Biały szejk
Biały szejk
Scena z filmu
| Tytuł oryginalny | Lo sceicco bianco |
|---|---|
| Produkcja | Federico Fellini |
| Scenariusz |
Federico Fellini Michelangelo Antonioni Tullio Pinelli Ennio Flaiano |
| Główni aktorzy |
Brunella Bovo |
| Firmy produkcyjne | PDC |
| Ojczyźnie | Włochy |
| Uprzejmy | Dramat |
| Trwanie | 85 minut |
| Wyjście | 1952 |
Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Arkusz techniczny i dystrybucja
Biały szejk ( Lo sceicco bianco ), znany również jako Courrier du cœur , toczarno-biały włoski film Federico Felliniego wydany w 1952 roku . To pierwszy film wyreżyserowany przez samego Felliniego.
Streszczenie
Iwan chce wykorzystać swój miesiąc miodowy w Rzymie, aby przedstawić rodzinie swoją młodą żonę Wandę i uzyskać audiencję u papieża. Wanda woli spotykać się ze swoim idolem, Białym Szejkiem, bohaterem powieści fotograficznych, których przygody wytrwale śledzi. Odkrywa, że jest po prostu tandetnym bohaterem, tchórzliwym i wulgarnym. Nie wiedząc, gdzie ona jest, Ivan jest zdesperowany i próbuje ukryć jej zniknięcie przed rodziną.
Karta techniczna
- Oryginalny tytuł: Lo sceicco bianco
- Tytuł francuski: Biały Szejk
- Reżyser: Federico Fellini
- Temat: Federico Fellini , Michelangelo Antonioni i Tullio Pinelli
- Scenariusz: Federico Fellini , Tullio Pinelli i Ennio Flaiano
- Kierownictwo artystyczne: Raffaele Tolfo
- Zdjęcia: Arturo Gallea
- Dźwięk: Armando Grilli , Walfrido Traversari
- Montaż: Rolando Benedetti
- Muzyka: Nino Rota
- Producent: Luigi Rovere
- Kierownik produkcji: Enzo Provenzale
- Firma produkcyjna: PDC
- Firma dystrybucyjna: Les Films du Centaure
- Kraj pochodzenia: Włochy
- Język oryginału: włoski
- Format: czarno-biały - 35 mm - 1,37: 1 - Dźwięk mono
- Gatunek : komedia dramatyczna
- Czas trwania: 85 minut
- Daty wydania:
Dystrybucja
- Brunella Bovo : Wanda Cavalli
- Leopoldo Trieste : Ivan Cavalli
- Alberto Sordi (VF: Georges Aminel ) : Fernando Rivoli, biały szejk
- Giulietta Masina : Cabiria
- Fanny Marchiò : Marilena Vellardi
- Ernesto Almirante : reżyser powieści fotograficznych
- Enzo Maggio : konsjerż hotelu
- Lilia Landi : Felda
- Gina Mascetti : żona Fernando
- Ettore Maria Margadonna : wujek Ivana
Analiza
Nie zaprzeczając, jak ważne są marzenia, które pozwalają nam uciec od frustrujących przygodności rzeczywistości, Fellini pokazuje nam, że brak nadziei i wiary, niezbędnych elementów życia, może być szkodliwy.
Dom
„ Lo Sceicco bianco składa się z kawałków i kawałków, a eksperci bez wątpienia znajdą błąd w tej technice. Ze swojej strony publiczność może być zdezorientowana nonszalancją, o której reżyser zdaje się czasem świadczyć. Lo Sceicco bianco jest przeciwieństwem wypolerowanej, wypolerowanej, uspokajającej pracy. Dopuszczalne jest, aby nie doceniać tego od początku do końca, być zirytowanym lub skonsternowanym, gdy Fellini , oddając się swojej werwie (bardziej niż jego przypadkowości), nagle zmienia się z zabawnego w żałosny, ale nie sądzę. Żebyśmy mogli żałować. widząc to, zwłaszcza jeśli polubiliśmy Les Vitelloni i La strada . "
- Jean de Baroncelli , Le Monde , 18 października 1955
Wokół filmu
- Ten film to początek współpracy Felliniego z Nino Rotą przy muzyce do jego filmów.
- Giulietta Masina pojawia się tam po raz pierwszy w roli prostytutki Cabirii , którą można zobaczyć w 1957 roku w Les Nuits de Cabiria .
Zobacz też
Bibliografia
- Jacques Marroncle, »Courrier du cœur (Lo sceicco bianco)« Téléciné , n o 52, Federation of Leisure and Cinematographic Culture (FLECC), Paryż,Grudzień 1955, arkusz nr 258.
Linki zewnętrzne
- Courrier du cœur na oficjalnej stronie Federico Fellini
- Dokumentacja urzędowa :
- Zasoby audiowizualne :