Laurence Tacou

Laurence Tacou i Claude Lévi-Strauss. Funkcjonować

Dyrektor L'Herne
od 2000
Constantin Tacou

Biografia

Narodziny	18 marca 1953 Paryż
Narodowość	Francuski
Trening	Panthéon-Assas University Practical School of Advanced Studies National Institute of Oriental Languages and Civilizations
Zajęcia	Redaktor , pisarz , dziennikarz , kierownik kolekcji

Inne informacje

Pracował dla	France-Soir , Liberation , Vogue , Le Monde , Le Point
Nagrody	Sygnet Legii Honorowej Sygnet Sztuki i Literatury

Laurence Ana Ioana Tâcu (znana również jako Laurence Tacou i Laurence Tacou-Rumney ), urodzona w Paryżu dnia18 marca 1953Jest redaktorem , dziennikarzem i pisarzem francuskim .

Rodzina i studia

Córka Constantina Tacou , wydawcy pochodzenia macedo -rumuńskiego i Christiane Seguin, wnuczki Louisa Seguina , inżyniera i założyciela firmy Société Gnôme & Rhône (sam wnuka Marca Seguina , siostrzeńca braci Montgolfier i wynalazcy kotła rurowego i mosty wiszące, Laurence Tâcu (Tacou) studiuje prawo opcja Political Sciences na Uniwersytecie Panthéon-Assas , kursy w Practical School of Higher Studies (EPHE), sekcja nauk historycznych i filologia, a także kurs języków tybetańskiego i mongolskiego W National Institute of Oriental Languages and Civilizations (INALCO).

Poślubiła Sandro, syna Ralpha Rumneya i Pegeen Vail Guggenheim , z czwórką dzieci.

Kariera

Od 1980 roku regularnie współpracuje i kieruje felietonami we France-Soir , Le Monde , Vogue , Liberation , Le Point , L'Événement du Jeudi w działach „literatura” i „polityka zagraniczna”. W 1989 r. Pisała miesięcznik w Le Monde de la Révolution française i współpracowała przy codziennym programie literackim C'est à lire w TF1, a także produkowała filmy dokumentalne o tamtejszych pisarzach. Jest także dziennikarką-reporterem zajmującą się ogólnymi informacjami o TF1.

W 2000 przejęła edycje L'Herne i od tego czasu opublikowała zbiór „Les Cahiers de L'Herne” poświęcony w szczególności Claude Lévi-Strauss , Jacquesowi Derridzie , Paulowi Ricœurowi , René Girardowi , Michelowi Déonowi , Michel Serres , Patrick Modiano czy Michel Houellebecq. Stworzyła kolekcję „Notebooki”, w której znajdują się w szczególności teksty Sagana, Girarda, Gary'ego, Ciorana oraz zbiór antropologii „Cahiers du LAS”, pod patronatem Claude'a Lévi-Straussa, Françoise Héritier i Philippe'a Descola .

Jest rycerzem Legii Honorowej i Rycerzem Sztuki i Literatury .

Publikacje

Simon Bolivar , red., Cahier de L'Herne, 1984.
Ameryka Łacińska i rewolucja francuska , La Découverte, 1990.
Peggy Guggenheim , Flammarion, 1993.
Peggy Guggenheim, Rizzoli, 2002.
Cioran (z Vincentem Piednoirem), reż., Cahier de L'Herne, 2009.
Michel Déon , reż., Cahier de L'Herne, 2009.

Linki zewnętrzne

Dokumentacja urzędowa :