonać.

Już ten punkt wystarczy, aby obalić prawie wszystkie techniki szybkiego czytania, które opierają się na powiększeniu jednostki bazowej.

Istnienie widzenia parapołkowego tego nie zmienia, ma tylko niewielki wpływ na czytanie.

Różnica między szybkim czytnikiem a powolnym czytnikiem polega na lepszym planowaniu sakkady oka, które radzi sobie lepiej:

czas trwania sakkad oka (czas potrzebny do poruszenia okiem);
czas między dwoma sakkadami (czas rozpoznania odczytanej jednostki bazowej);
liczba wycofań (liczba błędów planowania sakkad).

Doświadczony czytelnik ma urządzenia trwające 100 milisekund, podczas gdy powolny czytnik działa w ciągu 500 milisekund. Ta różnica wynikałaby z szybkości identyfikowania liter lub grup liter, która jest większa dla eksperta (ze względu na torowanie percepcyjne). Ten czas utrwalenia zależy od słów, a te, które nie są zapisane, ponieważ są wymawiane, wymagają więcej czasu na zidentyfikowanie.

Usunięcie subwokalizacji

Żaden eksperyment nie był w stanie udowodnić, że usunięcie subwokalizacji miało najmniejszy wpływ na szybkość czytania: usunięcie jej nie ma zatem zauważalnego efektu.

W niektórych eksperymentach subwokalizacja poprawia zrozumienie czytanego tekstu.

Subwokalizacja ma również ułatwiony wpływ na zapamiętywanie.

Wpływ na rozumienie

Eksperymentalne wyniki dotyczące skuteczności techniki „skanowania” (czytaj tylko najważniejsze części tekstu) są bardzo różne w zależności od badań: większość znajduje szkodliwy efekt, podczas gdy inne, rzadsze badania nie. .

Na przykład badanie przeprowadzone przez Carvera w 1999 roku wykazało, że użycie skanowania może zmniejszyć zrozumienie tekstu o ponad 50%.

Istnieją jednak badania, które wydają się wykazywać pozytywny wpływ „skanowania” na rozumienie. Duggan i Payne (2009) dali ograniczony czas na przeczytanie tekstu i porównali „skanowanie” (szybkie czytanie) do normalnego czytania. Okazało się, że ważne punkty tekstu były lepiej zrozumiane po zeskanowaniu niż po normalnym przeczytaniu tekstu. Odkryli również, że nie ma różnicy między dwiema grupami w przypadku mniej ważnych informacji.

Jednak niewielka liczba badań w tym kierunku nie pozwala wnioskować o pozytywnym wpływie szybkiego czytania na rozumienie.

Metody biznesowe

Opracowano i nauczono różnych komercyjnych metod szybkiego czytania.

Reading Dynamics

Amerykanin Evenlyn Wood opracowuje program szkoleniowy, aby uniknąć subwokalizacji. To ona również spopularyzowała termin „ szybkie czytanie” (litt. Browsing in English) .

Czytanie zdjęć

Firma Learning Strategies Corporation wprowadziła w 1985 roku produkt PhotoReading , ze sloganem PhotoRead o szybkości 25 000 słów na minutę i reklamowany jako najlepiej sprzedająca się metoda czytania w Stanach Zjednoczonych. Jest sprzedawany we Francji pod nazwą photolecture .

Paul Scheele, założyciel Learning Strategies i firma Subliminal Dynamics spierają się o własność produktu. Ten ostatni twierdzi, że Scheele nauczył się metody podczas jednego ze swoich seminariów.

Tutaj również metoda kładzie nacisk na uczenie się nie-subwokalizacji. Odnosi się również do programowania neurolingwistycznego , uważanego w wielu dziedzinach akademickich za pseudonaukę .

Badanie NASA zatytułowane Preliminary Analysis of PhotoReading stwierdza, że nigdy nie zaobserwowano szybkości czytania reklamowanej w reklamach Learning Strategies, że szybkość czytelników korzystających z tej metody jest podobna do tej z tradycyjnego czytnika, a nawet lepiej. zrozumienie tekstu.

Historia

To właśnie Claude-François Lizarde de Radonvilliers wydaje się, że we Francji w 1768 roku jako pierwszy stworzył (dla dzieci króla, którego został podwykonawcą) metodę łączącą formę słowa kaligraficznego z obrazem przedstawiającym jego znaczenie, zanim nauczysz się rozszyfrowywać i kojarzyć sylaby, aby przebudować dźwięk, który musi przywoływać znaczenie słowa (jeśli się go nauczył).

