Esej

Esej Obraz w Infobox. Dwa domy L'Essai w 1907 roku. Geografia
Kraj  Francja
Położenie geograficzne Aiglemont ( Ardeny )
Demografia
Populacja 20 mieszk.
Operacja
Status Społeczność libertariańska
Historia
Fundacja 1903
Założyciel Jean-Charles Fortuné Henry

L'Essai , czyli komunistyczna kolonia Aiglemont, to libertariańska społeczność założona w 1903 roku przez Jeana-Charlesa Fortuné Henry'ego w Aiglemont we francuskich Ardenach .

Pochodzenie

Jean-Charles Fortuné Henry , uwięziony w czasie egzekucji swojego brata Émile Henry'ego , jest bacznie obserwowany po wyjściu z więzienia.

Opuszcza Paryż i stara się zmienić społeczeństwo innymi środkami.

W Czerwiec 1903, przy wsparciu gazety Libertaire, z którą jest blisko, postanawia osiedlić się w małej wiosce Aiglemont , a dokładniej na polanie, na polanie Gesly i założyć tam wolnościową społeczność  : L'Essai . To pisarz-robotnik, Théophile Malicet , opowiada historię tej pierwszej kolonii.

Wszystko zaczęło się od chaty Fortuné Henry: „To dziura wykuta w ziemi: dwie gałęzie tworzą ramę; na dach wystarczy trochę słomy i motyka ”. Jest zbudowany z materiałów dostępnych na ziemi.

Konstrukcje

Z pomocą Henri Gualberta i François Maliceta, dwóch towarzyszy z pobliskiego miasta Nouzon, którzy przybywają mu z pomocą, powstaje pierwszy dom na zimę: dwa pokoje na parterze, nowy strych, metry wyżej.

W Luty 1904Fortuné Henry w poszukiwaniu pieniędzy pisze do przemysłowca-filantropa z Haute-Savoie , że chce „zbudować społeczeństwo szczęścia, sprawiedliwości i prawdy” oraz „zrealizować marzenie, które Émile Zola wymyślił w Dziele  ” . WGrudzień 1904dom został uzupełniony o pracownię ramowo-stolarską, dwie szopy, kuźnię, stajnię cementową, stajnię oraz chaty, kurniki i inne budki dla zwierząt. Osiedlają się inni osadnicy, 5 stałych na początku 1904 r. I 11 pod koniec tego samego roku, w tym kobieta. Nie wspominając o ludziach, którzy krążą wokół i są tam tymczasowo zakwaterowani. Mija kilka anarchistycznych osobowości, w tym Louis Matha i Sébastien Faure .

W 1904 roku André Mounier dołączył do przygody i został mianowany agronomem. Umiejętności rolnicze pozwolą kolonii, która do tej pory zajmowała się głównie ogrodnictwem towarowym i drobną hodowlą (kaczek i kóz), na uprawę na większą skalę poprzez dzierżawę przyległych gruntów komunalnych, uprawę żywności - żyta, ziemniaków i buraków. André Mounier jest odpowiedzialny za sprzedaż nadwyżek warzyw i drobiu na rynkach Nouzon i Charleville.

Promieniowanie

W Marzec 1905, powstaje główne foyer L'Essai . Ten nowy budynek, wykonany z cementu włóknistego i uszczelniony płótnem pokrytym białym ołowiem , ma 14 metrów długości i 8,5 metra szerokości. Składa się z poddasza, piwnicy i dziesięciu pokoi, w tym dużej jadalni. Ten budynek staje się symbolem kolonii. Grupa osadników stale się powiększa do maksymalnie dwudziestu.

Artyści spotykają się ze społecznością, na przykład rysownik Alexandre Steinlen , dramaturg Maurice Donnay , dziennikarz i powieściopisarz Lucien Descaves , malarz Francis Jourdain oraz pisarz, lewicowa osobowość i przyszły laureat Nagrody Nobla Anatole France .

Koniec doświadczenia

W 1906 r. W prasie pojawiły się pierwsze napięcia w kolonii. Założyciel Fortuné Henry jest postacią charyzmatyczną, ale broni się, że jest jedynym liderem firmy.

W Marzec 1907, w przemówieniu wygłoszonym w Paryżu, twierdził, że chce „położyć kres nieznośnej sytuacji, ponieważ powoduje ona, że ​​kolonia L'Essai jest uważana nie tylko za dzieło człowieka, ale także za jego własność i lenno. Jednak moim największym zmartwieniem, któremu pomogli moi towarzysze z Aiglemont, była personalizacja zamachu i udało się ”.

