Pudełko podróżne

Carton Voyageur (dawniej Cartopole ) to miejskie muzeum poświęcone pocztówkom , zlokalizowane w Baud , w departamencie Morbihan , w regionie Bretanii . Od 2017 roku, oznaczony jako Musée de France , prezentuje największy we Francji fundusz dziedzictwa publicznego w tej dziedzinie, zawierający kolekcję ponad 120000 pocztówek. Ilustrujący wszystkie aspekty życia codziennego w Wielkiej Brytanii, Francji lub za granicą, zbiory pokrycie XX th  wieku i XXI th  wieku, z upodobaniem dla lat 1900-1920. Zawiera zbiór pocztówek należących do folklorysty Bernarda de Parades , innego wydawcy Hamonic, a także podarowane przez niego rysunki przygotowawcze Charlesa Homualka .

Muzeum ma swoją siedzibę w Czerwiec 1996ułatwienie wyceny pierwszego zakupu starych pocztówek na historycznej Bretanii . Wobec coraz większych kolekcji przeniósł się w 2015 roku, aby przenieść się do większych pomieszczeń. Z tej okazji porzucił nazwę Cartopole na rzecz Le Carton Voyageur.

Historia

W 1995 roku burmistrz Baud, Yves Le Roy, kilku kolekcjonerów pocztówek, Leclères i bibliotekarz miasta James Éveillard, postanowili założyć zbiór starych pocztówek poświęconych Bretanii. Dzięki funduszowi przejęcia bibliotek wojewódzkich miasto zgromadziło 12 000 pocztówek, głównie z lat 1900-1920 i utworzyło Regionalne Konserwatorium Pocztówki.

Aby udostępnić dokumenty jak największej liczbie osób i zwiększyć atrakcyjność turystyczną miasta, w następnym roku założono muzeum. Czerwiec 1996 : Cartopolis. Znajduje się przy ulicy Auray, nieruchomość ma powierzchnię wystawienniczą z 98  m 2 rozplanowany jak placu wsi z początku XX th  wieku ze sklepu fotografa, dworca kawy.

W grudzień 2011, stowarzyszenie Cartopole zostaje rozwiązane, a kierownictwo muzeum zostaje przeniesione do ratusza w Baud .

Cartopolis integruje się wrzesień 2015teren Quatro, nowego kulturalnego centrum miasta. Ten ruch powoduje zmianę nazwy muzeum; staje się Le Carton Voyageur - muzeum pocztówek. Obiekt zajmuje powierzchnię 310  m 2, w tym 220  m 2 powierzchni wystawienniczych, oprócz 20  m 2 powierzchni rezerwowej. Muzealnictwa powierzono mieszkańców Nantes Laurence Chabot i Bernard Dagan.

W 2017 roku muzeum otrzymało miano Musée de France .

Kolekcje

Od momentu powstania muzeum zgromadziło ponad 120 000 pocztówek: 75 000 z nich jest poświęconych historycznej Bretanii , pozostałe ilustrują różne regiony francuskie i zagraniczne kraje. Zbiory obejmują głównie okres 1900-1920, uważany za złoty wiek pocztówki, i ilustrują wszystkie aspekty życia codziennego. Zakład przechowuje również 7500 szkiców przygotowawczych autorstwa Charlesa Homualka , ilustratora pocztówek, a także tysiąc klisz fotograficznych .

Kolekcje Carton Voyageur są stale wzbogacane. Każdego roku odnotowywane są liczne darowizny i zapisy, od kilku pocztówek do kilkuset. Tego wyboru dokonało kilka osób, w szczególności Charles Homualk w przypadku jego szkiców lub Leclères w przypadku części ich kolekcji. Od momentu oznakowania darowizny muszą zostać zatwierdzone przez regionalną komisję naukową Muzeów Francji przed dołączeniem do funduszy muzeum.

Muzeum przyjmuje również depozyty i udostępnia je, zarówno od osób fizycznych, jak i prawnych . Do najważniejszych należą zbiory Salaün biblioteki miejskiej Saint-Brieuc (ponad 13.600 pozycji), zbiory wydawcy Hamonic (prawie 6700 pozycji) czy pocztówki z miejskiej biblioteki brzeskiej (ponad 1700) .

Wreszcie Le Carton Voyageur prowadzi stałą politykę zakupów dzięki częstemu wsparciu regionalnego funduszu przejęć bibliotek (FRAB). W latach 1990-2005 przekazano Baudowi 219 600 euro, co stawia gminę na drugim miejscu pod względem wysokości dotacji FRAB, między Rennes a Brestem . Podczas konferencji w Caen w 2005 r. Przedstawiciel DRAC Bretagne stwierdził, że „inne biblioteki uznają legalność tego regionalnego konserwatorium i ich zakupy, jeśli takie istnieją, są dokonywane w porozumieniu z tym ośrodkiem” . Dzięki tak znacznemu wsparciu finansowemu tematy kolekcji są zróżnicowane i dotyczą zarówno Bretanii, jak i całej Francji: na przykład dziedzictwa morskiego (fundusz Cazeils) lub przemysłu (fundusz „Lumières”). Zakład wszedł także w posiadanie kolekcji pocztówek zgromadzonych przez takie osobistości jak Germain Dalin czy Bernard de Parades .

• Pocztówki z funduszy

• Młoda dziewczyna z Baud przy kołowrotku.

• Wózek Bigoudensów.

• Ślepiec z Trégunc .

Digitalizacja i indeksowanie zbiorów rozpoczęło się wraz z utworzeniem muzeum w 1995 r. Pierwsza baza danych, dostępna w intranecie, została uruchomiona w 1998 r. Dwa lata później udostępniono publicznie usługę odtwarzania i wizualizacji wysokiego poziomu . Od 2003 roku na stronie muzeum znajduje się baza danych o nazwie Cartolis , która umożliwia wyszukiwanie według miejsc lub słów kluczowych, powiększanie map, zamawianie reprodukcji, tworzenie albumów osobistych, dodawanie adnotacji do map i wysyłanie wirtualnych pocztówek . Druga wersja strony o nazwie Cartolis 2 została uruchomiona w 2007 roku z budżetem 117 000 euro. Baza dołączył do Kolekcji portal Ministerstwa Kultury i Bretania , biblioteki cyfrowej w regionie Bretania , w 2010 i 2014 r. W 2019 roku, ponad 87.000 dokumenty są dostępne na Cartolis, która jest regularnie aktualizowana..

W 2019 roku Cartopole nawiązuje współpracę z Google. W aplikacji Google Arts & Culture można obejrzeć 13 000 pocztówek w celu „dotarcia do pokolenia Milenialsów” poprzez wystawy online, wirtualną wycieczkę po muzeum lub krótkie filmy. Dyrekcja ma zatem nadzieję, że „wzbudzi chęć przyjazdu do muzeum, jest nową bramą dla tych, którzy nie przychodzą spontanicznie lub nie interesują się starą pocztówką” .

Zarządzanie i polityka kulturalna

Operacja

W 2012 roku zarząd muzeum przejęła gmina Baud. Od tego czasu kieruje nim Christelle Lamour, dyrektor ds. Kultury i odpowiedzialna za biegun Le Quatro. Przejęła obowiązki Jamesa Éveillarda, miejskiego bibliotekarza i współzałożyciela Regionalnego Konserwatorium Kart Pocztowych. Był dyrektorem placówki od początku jej istnienia.

Oprócz kierownictwa muzeum zatrudnia dwóch pełnoetatowych pracowników odpowiedzialnych za recepcję, pośrednictwo i zbiory.

Akcja kulturalna i mediacja