Kuszenie św. Antoniego | ||||||||
Kuszenie świętego Antoniego , malowanie nadana Pieter Brueghel młodszy ( c. XVI th century). | ||||||||
Autor | Gustave Flaubert | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Kraj | Francja | |||||||
Uprzejmy | wiersz prozy | |||||||
Redaktor | Carpenter & Cie | |||||||
Miejsce publikacji | Paryż | |||||||
Data wydania | Listopad 1874 | |||||||
Chronologia | ||||||||
| ||||||||
Kuszenie świętego Antoniego jest poemat prozą z Gustave Flaubert (1849-1856-1870), opublikowanej w 1874 roku .
Istnieją dwie wersje przed tekstem opublikowanym w 1874 r.: Jedna pochodzi z 1849 r., A druga z 1856 r.
Tekst jest dedykowany Alfredowi Le Poittevinowi : „W pamięci Alfreda Le Poittevina, który zmarł w Neuville-Chant-d'Oisel dnia3 kwietnia 1848 ”.
W 1845 roku jego siostra Caroline Flaubert poślubiła towarzysza i przyjaciela z dzieciństwa Gustave'a, Emile'a Hamarda. Towarzyszy im w podróży poślubnej do Włoch. Na Balbi Palace w Genui , podziwiał obraz przypisywany Pieter Brueghel Młodszy , Kuszenie świętego Antoniego , który zainspirował jego imiennik historię.
Straszy od 1835 roku ten motyw jako Cain z Byrona i Fausta z Goethe już pokazano, Flaubert napisał trzy wersje tej kosmicznej poematu wzdłuż której pustelnik z Tebaida dialogu z kolejnych występów. Antoine , przywołując zbyt żywe wspomnienia ze swojej przeszłości, ponownie doświadcza demonicznych pokus: pociągają go wizje pożądania, pokusy władzy lub przyjemności; jeszcze bardziej niepokojące jest pojawienie się jego ucznia, Hilariona , który przedstawia mu „wszystkich bogów, wszystkie obrzędy, wszystkie modlitwy, wszystkie wyrocznie”, podkreślając sprzeczności Pisma Świętego. A kiedy pod imieniem Nauki demon wyjawia Antoine'owi sekrety wszechświata, kotwica pragnie przez chwilę wtopić się w materię, której dostrzega niezwykłą obfitość; ale w tarczy wschodzącego słońca jaśnieje oblicze Chrystusa. Oryginalna kombinacja grecko-łacińskiego świata aluzję do IV XX wieku oraz sprawozdania z nowoczesnymi teoriami, to symboliczne dzieło zawiera tabele z wielkiej urody wizualnej.
Pierwsza edycja opublikowana przez Charpentiera w 1874 r. Zawierała drukowane muszle: słowo „kapitan” zamiast „kapitał”, strona 152, a słowo „éphemerides” oznaczające „éphémères” na stronie 295. Kopia tego typu, w bibliofilu , jest wynegocjował w 2017 r. około 10.000 euro (należy zauważyć, że egzemplarz, o którym mowa, ma tę rzadką cechę, że został opatrzony autografem autora).