Henriade

Henriade
Przykładowe zdjęcie artykułu La Henriade
Wydanie londyńskie za-4 °, 1728
Autor Voltaire
Kraj Francja
Uprzejmy Epopeja historyczna
Orginalna wersja
Język klasyczny francuski
wersja francuska
Redaktor Mokpap (Viret)
Miejsce publikacji Genewa ( Rouen )
Data wydania 1723

Henriade jest epos w dziesięciu piosenek przez Woltera , który został napisany na cześć króla Francji Henryka IV , a które błaga o tolerancji.

Tematem jest oblężenie Paryża , rozpoczęte przez Henryka III we Francji i zakończone przez jego szwagra i następcę Henryka III z Nawarry , przyszłego Henryka IV. Miejscem akcji jest Paryż i Ivry , gdzie rozegrała się słynna bitwa, która zadecydowała o losach Francji i królewskiej rodziny. Główne wydarzenia historyczne są wiernie relacjonowane, podczas gdy niektóre szczegóły zostały pominięte lub uporządkowane przy zachowaniu pewnej wiarygodności.

Henriade składa się z dwóch części. Pierwsza mieszanka prawdziwych wydarzeń i fikcji zaczerpnięta z systemu cudowności . Na przykład przepowiednia nawrócenia Henryka IV, ochrony udzielonej przez króla Francji Świętego Ludwika IX , przodka nie tylko gałęzi Valois, do której należał Henryk III, ale także tej z Burbonów, z których Henryk IV i Ludwik XV zstąpił. i Regent. Drugi, przedstawiający podróż Niezgody do Rzymu, Politykę, uosobienie fanatyzmu, świątynię miłości, wreszcie namiętności i przywary, jest czysto alegoryczny .

Geneza

Sam Voltaire mówi nam, że rozpoczął Henriadę na zamku Saint-Ange , z intendentem finansów Caumartin , po napisaniu Edypa i przed wystawieniem tej sztuki. Teraz Edyp , ukończony w 1713 roku, pojawił się na scenie dopiero w 1718 roku . Dlatego właśnie w tym pięcioletnim okresie narodziła się Henriada . Przedmowa do wydania z 1730 roku przypisuje nawet pozytywną datę powstania kilku pieśni, między innymi drugiej, napisanej pod zamkami Bastylii , kiedy w 1717 roku przetrzymywano tam Voltaire'a.

Utwór powstał m. In. Podczas pobytów w Château d'Ussé i Château de la Rivière-Bourdet .

W 1722 roku Wolter, chcąc po raz pierwszy wydrukować swój wiersz w Holandii , księgarz z Hagi Charles Le Viers, zamieścił projekt subskrypcji w Gazette de Hollande dotyczący wydania Henri IV, czyli Ligi, heroicznego poematu, który został uformować tom quarto na dużym papierze królewskim i ozdobić 12 rycinami wykonanymi pod oczami autora.

Wydaje się, że wiersz ku chwale Henryka IV nie mógł być bardziej odpowiedni tylko dla króla Francji . Dlatego Voltaire zaproponował młodemu Ludwikowi XV oddanie swojej pracy. Pisanie jego listu było nawet prawie ukończone, kiedy najbardziej niepojętej odmowy zakłóciły jego plany, gdy regent odmówił poświęcenia się w imieniu króla. Cenzura który zresztą zauważyć w wierszu więcej niż pojemnik z twardą złego samopoczucia wniosków i herezji , wymaganych cięć, które widocznie autor myślał, że może zrobić. Musiał wtedy pomyśleć o opublikowaniu wiersza poza Francją, którego nie mógł mieć nadziei na opublikowanie za zgodą władz.

