Dialektyka erystyczna

Dialektyka erystyczna
Autor Artur Schopenhauer
Orginalna wersja
Język Niemiecki
Tytuł Dialektyka erystyczna
Data wydania 1864
wersja francuska
Numer stron 74

Sztuka bycia zawsze słusznym ( niem. Die Kunst, Recht zu behalten ) to dziełoniemieckiego filozofa Arthura Schopenhauera, które zajmuje się sztuką kontrowersji lub „dialektyki erystycznej”.

Napisany około 1830 - 1831 i opublikowany w 1864 , bywa publikowany we Francji pod tytułem naukowym La Dialectique Éristique ( niem. Eristische Dialektik , z greckiego ἐριστική τέχνη ).

W sposób sarkastyczny i pragmatyczny, to znaczy biorąc pod uwagę tylko wyniki, Schopenhauer przedstawia szereg forteli, które pozwalają zwyciężyć w sporach, niezależnie od prawdziwości punktu widzenia, że ​​„my wsparcie. Ta praca, którą uważa za pierwszą próbę „dialektyki naukowej”, nie mającej w jego czasach odpowiednika, również ma na celu wyraźne rozróżnienie tych forteli, aby móc je potępić.

Dialektyka erystyczna, złożona z dialektyki i sofistyki , przeciwstawiałaby się zatem logice , analityce i filozofii, której celem jest obiektywne poszukiwanie prawdy.

Dialektyka erystyczna

Erystyka dialektyka jest techniką kontrowersji.

Technika ta, która może wydawać się formą sztuki, opiera się na rozróżnieniu między obiektywną prawdą twierdzenia a pozorami prawdy, jakie ta propozycja może przybrać w oczach dyskutantów i słuchaczy. Celem tej sztuki jest dostarczenie środków do osiągnięcia tego ostatniego wyglądu, aby przekonać słuchaczy, że ma się rację, nawet jeśli obiektywnie się myli.

Pierwotne przyczyny i funkcje dialektyki erystycznej

Gdyby mężczyźni byli uczciwi, nie byłoby dialektyki.

Schopenhauer wyróżnia kilka pierwotnych przyczyn dialektyki erystycznej, które w rzeczywistości są ze sobą powiązane:

Inną przyczyną jest to, że doświadczenie uczy, że gdy nasze argumenty za tezą zostaną odrzucone, zawsze może pojawić się nowy argument, który ostatecznie udowodni, że mamy rację . Uogólnienie tej obserwacji prowadzi do systematycznej dewaluacji tez przeciwnika i atakowania ich bez badania.

Rezultatem tego zestawu jest to, że każdy człowiek chce, aby jego teza wydawała się prawdziwa, nawet (a zwłaszcza) gdy wie, że jest fałszywa.

W konsekwencji środki tej sztuki zależą od sprytu i umiejętności; każdy jest z nią zaopatrzony, choć nierównomiernie. Każdy czerpie zasoby ze swojego naturalnego zła , ale ćwiczenia i refleksje mogą nas wzmocnić.

Należy zauważyć, że cel Schopenhauera nie jest cyniczny, ponieważ dialektyka erystyczna jest również z natury sztuką odpierania nieuczciwych ataków . Nauka dialektyki erystycznej jest więc dopełnieniem nauki logiki , bo trzeba też bronić się, gdy ma się rację.

Dialektyka erystyczna jako taka musi jedynie uczyć, jak bronić się przed wszelkiego rodzaju atakami, w szczególności nieuczciwymi atakami, i podobnie, jak można ze swojej strony atakować to, co twierdzi drugi, nie zaprzeczając sobie i bardziej ogólnie, bez odrzucenia. Trzeba ściśle odróżnić odkrycie prawdy obiektywnej od sztuki nadawania swoim twierdzeniom pozorów prawdy: jest to zajęcie zupełnie innej działalności, jest to dzieło wydziału sądzenia, refleksji, doświadczenia i nie ma szczególna sztuka z nią związana; ale drugi punkt to właściwy przedmiot dialektyki.

Został zdefiniowany jako logika wyglądu; niesłusznie, ponieważ wtedy nadałoby się tylko do obrony fałszywych twierdzeń; Ale kiedy mamy rację, musimy również uciec się do dialektyki erystycznej, aby bronić naszych praw, i musimy znać podstępy nieuczciwości, aby stawić im czoła, a często nawet użyć niektórych do pokonania wroga własną bronią.

[nie neutralny]

Podsumowując, jest to:

Miejsce prawdy

„Nie można powiedzieć, po której stronie jest prawda”: sami uczestnicy nie wiedzą, co to jest, gdy nie są przekonani, że mają rację. Debata może ewentualnie pozwolić na ujawnienie prawdy, ale to nie jest dziedzina dialektyki.

Dialektykę odróżnia się wówczas od logiki i sofistyki , ponieważ ta ostatnia zmierza tylko do fałszu i zakłada poznanie prawdy, co nie ma miejsca w dialektyce erystycznej .

Metody

Punktem wyjścia jest teza postawiona przez przeciwnika lub przez nas.

1. Tryby:

2. Metody

Podstępy

(Uwaga: liczby w nawiasach odnoszą się do kolejności podstępów w pracy; te podstępy nie są przedstawione w całości, ale wskazane są godne uwagi typy)

Sofizmaty, błędna logika

Odwrócenie uwagi, maskowanie intencji

Argumenty skierowane osobiście przeciwko przeciwnikowi

Kultura popularna

Film Brio of Yvan Attal opowiada historię nauczyciela zmuszonego do nauczania tej sztuki ucznia, którego publicznie zlekceważył.

Bibliografia

  1. Arthur Schopenhauer , Sztuka bycia zawsze słusznym , Wydania tysiąca i jednej nocy ,Luty 1998, 89  s. ( ISBN  978-2-7555-0242-8 , czytaj online ) , s.  66.

Zobacz również

Powiązane artykuły

Bibliografia

Linki zewnętrzne