Hrabia Floridablanca i Goya
Artysta | Francisco de Goya |
---|---|
Przestarzały | 1783 |
Rodzaj | Romantyzm , rokoko |
Techniczny | Olej na płótnie |
Wymiary (wys. × szer.) | 260 × 166 cm |
Kolekcja | Prywatna kolekcja |
Numer inwentarzowy | Gassier 151 |
Lokalizacja | Bank of Spain , Madryt ( Hiszpania ) |
Hrabia Floridablanca i Goya (po hiszpańsku : El conde de Floridablanca y Goya ) to olej na płótnie namalowany przez Francisco de Goya w 1783 roku .
Mianowany ambasadorem w Rzymie, sukces José Moñino y Redondo de Floridablanca sprzyjał jego awansowi na stanowisko pierwszego sekretarza stanu , na którym pozostał przez 15 lat. Wypadając z łask w 1792 r., Przeszedł na emeryturę do swojego rodzinnego miasta Murcia , aż do 1808 r., Gdzie został mianowany przewodniczącym Najwyższej Junty podczas hiszpańskiej wojny o niepodległość . Zmarł w tym samym roku.
Kiedy Goya maluje swój portret, hrabia jest u szczytu swojej potęgi.
Hrabia Floridablanca jest reprezentowane stojąc, odległy i wskazując na malarza, który przedstawia go z obrazem. Za nim inna postać - być może architekt Ventura Rodríguez realizujący plany Canal d'Aragon, główny projekt Floridablanki, rozrzucony po ziemi i symbolizujący biurokratyczną pracę jako nową wartość klasy rządzącej - stoi za stołem zielony obrus, na którym znajduje się elegancki pozłacany zegar, a nad którym wisi owalny obraz Karola III .
Hrabia jest elegancko ubrany w czerwony aksamitny garnitur, marynarkę i białe skarpetki, buty ze złotą klamrą i szalik Orderu Świętego Ducha Króla Karola III. Przedstawiany jest z inteligentną twarzą, która z dumą patrzy na widza z zajmowanego stanowiska.
Goya, jako jeden ze swoich pierwszych wielkich portretów prestiżowych osobistości, odnosi się szczególnie do renderowania haftów i koronek, aby podkreślić jakość przedstawianej osoby, a tym samym przyciągnąć przychylność madryckich szlachciców, którzy szybko zaczęli zamawiać u niego portrety . Jednak, jak we wszystkich portretach malarza, osobowość modela jest szczególnie podkreślona i można tu wskazać wpływ Diego Velázqueza , którego podziwia młody Goya. Pokazuje też bardzo szczególną relację między malarzem a klientem, który widzi ministra w świetle, a malarza w cieniu, pomniejszoną o efekt perspektywy, by podkreślić społeczną kondycję bohaterów.