Latarnia zmarłych z Sarlat
| Latarnia zmarłych z Sarlat | ||||
| ||||
| Prezentacja | ||||
|---|---|---|---|---|
| Kult | katolicki | |||
| Rodzaj |
latarnia zmarłej kaplicy grobowej |
|||
| Rozpoczęcie budowy | Zakończyć XII th century | |||
| Dominujący styl | Powieść | |||
| Ochrona |
 Sklasyfikowane MH ( 1981 )
|
|||
| Geografia | ||||
| Kraj | Francja | |||
| Region | Nowa Akwitania | |||
| Departament | Dordogne | |||
| Miasto | Sarlat-la-Canéda | |||
| Informacje kontaktowe | 44 ° 53 ′ 20 ″ na północ, 1 ° 13 ′ 04 ″ na wschód | |||
Geolokalizacja na mapie: Francja
| ||||
Latarnia zmarłych jest kaplica grobowa znajduje się w Sarlat-la-Canéda w Périgord , w francuskim departamencie z Dordogne w tym regionie Nouvelle-Aquitaine .
Historyczny
Latarnia zmarłych Sarlat został zbudowany prawdopodobnie w ostatniej trzeciej części XII th wieku, około 1180, na cmentarzu św Benedykta, za absydzie katedry Saint-Sacerdos .
Budynek ten nazywano również Tour des Maures .
Jean Tarde w swojej Kronice podał legendę, według której św. Bernard przybył do Sarlat w 1147 r., Pobłogosławił chleby, których cudowna cnota uzdrawiała żywionych nimi chorych. Latarnia została zbudowana dla upamiętnienia jej przejścia. Ta legenda przyniosła mu również nazwę Tour Saint-Bernard .
W XVII -tego wieku, straciliśmy pamięć użytkowania budynku i pojawiają się pytania o jego użyteczności. Jej przeznaczenie stało się zagadkowe. W 1693 r. Kanon Gérarda pisał do Mabillona : „Nie wiemy, co to jest”. Niektórym historykom wydaje się, że obecność długich i wąskich półkolistych otworów wpuszcza światło. Byłaby to latarnia zmarłych , czyli budynek, w którym podnoszona jest zapalona lampa, która prowadzi duszę zmarłego. Inni widzą w pokoju na pierwszym poziomie kaplicę służącą jako miejsce przechowywania zmarłych. Mogliśmy wtedy dostać się na drugi poziom po drabinie, aby postawić latarnię.
Jean Tarde wskazuje w swojej Kronice, że w 1561 r. Jean del Peyrat został pochowany „w latarni cmentarnej, która znajduje się w kaplicy z kopułą od wewnątrz i piramidą od zewnątrz, wielkości pośrodku cmentarza”.
Można znaleźć sens wieży latarni dwie historie, które rozważa liturgię paschalną z XII th wieku, który nastąpił w opactwie poświęconej Zbawiciela od jego powstania aż do 1317 roku latarnia wieży byłaby interpretacja św Grobu kopuły Jerozolimie jak to wykazano od IV th century: okrągłą wieżę, z drzwiami na pierwszym poziomie dającym dostęp do Grobu Chrystusa, a drugim poziomem sobie baldachim 12 kolumn. W dzień Wielkanocy mnisi przybyli tam w procesji, aby odprawić liturgię „odwiedzenia grobu”. Mnisi mogli następnie usiąść na ławce exedra i medytować o zmartwychwstaniu .
Budynek prawdopodobnie xxx przed XIX th century, ale nie wyjaśnia note prace, które zostały podjęte. W XIX th century, Paul Abadie , architekt diecezjalny, napisał do Generalnego Inspektora Zabytków,15 lutego 1848, obszerna relacja ze szkicem i planem „pomnika grobowego Sarlata”. Prosi o przeprowadzenie wykopalisk i przeniesienie „prochowni”, którą gmina umieściła w „jednym z najrzadszych i najciekawszych zabytków, jakie posiadamy”. W 1852 r. Napisał krótki list do ministra, w którym stwierdził, że budynek znajduje się na gruncie przyznanym wspólnocie religijnej i że ta ostatnia planuje otworzyć drzwi na wschód i zaślepić te z „Gdzie jest. Zwraca się z prośbą, aby gmina Sarlat zastrzegła sobie prawo własności do gruntu, a także 3-metrowy pas ziemi wokół niego, tak aby wspólnota wyznaniowa nie mogła jej rościć.
