La finta semplice
Uprzejmy | Opera buffa |
---|---|
N BER dokumentów | 3 |
Muzyka | Wolfgang Amadeusz Mozart |
Broszura | Marto coltellini |
Język oryginalny |
Włoski |
Źródła literackie |
według Carlo Goldoni |
Daty kompozycji |
kwiecień-lipiec 1768 |
wynik autograf |
Biblioteka Jagiellońska |
kreacja |
1 st May 1769 Pałac Arcybiskupa Salzburga |
Udana naiwność ,K.51/46(La Fausse ingenue)jestbuffo operaw trzech aktach skomponowana w1768 rokuprzezWolfganga Amadeusza Mozartado libretta wjęzyku włoskimprzez Marto Coltellini dostosowany przezCarlo Goldoni.
Premiera odbyła się w Pałacu Arcybiskupim w Salzburgu dnia1 st May 1769. Mozart napisał muzykę według kodów komediowych stosowanych przez Philippe'a Néricault Destouchesa w La Fausse Agnès lub Le Poète campagnard ( 1734 ).
Na początek Mozart ponownie wykorzystuje swoją symfonię KV 45 , bez części trzeciej i modyfikując końcowe akordy tak, aby prowadziły do zespołu początkowego.
Rola | Zasięg | Twórca roli |
---|---|---|
Fracasso, węgierski kapitan przebywający z Cassandro | tenor | Józef Meissner |
Rosina, baronowa, jej siostra (jest fałszywą naiwką) | sopran | Maria Magdalena Haydn (z d. Lipp) |
Don Cassandro, tyrański mizoginista, bogaty, głupi i skąpiec | Niska | Józef Hornung |
Polidoro, jego nieśmiały brat | tenor | Franz Anton Spitzeder |
Giacinta, siostra Don Cassandra i Don Polidoro | mezzosopran | Maria Anna Braunhofer |
Simone, porucznik, zarządzenie Fracasso, kochanka Ninetty | Niska | Feliks zima |
Ninetta, pokojówka Giacinty | sopran | Maria Anna Fesemayer |
Fracasso i Simone odwiedzili w swoim domu dwóch zamożnych, ale ekscentrycznych braci, Don Cassandro i Don Polidoro. Rozmawiają o dwóch braciach z siostrą Giacintą i jej służącą Ninettą. Okazuje się, że Cassandro jest szumowiną i mizoginem. Polidoro, młodszy z nich, jest prostakiem. Fracasso chciałby poślubić Giacintę, ale najpierw musi uzyskać pozwolenie od Cassandra, którego bezpośrednia i wściekła osobowość onieśmiela prawie wszystkich. Ninetta sugeruje podejście pośrednie: łatwiej byłoby uzyskać pozwolenie od Cassandra, gdyby sam się zakochał. Sugeruje, że obiektem jego uwagi może być Rosina, siostra Fracasso, która ma przybyć lada chwila. Cała czwórka wychodzi, aby opracować szczegóły swojego planu. Cassandro protestuje Fracasso, gdy dowiaduje się o zbliżającej się wizycie Rosiny i ujawnia, że powiedziano mu, że Rosina jest naiwna. W przeciwieństwie do swojego brata Polidoro chce mieć żonę. Również gdy Rosina przybywa, nie traci czasu i prosi Rosinę o natychmiastowe wyjście za niego. Rosina ma kłopoty. Jeśli Polidoro chce go uwieść, mówi, musi to być „à la française”: najpierw musi złożyć wizytę; następnie wyślij słodki bilet; następnie zrób prezent. Kiedy Cassandro przychodzi złożyć hołd, postanawia sprawdzić, jak „prosta” jest Rosina. Pyta go, czy powinien rozmawiać z nim wierszem czy prozą. "O moja droga!" ona odpowiada. "Ani !" Pomimo tego obiecującego początku Cassandro zakochuje się i jest bardzo bliski podarowania jej pierścionka z cenionym diamentem na pamiątkę. Rosina zwierza się Fracasso i Ninetcie, że wyjdzie za mąż za brata, który najbardziej jej się podoba. Polidoro zakwaterowuje Rosinę w swoim pokoju: ma wymagany bilet i prezent i chce złożyć swoją prośbę. Rosina, zszokowana tym, że go tam znajduje, odrzuca jego zaloty i wykorzystuje wejście Cassandra, by ponownie poprosić o jego pierścień. Cassandro rozstał się z żalem i zaprosił wszystkich na obiad. W ten sposób może mieć oko na pierścionek.