Voltaire dowiedział się, że jego wiersz nie zostanie opublikowany we Francji i z przywilejem rynek Le Viers został zerwany, a abonenci zwrócili pieniądze. Następnie zdecydował, że wydrukuje go potajemnie w Rouen przez Viret. Jest to wydanie, które zostało opublikowane w 1723 roku pod tytułem Liga lub Henryk Wielki, poemat epicki w Genewie (Rouen), w Mokpap (Viret), w-8 ° z VIII i 231 stron. Ten wiersz ma tylko 9 pieśni i ma luki wypełnione kropkami lub gwiazdami. Istnieje podróbka , nosząca ten sam adres i tę samą datę, jest to oktawo VIII i 216 stron.

Wydanie z 1728 roku

Pięć lat później Voltaire, będąc w Anglii , popadł w straszne bankructwo. Kiedy się o tym dowiedział, król Ludwik XV, pełnoletni ojciec rodziny, wysłał mu dwa tysiące koron, a cały Londyn rzucił się, aby wydrukować Henriadę w ramach subskrypcji, co zostało zrobione i zwrócone dzięki hojności Naród angielski ma dla autora fortunę, która wyjaśnia między innymi jego anglomanię. Ponieważ Ludwik XV odmówił poświęcenia się, Voltaire, biorąc pod uwagę okoliczności, oddał cześć królowej Elżbiecie .

Wydanie londyńskie, 1728, in-quarto z 3 nn., 5 nn. (lista abonentów) i 202 str. jest pierwszym z tytułem Henriade , który jest kompletny, to znaczy w dziesięciu pieśniach, i który powstał w całości na oczach autora.

Ikonografia wydania londyńskiego w-4 ° 1728  : Frontispiece autorstwa Jean-François de Troy , ryc. Louis Surugue ; fleuron na tytule narysowanym przez Micheux, grawerowanym przez C. ( Cochin ); 10 dużych figurek autorstwa de Troy, François Lemoyne , Nicolas Vleughels , ryc. Louis Desplaces , Charles Dupuis , Nicolas-Henri Tardieu , Nicolas-Gabriel Dupuis , Edme Jeaurat , Charles-Nicolas Cochin (2 figury bez znaku); 10 winiet (1 na górze każdej piosenki), narysowanych przez Micheux, wyrytych przez Dupuis, de Poilly, Fletcher, Lépicié i 10 cul-de-Lampe.

Ilustracja przedstawiająca tę edycję będzie używana (przez większość czasu w redukcji) w większości z wielu kolejnych wydań.

Ilustracje do wydania The Kehl in-4

Ikonografia Kehl in-4 ° wydanie z 1789 r .  :

Zaprojektowany przez Jean-Michel Moreau , grawerowany przez Trière, Patas ...

Dodatki do wiersza

Henriada była przedmiotem wielu uzupełnień na przestrzeni wielu kolejnych przedruków, w postaci notatek i uwag, przedmów , listów, a nawet krytyki . Zostały one częściowo napisane przez samego Voltaire'a, ale także przez wielu innych, takich jak Faget, Linant, Gandouin, Lenglet Dufresnoy , Marmontel , Frédéric Le Grand , La Beaumelle czy nawet Bidaut.

Woodman i Lyon w swoim wydaniu z 1728 roku dodają Pensées sur la Henriade napisane przez pewnego Fageta, sztukę, która zostanie zreprodukowana przez Gosse & Neaulme jeszcze w tym samym roku pod tytułem Critique de la Henriade . W 1730 r. Opublikowano po raz pierwszy The Abridged History of Events itp. i Pomysł Henriade , Voltaire również dodaje do tego wydania dużą liczbę uwag. W 1733 r . Po La Henriade wydrukowano esej o poezji epickiej. Voltaire nie był już wtedy zmuszony do poprawienia tłumaczenia Abbé Desfontainesa , ale nowe dzieło „przerobione po francusku i znacznie rozbudowane. Przez samego autora La Henriade  ” .

