La Ronde (grać)

La Ronde ( niemiecki  : Reigen ) to gra przez Austriacki pisarz Arthur Schnitzler napisana w 1897 roku . Wydanie sztuki w 1903 r. , Cenzura w 1904 r. Wywołały długi skandal trwający ponad dwie dekady. Sztuka miała swoją premierę dopiero w dniu23 grudnia 1920w Berlinie i1 st lutego 1921w Wiedniu. Pierwsze występy dały początek dwóm procesom wygranym przez zwolenników spektaklu.

Tytuł

Utwór La Ronde. Dziesięć dialogów zostało najpierw zatytułowanych Liebesreigen ( La Ronde d'Amour ). Na sugestię Alfreda Kerra , jego przyjaciela, Schnitzler zgodził się zmienić tytuł na Reigen , aby zminimalizować skandal i przewidywalne ryzyko cenzury .

Argument

Spektakl składa się z dziesięciu krótkich dialogów między dwiema postaciami, mężczyzną i kobietą pozostającymi w związku seksualnym. Widz uczestniczy w eliminacjach, grze uwodzenia lub władzy i na końcu tête-à-tête. Sam akt seksualny nie jest inscenizowany. Rundę konstytuuje fakt, że każdy z bohaterów ma po dwóch kolejnych partnerów i dlatego pojawia się w dwóch kolejnych scenach, a ostatnia postać ma związek z pierwszą.

Arthur Schnitzler przedstawiana wiedeńskie społeczeństwo późnego XIX -tego  wieku, wyposażony w znaki ze wszystkich klas społecznych. Zgodnie z jego Dziennikiem , Schnitzler rozpoczyna sztukę - którą określa jako „półkolistość dziesięciu dialogów” -23 listopada 1896i dokończ to 24 lutego 1897. Pisał dalej do Olgi Waissnix26 lutego„Przez całą zimę napisałem tylko serię doskonale niepublikowanych scen bez większego znaczenia literackiego, które, jeśli odkryjemy je za kilkaset lat, niewątpliwie rzucą szczególne światło na pewne aspekty naszej cywilizacji” .

Postacie

Znaki są podawane tylko według ich typu. Ich imię ujawnia się tylko przypadkowo podczas dialogu.

Kolejność dialogów

Dialogi ustalają kolejność rundy. Kierunki scen są zredukowane. Jednak Schnitzler dość precyzyjnie wskazuje miejsce - rysując rodzaj wiedeńskiej topografii rozkoszy - i moment różnych dialogów.

  1. Prostytutka i żołnierz
  2. Żołnierz i pokojówka
  3. Pokojówka i młody pan
  4. Młody mężczyzna i mężatka
  5. Mężatka i pan młody
  6. Oblubieniec i grisette
  7. Grisette i autor
  8. Autorka i aktorka
  9. Aktorka i hrabia
  10. Hrabia i dziwka

Odbiór pracy

Spektakl ze względu na swój seksualny motyw wywołał jeden z najdłuższych skandali w literaturze niemieckiej . Poza kwestią „  dobrych obyczajów  ” i cenzury , posłużył on jako wektor antysemityzmu , ponieważ Schnitzler był pochodzenia żydowskiego .

Sztuka ukazała się po raz pierwszy w dwustu egzemplarzach w 1900 roku dla przyjaciół na koszt autora. Jednak mimo że to wydanie nie było przeznaczone do sprzedaży, utwór doprowadził do krytycznej recenzji Alfreda Kerra w Neue deutsche Rundschau .

Pierwsza publiczna publikacja niedawnego wiedeńskiego wydawcy Wiener Verlag miała miejsce2 kwietnia 1903. Sukces był natychmiastowy: w ciągu jedenastu dni sprzedano 4000 egzemplarzy. Sprzedaż osiągnęła 11 000 kopii pod koniec 1903 r., A następnie 20 000 wMarzec 1904. W prasie pojawiło się kilka recenzji. Odczuwalne są wtedy pierwsze napięcia związane z tematem: redaktor naczelny Neuer Wiener Tagblatt odmawia publikacji recenzji i oświadcza: „  Was brauch ( sic ) ein Jud solche Schweinereien zu schreiben  ” .

Zakaz z 1904 r. Nie przeszkodził w rozpowszechnianiu tekstu, który w 1908 r. Znalazł wydawcę w Niemczech. Premiera sztuki nastąpiła dopiero w styczniu 1921 r. W Berlinie i doprowadziła do nowego procesu. Zawsze wywoływała skandal ze względu na swój temat, seksualność .

„Były gwałtowne protesty przeciwko„ nikczemnej pracy tego wiedeńskiego Żyda ”[…] i słyszeliśmy skandowanie„ Precz z Żydami ”! „ W Wiedniu nacjonalistyczna prasa konserwatywna utrzymywała antysemicki klimat autora, nazywając go „  pornografem  ” lub „ żydowską świnią literacką ” . Poseł chrześcijańsko-społeczny, Ignaz Seipel, wiedział, jak politycznie odzyskać tę otaczającą wrogość, potwierdzając, że „socjaldemokracja nie może pomóc w interweniowaniu i wywoływaniu gwałtownych demonstracji za każdym razem, gdy chodzi o obronę jakiegokolwiek żydowskiego spisku. "

Pierwsze francuskie tłumaczenie ukazało się w 1912 roku przez Stocka  ; zawdzięczamy to Maurice'owi Rémonowi i Wilhelmowi Bauerowi.

Adaptacje kinowe

Opera

Uwagi i odniesienia

  1. Wprowadzenie do La Ronde autorstwa Brigitte Vergne-Cain, La Pochothèque, s.  45 .
  2. Pfoser 1993 , s.  28
  3. Wprowadzenie do La Ronde autorstwa Brigitte Vergne-Cain, str.  44 .
  4. Pfoser 1993 , s.  43
  5. Pfoser 1993 , s.  9
  6. Pfoser 1993 , s.  44
  7. Pfoser 1993 , s.  45
  8. Wprowadzenie do La Ronde autorstwa Brigitte Vergne-Cain, str.  46 .
  9. Pfoser 1993 , s.  46
  10. Pfoser 1993 , s.  49
  11. Pfoser 1993 , s.  50. Tłumaczenie: „Dlaczego Żyd musi pisać takie bzdury? "; „Sic”, ponieważ powinno być napisane braucht, a nie brauch .
  12. Karl Fallend: „Prof. Freud prosi o tolerancję! „ I wielokropek, który poruszył kanapę i politykę; p. 106-107-108; w: Anna G (zeszyty): Moja analiza z profesorem Freudem. , Wyd. Aubier, psychoanaliza, 2010 ( ISBN  978-2-7007-0405-1 )
  13. Notatka z La Ronde autorstwa Brigitte Vergne-Cain, s.  1173 .

Bibliografia

Dokument użyty do napisania artykułu : dokument używany jako źródło tego artykułu.

Wydania francuskie

Studia

Powiązane artykuły