1787: Nicolas Adam we Francji podkreśla, że całość i forma są postrzegane przed szczegółem i że nauka musi rozpocząć się od podejścia globalnego, zanim przejdziemy do szczegółów (do rozkładu słów w przypadku czytania) .
1800: typografowie zauważają, że rejestrujemy lepsze i szybsze ogólne kształty, kojarząc znane kroje pisma i że to przechwytywanie jest znacznie wolniejsze w przypadku znaków napisanych nieznanymi krojami, które czytelnik może łatwo ocenić jako brzydkie . Typografie stają się zarejestrowanymi wzorami, które są sprzedawane z jednego kraju do drugiego, a twórcy konkurują o oryginalność lub finezję w ulepszaniu istniejącego.
1843: Leclerc, francuski notariusz, zauważa, że doświadczony czytelnik przewiduje i domyśla się więcej, niż czyta dosłownie. Fragment słowa często wystarcza do zrozumienia w kontekście ogólnego znaczenia zdania i tekstu. Pokazuje, że każdy doświadczony czytelnik może czytać z prędkością bliską normalnej, mając do dyspozycji tylko górną część linii (wymazując dolną połowę wiersza, tekst pozostaje doskonale i szybko czytelny, chyba że jest napisany w całości wielkimi literami). Leclerc wniósł wkład w teorie czytelności typograficznej, które będą następować. Z humorem sugeruje usunięcie dolnej części każdego listu, co zmniejszyłoby o połowę objętość książek i koszty druku.
1848: psycholog Claparède z Genewy interesuje się psychologią dziecka i jego psychologią inteligencji, definiując 3 główne akty związane z ludzką wiedzą:

ogólny i zagmatwany pogląd na całość (synkretyzm);
oddzielny i analityczny widok części;
syntetyczna rekompozycja całości na podstawie wiedzy dostarczonej przez strony.

1878: Doktor Émile Javal (okulista, dyrektor laboratorium okulistycznego na Uniwersytecie Sorbony) zauważa, że oko na słowo lub niewielką grupę słów potrzebuje tylko ćwierć do jednej trzeciej sekundy, aby umysł mógł uchwycić znaczenie tych słów i że przejście do następnej grupy (pole widzenia) zajmuje tylko czterdziestą sekundę. Trening umożliwia doświadczonemu czytelnikowi przyswajanie coraz większych grup słów (w ten sam sposób, w jaki dyrygent nauczył się czytać kilka wersów i pięciolinii jednocześnie).
1905: kontynuując swoją pracę, dr Javal dochodzi do wniosku, że oko pracuje z gwałtownymi ruchami i rozpoznaje litery na podstawie ich ogólnych różnic bez konieczności szczegółowej analizy każdej litery. Narysował szybciej czytelny znak, w którym akcentował litery w miejscach, które uznał za ważne dla wizji, i tym samym pokazał, że najprostsze formy niekoniecznie są najlepiej czytelne, bo stwarzają większe ryzyko pomyłki między literami.
1923: Szwajcar Jean Piaget opracowuje globalną metodę Radonvilliers.
1930: w Stanach Zjednoczonych dr William H. Bates stara się zrozumieć akomodację i stwierdza, że wzrok zmienia się w zależności od stanu psychicznego i koncentracji każdego z nich oraz że świadome i optymalne zachowanie wzroku może poprawić prezbiopię , krótkowzroczność , astygmatyzm , dalekowzroczności The zeza u dzieci i dorosłych bez użycia okularów. Podobnie czytelnik może dobrowolnie, jeśli sam się uczy, stosować i łączyć różne strategie i techniki czytania, mniej lub bardziej efektywne dla szybkości czytania, zrozumienia i zapamiętania treści. Identyfikuje sposoby poszerzenia pola widzenia, będąc świadomym widzenia peryferyjnego.
1936: Belgian Ovide Decroly promuje i eksperymentuje z metodą, która najpierw nadaje znaczenie słowu mówionemu, a następnie prowadzi czytelnika do słowa pisanego. Podkreśla znaczenie celów i związanych z nimi strategii, które czytelnik może i musi wyznaczyć sobie, aby wydobyć informacje z tekstu.
1940: armia amerykańska daje oficerom lekcje szybkiego czytania, podczas gdy metoda ta była zawsze stosowana w przypadku dzieci.
1959: Amerykanin Evenlyn Wood decyduje się na stworzenie metody szybkiego czytania i zakłada Dynamic Reading Institute. Historia Evelyn Wood jest naszkicowana w książce Tony'ego Buzana: przyszła, by zwrócić swoje 80-stronicowe wspomnienia, była oszołomiona szybkością, z jaką przeszedł jej nauczyciel - około dziesięciu minut - oraz jakością jego uwag. To zadecydowało o jego powołaniu. Gdyby istnieli tacy czytelnicy, to była umiejętność, której można się było nauczyć.
1968: Richaudeau interesuje się szybkim czytaniem i czytelnością tekstów, aby były one bardziej zgodne z pewną naturalną zdolnością szybkiego uchwycenia grup liter, cyfr lub słów.
1985: Paul Scheele tworzy fotolekturę.