W Maj 1907Fortuné Henry pisze w kolumnach Le Libertaire  : „Udał się do Aiglemont, ponieważ zresztą przeszedł i przejdzie we wszystkich libertariańskich próbach, obok osiadłych filozofów, filozofów, którzy są zbyt filozoficzni, towarzyszy, którzy przesądzili o ich sile. wola, zwolennicy absolutu, leniwi, stempli, którzy wierzą, że znaleźli wymarzone schronienie, wreszcie ludzie nieuczciwi moralnie ”( Le Libertaire , nr 21, 24-31 maja 1907).

Publikacje

Wyposażona w prasę drukarską kolonia wydaje zbiór broszur, z których pierwszy w Luty 1906, Jules Lermina , L'ABC du libertaire .

Zamiar został określony we wstępie do tej publikacji: „Idee libertariańskie są mało znane lub celowo zniekształcane przez tych, z którymi walczymy i których egoistyczne interesy podtrzymują błąd i ignorancję kosztem najgorszych kłamstw. Seria publikacji, które dzisiaj rozpoczynamy z pomocą towarzyszy, dla których wyrażanie tego, co wydaje się im słuszne i prawdziwe, jest dla nich całkiem naturalne, jest uzupełnieniem pracy, którą rozpoczęliśmy w Aiglemont. Wierzymy, że rozpowszechnianie anarchistycznych zasad, swobodne badanie i uczciwa krytyka tego, co nas otacza, może tylko promować integralny rozwój tych, którzy będą nas czytać. Pokaż, jak irracjonalna i niemoralna jest władza, walcz z nią we wszystkich jej formach, walcz z uprzedzeniami, daj do myślenia. Pozwól ludziom uwolnić się najpierw od siebie, a potem od innych; zapewnić ponowne narodziny tych, którzy się wzajemnie ignorują, aby przygotować się na wszystko, co jest już możliwe dla nielicznych, którymi jesteśmy, harmonijne społeczeństwo świadomych ludzi, preludium do świata wolności i miłości. To jest nasza praca; będzie to dzieło wszystkich, jeśli wszyscy zechcą, ożywiani duchem prawdy i sprawiedliwości, aby maszerować w podboju lepszej przyszłości. "

Wydaje gazetę, której tytuł, Le Cubillot , świadczy o chęci zwrócenia się do metalowców z doliny położonej bardzo blisko Mozy. W pierwszym numerze wCzerwiec 1906Fortuné Henry wyobraża sobie fazy przejścia do społeczeństwa komunistycznego i pisze: „minie jeszcze kilka pokoleń, zanim era przemocy dobiegnie końca i jest prawdopodobne, że producenci często nie będą w stanie odzyskać narzędzi produkcji w inny sposób. , tylko siłą. Co się stanie ? Producenci zaczną od zrzeszania się w małe grupy komunistyczne, które zrealizują swój ideał na małą skalę, z tą różnicą, że pozostaną w zależności od władców i będą cierpieć z powodu obecnej organizacji społecznej w stosunkach handlowych lub innych, które będą musieli nadal mieć na zewnątrz ” .

Uwagi i odniesienia

  1. Diana Cooper-Richet, Ćwiczenie szczęścia: czyli jak Victor Coissac kultywował utopię między dwiema wojnami w swojej wspólnocie integralnej , Éditions Champ Vallon, 1993, strona 40 .
  2. Michel Ragon , Milieu libre in Dictionary of Anarchy , Albin Michel, 2008, przeczytane online .
  3. MALICET Théophile, „  Libertariańska kolonia Aiglemont  ”, Przegląd ekonomii społecznej ,Styczeń-marzec 1985( ISSN  0755-8902 )
  4. Słownik anarchistów  : Henri Gualbert .
  5. Słownik anarchistów  : François Malicet .
  6. Beaudet 2010
  7. Słownik anarchistów „Le Maitron”: André Mounier .
  8. Stanowisko miasta Aiglemont
  9. Międzynarodowe Centrum Badań nad Anarchizmem (Lozanna)  : zapis bibliograficzny .
  10. Jules Lermina , L'ABC du libertaire , Periodical publications of the Communist Community of Aiglemont, nr 1, luty 1906, czytane online .

Zobacz też

Powiązane artykuły

Bibliografia

ArtykułyPracujeKomiczny

Linki zewnętrzne