Simone i Ninetta czekają, aż pozostali jedzą kolację. Pojawia się Giacinta i oznajmia, że Cassandro i Fracasso wypili za dużo wina i pobili się. Simone ich rozdzieli. Polidoro wciąż próbuje zwrócić się z prośbą do Rosiny, ale zanim miał szansę, Cassandro wchodzi i przegania go. Rosina odmawia rozmowy z Cassandro, ponieważ „śmierdzi winem”. Jeśli chce z nią porozmawiać, mówi, musi usiąść po drugiej stronie pokoju i używać języka migowego. On to robi. Odpowiada gestami, które nic nie znaczą. Sygnalizuje, że chce się z nią ożenić; w odpowiedzi robi przypadkowe znaki. Wino w końcu unosi się do głowy Cassandra i zasypia. Rosina wkłada pierścionek z powrotem na palec, on się budzi. W odpowiedzi na jego pytania twierdzi, że kocha go tak samo jak Polidoro i wychodzi. Fracasso wchodzi i on i Cassandro ponownie rozpoczynają kłótnię. Tym razem przychodzą na pojedynek. Cassandro wyraźnie się boi i skarży się, że jest w niekorzystnej sytuacji: ma słońce w oczach, wiatr uderza w twarz, a jego miecz jest najkrótszy. Fracasso zmienia strony i wymienia broń, ale bez skutku. Cassandro ucieka. Rosina wraca, aby powiedzieć Fracasso, że zamierza poślubić Cassandra. Fracasso ze swojej strony jest zachwycony, że Cassandro się go boi i deklaruje, że poślubi Giacintę przy najbliższej okazji. Całkowite zamieszanie staje się na porządku dziennym. Cassandro wraca, goni brata kijem. Rosina udaje, że zemdlała. Wszyscy nagle zatrzymują się, gdy wchodzi Fracasso i ogłasza, że Giacinta uciekła z fortuną braci. Fracasso proponuje, że będzie ją ścigał, pod jednym warunkiem: jeśli ją znajdzie, bracia będą musieli oddać mu ją za mąż. Zgadzają się, a dodatkowo oferują pieniądze, które Giacinta wzięła za posag. Więc Simone przynosi kolejne złe wieści: Ninetta uciekła z pozostałymi kosztownościami z domu. Rosina sugeruje, że ktokolwiek ją znajdzie, będzie mógł się z nią ożenić. Bracia zgadzają się, a Simone dzielnie zgłasza się na ochotnika. On i Fracasso wychodzą. Ci, którzy zostają, doprowadzają do końca akt porywającym chórem.
Nie trzeba długo czekać, by wszystko załatwić w tym najkrótszym w operze akcie. Simone i Fracasso znajdują Ninettę i Giacintę, które oczywiście nie zaszły daleko, ale po prostu odegrały swoją rolę w kadrze. Tymczasem Rosina mówi Cassandro, że wyjdzie za niego; obaj dokuczają biednemu Polidoro, któremu udaje się podjąć ostatnią próbę złożenia propozycji małżeństwa. "Och, co za nowożeńcy!" oni śmieją się. "Boo Hoo!" woła Polidoro. Simone, Ninetta, Fracasso i Giacinta dołączają do Cassandra i Rosiny i wszyscy razem kończą wszystko w końcowym refrenie.