Le Val d'Andorra to opera komiczna przez Fromental Halevy na libretta Saint-Georges .
Premiera opery odbyła się dnia 11 listopada 1848w Opéra-Comique w Paryżu . Dziś niemal całkowicie zapomniany, był to jeden z największych sukcesów Halévy'ego: wystawiono 165 przedstawień, a teatr odzyskał wówczas niepewną sytuację finansową. Krytyk musicalu Revue et gazette de Paris napisał, że dzieło to było najwspanialszym całkowitym sukcesem, jaki kiedykolwiek odniosła Opéra-Comique. Została przetłumaczona na język niemiecki i wykonana w 1849 roku w Lipsku , gdzie Ignaz Moscheles pochwalił ją w ten sposób: „muzyka o prawdziwie dramatycznym charakterze, w której melodia płynie bardziej niż w innych operach Halévy. Temat jest umiejętnie opracowany i bardzo efektowny. W 1850 r. Dzieło miało swoją premierę w Londynie i zebrało słabe recenzje, ale zaszczyciła go wizyta królowej Wiktorii (za którą francuska dystrybucja musiała szybko przećwiczyć God Save the Queen ).
Rola | Głos | Dystrybucja na premierze, 11 listopada 1848 |
---|---|---|
Georgette, bogata dziedziczka, kuzynka Stéphana | sopran | Anne-Benoîte- Louise Lavoye |
Jacques Sincère, stary pasterz kóz | Niska | Battaille Charles-Amable |
Śpi, sierżancie milicji | Niska | Georges-Marie-Vincent Palianti |
Lejoyeux, francuski kapitan milicji i rekruter | baryton | Toussaint-Eugène-Ernest Mocker |
Rose of May, służąca Teresy | sopran | Celeste Darcier |
Saturnin, rybak Gave | tenor | Pierre-Marius-Victor Jourdan |
Stéphan, młody myśliwy z Pirenejów | tenor | Marius-Pierre Audran |
Theresa, rolniczka z doliny Andory | mezzosopran | Antoinette Jeanne Hermance Révilly |
Wielki powiernik doliny Andory | Niska | Henry Deshaynes „Henri” |
Mieszkańcy Doliny Andory, żołnierze, rekruci, sędziowie, żniwiarze itp. |
Scena rozgrywa się za Ludwika XV, w republice doliny Andory, w środku Pirenejów, na granicy Francji i Hiszpanii.
Stéphan próbuje uciec przed rekrutacją do armii francuskiej. Kocha go młoda Rose de Mai, wdowa Theresa i bogata Georgette. Kiedy zostaje skazany na śmierć za dezercję, Rose uzyskuje uwolnienie, kradnąc pieniądze od Teresy i twierdząc, że te pieniądze pochodzą od Georgette. W mało prawdopodobnym, ale klasycznym finale (zaczerpniętym z Les Noces de Figaro ) Rose okazuje się dziewczyną, którą Theresa straciła dawno temu, Georgette przechodzi na emeryturę, Rose de Mai i Stéphan mogą się pobrać.
: dokument używany jako źródło tego artykułu.