Architekt Henri Rapine przedstawił szczegółową wycenę prac nad30 lipca 1894do podwyższenia cokołu ścian, przeróbki i ponownego namalowania części stożkowej, retuszowania opasek, odblokowania trzech okien niskich, okna wysokiego i drzwi, wymycia 70 m 2 oraz montażu trzech okien w ilości 3 165,64 F . Umowa została zatwierdzona dopiero w dniu22 lipca 1905. Jean Secret zauważa, że w recepcji prac nie wspomina się o renowacji sklepienia dolnego pomieszczenia, które wydaje się być częściowo reaktywowane.
Architektura
Latarnia zmarłych w Sarlat-la-Canéda jest dobrze zachowanym zabytkiem.
Budynek jest okrągły i ma dwa poziomy:
- na dolnym poziomie: koliste pomieszczenie nakryte jest bardzo kopulastym sklepieniem utworzonym przez sześć sklepień, wspartych na sześciu ostrołukowych gałęziach utworzonych z trzech nie wystających na siebie tori, zebranych wokół klucza ozdobionego baranka paschalnego . Żebra spoczywają na małych kolumnach w kształcie migdałów, których kapitele są ozdobione liśćmi wody umieszczonymi pod wysokim blatem. Sześć półkolistych łuków łączy podstawy żeber. W pobliżu klucza sklepienie jest przebite okrągłym otworem o średnicy 20 cm . Do pomieszczenia prowadzi portal pod ostrołukowym łukiem znajdującym się na zachodzie. Trzy półkoliste okna zamontowane na tarasach oświetlają wnętrze. Na zewnątrz nachylona opaska umieszczona na modylionach wskazuje na oddzielenie między dwoma piętrami wieży latarni.
- na górnym poziomie zamknięte pomieszczenie, lekko zwężane, doświetlone czterema wąskimi półkolistymi przęsłami z karbowanym nadprożem, a od północnego wschodu małe prostokątne drzwi zapewniające dostęp do górnej powierzchni sklepienia pierwszego poziomu, dlatego pokój superior. Komora jest zamknięta lekko zakrzywionym stożkiem końcowym i ozdobiona na zewnątrz czterema warstwowymi pierścieniami torycznymi.
Ochrona
Latarnia zmarłych, cmentarz Saint-Benoît i enfeux zostały sklasyfikowane jako zabytki na22 listopada 1981.
Galeria obrazów
- Łoże katedry, piekła i latarnia zmarłych
- Łoże katedry, piekła i latarnia zmarłych
- Widok z wieży latarni
Bibliografia
- " Saint-Benoît cmentarz, enfeux i kaplica grobowa " , zawiadomienie n o PA00082924, baza Mérimée , francuski Ministerstwo Kultury
Załączniki
Bibliografia
- François Deshoulières, Sarlat - Latarnia umarłych , w Archeologicznego Kongresu Francji 90 th sesji. Perigueux. 1927 , s. 281-283 , Francuskie Towarzystwo Archeologiczne , Paryż, 1928 ( czytaj online )
- Jean Secret, Latarnia zmarłych z Sarlat , na Kongresie Archeologicznym Francji. 137 th sesji. Czarny Périgord. 1979 , Francuskie Towarzystwo Archeologiczne , Paryż 1982, s. 12-17
- Karine Fernandez, Collectif, Sarlat: The Guide-Tours, zabytki, spacery , s. 61-62 , Monum, éditions du patrimoine, Paryż, 2006 ( ISBN 978-2-85822-899-7 ) .