Aktywność sportowa

Od kilku lat odbywają się mistrzostwa Francji w szybkim czytaniu , następne w czerwcu 2020 roku. Są też mistrzostwa świata, mistrz w 2018 czytał ok. 700 słów na minutę .

Obecni mistrzowie to:

Mohammed koussa
Jerome Hoarau
Nicolas Lisiak
Elias Elaraki
Howard berg

Uwagi i odniesienia

Kredyt autora

Ten artykuł jest częściowo lub w całości zaczerpnięty z artykułu zatytułowanego „ Photolecture ” (patrz lista autorów ) .

Uwagi

Photolire przy 25 000 słów na minutę.
Oryginalny cytat: „ Te wyniki wyraźnie wskazują, że nie ma korzyści ze stosowania techniki odczytu foto. Nie zaobserwowano ekstremalnie szybkiego tempa czytania deklarowanego przez PhotoReaders; w rzeczywistości wskaźniki czytania były na ogół porównywalne ze wskaźnikami czytania normalnego. Ponadto ekspert PhotoReading wykazał wydłużenie czasu czytania dzięki technice PhotoReading w porównaniu z normalnym czytaniem. Wydłużeniu czasu czytania towarzyszyło zmniejszenie rozumienia tekstu. Wyniki te uzyskano dla dwóch standardowych testów rozumienia tekstu i dla trzech dopasowanych zestawów tekstów ekspozycyjnych. "

Bibliografia

Historia strony internetowej AFL Francuskiego Stowarzyszenia Czytania
Psychology for the Teacher, strona 33
ruchy w czytaniu i przetwarzaniu informacji. 20 lat badań.pdf, rayner (1998)
Carver, RP-Prof (1990) Współczynnik czytania: kompleksowy przegląd badań i teorii (1990)
Rayner, Keith i Pollatsek, Alexander (1994) Psychologia czytania
Slowiaczek i Clifton, 1980
(w) Ronald P. Carver, „Wskaźnik czytania: teoria, badania i implikacje praktyczne ” , Journal of Reading , vol. 36 N O 2Październik 1992, s. 84–95 ( ISSN 0022-4103 )
Zobacz Przeszukiwanie tekstu: proces i efektywność poszukiwania informacji w tekście pod presją czasu [PDF]
„ (Untitled) ” (dostęp 7 września 2013 ).
„ Consumer Alert - Official Statement about Learning Strategies Corporation ” , on Subliminal Dynamics (dostęp 7 września 2013 r. )
Carroll RT , „ programowanie neurolingwistyczne (NLP) ” , The Septic's Dictionary ,23 lutego 2009(dostęp 25 czerwca 2009 )
Beyerstein, BL, „ Brainscams: Neuromythologies of the New Age ”, International Journal of Mental Health , vol. 19 N O 3,1990, s. 27–36 (27) ( czytaj online )
(w) Danielle S. McNamara , Preliminary Analysis of PhotoReading , NASA Technical Report Server, al. „Nauki behawioralne”,2000( czytaj online )- Podsumowanie: (en) „ Wstępna analiza robienia zdjęć ”
Na ten temat, patrz Typografia [PDF] Oliviera Nineuila.
Książka szybkiego czytania , BBC, 2010
Mistrzostwa w szybkim czytaniu na stronie Passiondapprendre.com .
Mohamed Koussa, mistrz świata w szybkim czytaniu: Nie, to nie jest prezent. na stronie Lequipe.fr .
„ Szybkie czytanie: czytanie 10 razy szybciej w 9 łatwych krokach ” , Elias LRK ,29 marca 2020 r(dostęp 12 marca 2021 )