Linant, w jego wydaniu 1737 , dodaje przedmowę w swoim ręku i dołącza List Antonio COCCHI, czytnik Pisa, M. Rinuccini, Sekretarz Stanu Florencji, przetłumaczonego przez barona Elderchen, Chamberlain od króla Szwecji . W 1741 roku Gaudouin dodał do swojego wydania warianty zebrane przez księdza Lengleta Dufresnoya (do których dodałby swoje spostrzeżenia) w poprzednich wydaniach wiersza (zwłaszcza w tych z 1723 i 1737) w celu dołączenia ich do wydanie in-4 ° z 1728 r.

W 1746 roku wydanie Praulta było tematem nowej przedmowy napisanej przez Marmontela . To właśnie ta przedmowa będzie powielana w większości kolejnych wydań. W tym wydaniu można znaleźć notatkę, którą nazywa się „notatką potępionych”, ponieważ zawiera wyliczenie liczby mężczyzn przeznaczonych na wieczne kary piekielne . Z tego powodu otrzyma przydomek „Henriada potępionych”. Ta notatka nie będzie już przedrukowywana i znajduje się tylko z notatką o Colbercie w pierwszym tomie Dzieł Monsieur de Voltaire , Londres (Trévoux), Jean Nourse, 1746 . Nowa przedmowa przygotowana do tego wydania jest szczególnie interesująca, ponieważ uczy nas konstrukcji wydania w-4 z 1728 r., Zawiera również w kilku uwagach obalenie pewnych uwag Lengleta Dufresnoya.

W 1756 roku , o Przedmowa przez Fryderyka Wielkiego pojawił (fragment z których Marmontel wcześniej włożoną w przedmowie), który był niegdyś przeznaczony dla edycji którym król pruski miał dać, ale który nigdy nie pojawił. Ponadto Voltaire w tym wydaniu zrewidował pieśń V. La Beaumelle w 1769 r. I ponownie w ostatnim wydaniu swojego komentarza do Henriade opublikowanego po jego śmierci przez Frérona (1775), wzbudza wiele krytyki stylistycznej i historycznej. Charles-François Bidault de Montigny odpowiedział w 1780 r. W La Henriade, odpowiadając MB na każdy z głównych zarzutów w komentarzu La Beaumelle .

W wydaniu Henriade , 1770 , czytamy na czele list od Woltera do Eisen , w którym wypowiada się w tych kategoriach. - Zaczynam wierzyć, monsieur, że Henriada przejdzie do potomności, widząc odciski, którymi ją upiększasz. Pomysł i wykonanie również muszą oddać sprawiedliwość. Jestem pewien, że edycja, w której zostaną znalezione, będzie najbardziej poszukiwana,… ”

Parodie

La Henriade dała początek parodiom. Taylor wspomina o pracy Fougeret de Montbron . Fréron zapewnia, że ​​Voltaire „śmiał się czytając (tę) parodię” napisaną przez poetę arvernophone Riomois ( Auvergne ), Amable Falcon .

Anegdota

De Bure w swoim wydaniu z 1836 r. Podaje nam, że Henriada, która została opublikowana w 1785 r. W 2 vol. w-8 ° drukarnią Société littéraire typographique pod tytułem Henriade , wiersz, a następnie notatki i warianty, trzydzieści egzemplarzy tego wydania wydrukowano na welinie, a jeden z nich w 1818 r. umieszczono w brzuchu koń konny pomnika Henryka IV, odrestaurowany w tym samym roku na platformie Pont Neuf .

Nowoczesne wydanie

Uwagi i odniesienia

  1. Przedmowa do wydania Dzieł Monsieur de Voltaire opublikowanych w Londynie (Trévoux) przez Jeana Nourse w 1746 roku.
  2. Merkury z czerwca 1733.
  3. str.  316, 344, 359, 360, 367, 371, 379, 381, 385, 388.
  4. Marcel Laurent , „Henriade of Voltaire w burlesce Auvergne”, Revue d'Histoire littéraire de la France , Armand Colin.

Załączniki

Bibliografia

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne