Tytuł oryginalny |
蜘蛛 巣 子 Kumonosu-jō |
---|---|
Produkcja | Akira Kurosawa |
Scenariusz |
Shinobu Hashimoto Ryūzō Kikushima Akira Kurosawa Hideo Oguni William Shakespeare (gra) |
Główni aktorzy | |
Firmy produkcyjne | Tōhō |
Ojczyźnie | Japonia |
Uprzejmy | Jidai-geki |
Trwanie | 105 min |
Wyjście | 1957 |
Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Arkusz techniczny i dystrybucja
The Spider's Castle (蜘蛛 巣子, Kumonosu-jō ) To japoński film wyreżyserowany przez Akirę Kurosawę , wydany w 1957 roku .
Jest to adaptacja Makbeta , sztuki Williama Szekspira . Miejsce akcji zostało przeniesione do średniowiecznej Japonii .
Przechodząc przez las po bitwie, generałowie Washizu i Miki spotykają ducha. Ten przewiduje, że Washizu zostanie władcą Zamku Pająka, ale to potomkowie Miki przejdą po nim.
Wyznał, że żona Washizu wpłynie na męża, aby przepowiednia spełniła się tylko dla jego dobra.
Plan zewnętrzny Spider Castle został ustawiony na zboczach góry Fuji , ale sceny osadzone na wewnętrznym dziedzińcu zostały nakręcone w studiach Tōhō w Tamagawa. Ze względu na ciągłość wizualną zespół przywrócił wulkaniczną glebę, aby pokryć podłogę studia. Sceny wewnętrzne kręcono w mniejszym studiu w Tokio . W przypadku sekwencji leśnych produkcja została przeniesiona do Aokigahara , a dodatkowe sceny kręcono w studiu. Wreszcie na półwyspie Izu znaleziono nieruchomość służącą jako tło dla posiadłości Washizu .
Odnośnie kręcenia filmu Akira Kurosawa powiedział: „Film był bardzo skomplikowany do wykonania. Zdecydowaliśmy, że scenerię zamku należy zamontować na zboczach góry Fudżi nie dlatego, że chciałem ją pokazać, ale dlatego, że jej pochyłe zbocza pasowały do krajobrazu, który chciałem sfilmować. Często jest tam mgła. Zdecydowałem, że chcę w tym filmie dużo mgły. Zbudowanie scenerii było bardzo trudne, ponieważ nie mieliśmy wystarczająco dużo ludzi, a także dlatego, że byliśmy bardzo daleko od Tokio. Na szczęście piechota morska miała w pobliżu bazę i byli bardzo pomocni; pomagała nam również jednostka żandarmerii wojskowej . Wszyscy bardzo ciężko pracowaliśmy, aby ustawić teren i przygotować scenę. Pamiętam, że byliśmy dosłownie wyczerpani pracą w tym mglistym miejscu; mieliśmy tego prawie dość. "
W ostatniej scenie - w której strzelają do niego łucznicy Washizu - strzały nie były nakładane ani symulowane przez efekty specjalne . To są prawdziwe strzały, wystrzeliwane przez prawdziwych łuczników. Pomysł polegał na zwiększeniu realizmu mimiki Toshirō Mifune , przy czym jego postać była rzekomo przerażona. W scenie widzimy aktora wykonującego duże ruchy rękami, najwyraźniej po to, by odpychać na bok strzały, które utknęły w ścianie za nim. W rzeczywistości pozwalało to łucznikom wiedzieć, w jakim kierunku aktor zamierza wykonać swój następny ruch .