Łazarz z Pharbe

Łazarz z Pharbe Biografia

Narodziny	442 Parpi
Śmierć	510 Parpi
Imię w języku ojczystym	Ղազար Փարպեցի
Zajęcia	Historyk , kronikarz

Inne informacje

Pole	Historia

Lazare lub Ghazar z Pharbe lub P (H) ARPI lub Parpetsi lub Lazar P'arpec̣i (w ormiańskiej Ղազար Փարպեցի  , około 442 - początek VI p  wieku ) jest religijne historyk ormiański ściśle związane Mamikonian . Najbardziej znany jest jako autor Historii Armenii obejmującej okres 384 - 484 .

Biografia

Łazarz urodził się około 442 roku we wsi Parpi , niedaleko nowoczesnego ormiańskiego miasta Achtarak  ; Ze względu na bliskie związki z Mamikonianem wychowywał się z nimi i zaprzyjaźnił się z Vahanem Mamikonianem . Okazał się genialnym studentem, został wysłany na studia do Konstantynopola w 465 r. , Gdzie przebywał do 470 r. , Po czym wrócił do Armenii: osiadł na pewien czas w Shirak, zanim osiadł w Siounie od 484 do 486 , jako pustelnik. następnie asystent miejscowego biskupa.

W 485 roku , kiedy Vahan Mamikonian został Marcepanem Armenii, zwrócił się do Łazarza, którego mianował opatem Vagharchapatu . Mimo to narobił tam wrogów i około 490 roku , oskarżony o herezję , schronił się w Amidzie , skąd napisał swój List do Vahana Mamikoniana . Tekst ten sugeruje Łazarza „próżnego i mściwego, wyniosłego obrońcy prerogatyw mnichów, przepojonego swoją intelektualną wyższością, zaciekłego przeciwnika świeckiego duchowieństwa  ”, ale także „bon vivant, miłośnika dobrego jedzenia, lubiącego polowania i wędkarstwo” .

Przekonany o swojej niewinności, Vahan wezwał go z powrotem w 493 roku, a następnie zamówił u niego dzieło, znane pod tytułem Historia Armenii , w którym wykazał się „niezwykłym zmysłem politycznym”. Łazarz umarł na nieznanej daty na początku VI XX  wieku . Według tradycji został pochowany w pobliżu ruin kościoła znajdującego się w kanionie Parpi .

Pracuje

Łazarz jest najbardziej znany ze swoich dwóch dzieł:

• List do Vahana Mamikoniana , napisany do wiadomości Vahana Mamikoniana około 490 r., W którym broni się on przed oskarżeniami o herezję kierowanymi przeciwko niemu. Ta pierwsza historia autobiografia napisana w Armenii jest bogaty w informacje o Ormiańskiego Kościoła w V -tego  wieku .
• Historia Armenii , napisana w 493 . Jego pierwsza część dotyczy panowania Arsace II pod Vram Châhpouh , druga dotyczy bitwy pod Avarayr ( 451 ), a trzecia poświęcona jest okresowi po tej bitwie i kończącej się traktatem Nevarsak ( 484 ), który widzi Armenię odzyskać autonomię. Jego głównymi źródłami są Agathangel , Korioun i Fauste z Bizancjum , a także podobno Euzebiusz z Cezarei .

Uwagi i odniesienia

1. (en) Agop Jack Hacikyan (reż), The Heritage of Ormenian Literature: From the Oral Tradition to the Golden Age , vol. 1, Wayne State University, Detroit, 2000 ( ISBN  978-0-8143-2815-6 ) , str. 213.
2. Gérard Dédéyan ( reż. ), Historia narodu ormiańskiego , Toulouse, Ed. Prywatny,2007( 1 st  ed. 1982), 991  , str. [ szczegóły wydania ] ( ISBN  978-2-7089-6874-5 ) , str.  183.
3. (i) Agop Jack Hacikyan (red.), Op. cit. , s. 214.
4. Z drugiej strony René Grousset jest zdania, że ​​Lazare otrzymał kierownictwo nad klasztorem położonym na południe od Erzouroum . Por. René Grousset, Historia Armenii: od początków do 1071 r. , Paryż, Payot ,1947( przedruk  1984, 1995, 2008), 644  s. ( ISBN  978-2-228-88912-4 ) , str.  230.
5. René Grousset, tamże.
6. (hy) Stepan Melik-Bakhshyan, „Ղազար Փարպեցի” ( Ghazar Parpetsi ), w radzieckiej encyklopedii ormiańskiej , t. VII, Armeńska Akademia Nauk , Erywań, 1981, s. 19-20.
7. Jean-Pierre Mahé datuje jednak początek prac nad 487 ( Dédéyan 2007 , s.  183).
8. (w) Agop Hacikyan Jack (red.), Op. cit. , s. 216.
9. (w) Robert Bedrosian, Ghazar P'arpec'i's History of the Ormenians - Translator's Preface , New York, 1985 [ czytaj online  (dostęp 23 września 2008)] .

Zobacz też

Link zewnętrzny

• Lazare de Pharbe, „  Historia  Armenii, ” w http://remacle.org/ (dostęp 23 września ) .