Cenzor

Cenzor
Europejski Cenzor
Przykładowe zdjęcie artykułu Le Censeur
Pierwszy tom drugiej wersji Censeura przemianowanego na European Censor (1817).
Kraj Francja
Język Francuski
Okresowość miesięczny
Uprzejmy liberalizm , industrializm
Założyciel Charles Dunoyer i Charles Comte
Data założenia 1814
Data ostatniego wydania 1820
Redaktor Madame Marchant
Miasto wydawnicze Paryż
ISSN 2016-6354
OCLC 472215132

Cenzor lub badanie aktów i dzieł, które mają tendencję do niszczenia lub konsolidacji konstytucji państwa, jest ważną francuską gazetą liberalną założoną przez Charlesa Comte i Charlesa Dunoyera w ramach Restauracji . Od drugiego tomublisko współpracował z nimiinny młody liberał Augustin Thierry .

Historyczny

Założony jako cotygodniowy w Czerwiec 1814, każdy numer liczący około pięćdziesięciu stron, gazeta znika we wrześniu i pojawia się ponownie w listopadzie w różnych formatach i nieregularnym wydaniu, ale w obszernej formie, liczącej ponad 20 stron w celu obejścia prawa 21 października 1814zgłaszanie publikacji gorszych od tego formatu do cenzury prewencyjnej. Ma kłopoty z władzą: numer 7 został skonfiskowany i natychmiast zniszczony.

Gazeta żarliwie broniąca wolności prasy , Comte i Dunoyer, zostali potępieni przez gazety rojalistyczne jako bonapartyści, czemu przeczyła ich wrogość do Napoleona w czasach Stu Dni .

Usunięto w Wrzesień 1815, Cenzor pojawił się w 1817 roku pod nowym tytułem: Europejski Cenzor lub badania różnych zagadnień prawa publicznego i różnych dzieł literackich i naukowych, rozpatrywanego w ich stosunku do cywilizacji (1817-1819). Comte i Dunoyer dołączyli jako współpracownicy André Dupin , Augustin Thierry , René-Théophile Châtelain i Paul-Louis Courier . Opracowywanie i rozpowszechnianie radykalną wersję liberalizmu, która nadal wpływać na myśli liberalnej aż Herberta Spencera i poza nią, gazeta okazuje się być zadziorny ciało opozycji, jedyny prawdziwie wolny czas, Dupin , podkreślając, że atakując rząd nie atakować króla, a Kurier potępia klerykalizm reżimu.

Comte i Dunoyer nazwali swoją doktrynę „  industrializmem  ”, doktryną inspirowaną „  ideologią  ” Destutta de Tracy i Jean-Baptiste Saya .

Bibliografia

Uwagi i odniesienia

  1. (en) Ralph Raico, Classical Liberalism and the Austrian School , Paryż, Ludwig von Mises Institute,2012, 347,  s. ( ISBN  978-1-61016-554-9 , czytaj online ) , str.  190.

Linki zewnętrzne