Szczęśliwy Henry

Szczęśliwy Henry Obraz w Infobox. Portret autorstwa Félix Vallotton opublikowany w La Revue Blanche , 1897 Biografia
Narodziny 20 lipca 1821
Nimes
Śmierć 28 maja 1882(w wieku 60 lat)
Paryż
Imię urodzenia Szczęśliwy Henry
Pseudonimy Esther Rigny, Henry de Bèze
Narodowość Francuski
Zajęcia Dziennikarz , poeta , komunista , kaletnik
Rodzeństwo Augustine Agoust ( d )
Maria Henry ( d )
Małżonka Rose Caubet (od1867)
Dzieci Émile Henry
Jean-Charles Fortuné Henry
Inne informacje
Członkiem Międzynarodowe Stowarzyszenie Robotników Rady
Gminy
Republikański Komitet Centralny Dwudziestu Okręgów
Centralnego Komitetu Gwardii Narodowej
podpis Fortuné Henry podpis

Fortuné Henry urodził się w Nîmes ( Gard ) dnia20 lipca 1821i zmarł w Paryżu dnia28 maja 1882. Libertariański poeta , dziennikarz i producent galanterii skórzanej, jest osobowością Komuny Paryskiej .

Biografia

Nierozpoznany komunard

Uważany za jedną z najwybitniejszych postaci gminy przez ilustratora Félixa Vallottona , Fortuné Henry jest jednak mało znany. Jego imię (czasami pisane jako Henri) i jego imię są często mylone. Historycy Wersalu mylą go z innym komunardem, pułkownikiem Lucienem Henrykiem i obywatelem Ariège imieniem Sixte Casse . Fortuné jest czasami mylony ze swoim najstarszym synem, Jean-Charlesem Fortuné Henry'm . Wreszcie w swojej karierze literackiej Fortuné użył kilku pseudonimów, takich jak Esther Rigny czy Henry de Bèze.

Rodzina

Fortuné pochodzi z rodziny szewców z Nîmes. Rodzice, Jean Henry i Marie Bancel, mają skromne pochodzenie, ale bardzo dobrze się spisali, wychowując swoje dzieci. Rodzeństwo Fortuné wszystko udało społecznie i osiedlili się w jednej z najpiękniejszych dzielnic Paryża, 16 th  dzielnicy. Najstarszy jest dziennikarzem, młodszy ożenił się z bogatym markizem, młodszy ma karierę inżyniera, a potem inżyniera. Stając się szlachetnymi lub burżuazyjnymi, dzieci Henryka pozostały przesiąknięte rewolucyjnymi ideami przekazanymi przez ich rodziców. Podobnie jak jego bracia i siostry, Fortuné jest opisywany jako pracowity, inteligentny i kultywowany cechy, które pozwoliłyby mu zrobić dobrą karierę, gdyby jego polityczne i społeczne zaangażowanie nie zniszczyło wielokrotnie jego pozycji społecznej.

Poeta Fourierista

Osiadł w Paryżu w 1846 roku, Fortuné zaprzyjaźnił się z Audois Fourierist Jean Journet, który został jego duchowym ojcem. Wnosi wkład do Almanachu phalanstérien i dziennika La Démocratie pacifique kierowanego przez Victora Consideranta , lidera Fourierists. Wniósł także wkład do Almanachu des opprimés kierowanego przez socjalistę Hippolyte Magen oraz do Revue de l'Education nouvelle, gazety dla matek i dzieci pod dyrekcją Fourierista Julesa Delbrucka .

Jego twórczość literacka składa się głównie z wierszy, w których Fortuné wyraża swoje przekonania filozoficzne, społeczne i polityczne. Dla Victora Consideranta pisze mistyczne wiersze przepojone kosmologią Fourierów. Dla Jules Delbrück pisze krążki i piosenki dla dzieci. Wartość Fouriera, przyciągania, stawia w służbie nowej pedagogiki: jest zwolennikiem „atrakcyjnej pedagogiki” poprzez gry i obrazy. Te rundy i piosenki napisane do znanych melodii mają na celu edukację, ale przede wszystkim przyswojenie morału. Ceniona jest tam praca robotników i chłopów, braterstwa i kraju. Potępia się tam społeczną nędzę, niewolnictwo, przesądy i wojnę. Wymóg moralny i zainteresowanie wychowaniem przez Fortuné są zapowiedzią troski komunardów. Publikacje te pozwalają na polityczne usytuowanie Fortunégo: jest on wówczas republikaninem, utopijnym socjalistą i Fourieristą, niewątpliwie masonem, ale jeszcze nie wydaje się rewolucyjny.

Na szczęście walczył na barykadach w 1848 r. Uważany za przeciwnika Napoleona III , po zamachu stanu z 2 grudnia 1851 r . Został internowany politycznie w więzieniu Sainte-Pélagie . Potem tracimy orientację.

Dziennikarz Audois

Fortuné przeniósł się do Carcassonne w 1859 roku , gdzie urodził się jego przyjaciel Jean Journet . Pokazując się dobrze lokalnym władzom, w 1861 roku stworzył ilustrowany tygodnik satyryczny Panurge . Poprzez karykatury, artykuły i wiersze w duchu rabelaisowskim krytykuje z dużą dozą humoru Carcassonne i francuskie społeczeństwo. Dzięki tej gazecie Fortuné stał się popularny w kręgach socjalistów i republikanów w Aude i aspirował do kariery politycznej. Ale jego krytyka nie podoba się władzom. Po raz pierwszy został skazany za „publiczną zniewagę” wobec dyrektora teatru, po raz drugi za „pogardę i szyderstwo wobec religii katolickiej”. Po spędzeniu miesiącaLuty 1862 w więzieniu wyjechał z Carcassonne do Paryża.

Paryski bojownik socjalistyczny

W Paryżu Fortuné przeniesiony w X th arrondissement , który będzie jednym z wybranych przedstawicieli na terenie gminy. Stał się częścią paryskiego towarzystwa literackiego i przejął wydawanie Panurge . Ale artykuł opisany jako obsceniczny przyniósł mu nowe potępienie: wStyczeń 1863zostaje skazany na jeden miesiąc więzienia. Porzuciwszy karierę literacką, Fortuné prowadzi działalność w różnych zawodach, w tym piaskowaniem w Brévannes, a następnie kupiectwem, kaletnikiem i szewcem w Paryżu. W 1867 roku ożenił się z młodą krawcową z Południa, Rose Caubet, z którą miał troje dzieci. W tym samym roku wraz z działaczkami feministycznymi Louise Michel i Marguerite Tinayre założył Société des equitables de Paris, spółdzielnię konsumpcyjną i edukacyjną. Poprzez tę firmę należy do Międzynarodowego Stowarzyszenia Pracowników . Jego działalność polityczna zapewniła mu nowy pobyt w więzieniu Sainte-Pélagie .

Communard

Wraz z Komuną Paryską Fortuné po raz pierwszy podejmie odpowiedzialność polityczną, umożliwiając mu realizację swoich pomysłów. Po głoszeniu III e Republiki w 1870 roku, majątek jest delegowana do Centralnego Komitetu Republikanów okręgów Twenty . Tam poznał doktora Goupila, który stał się jego najwierniejszym przyjacielem. Jako delegat jego dzielnicy Fortuné jest jednym z sygnatariuszy czerwonego plakatu z6 stycznia 1871wzywając do utworzenia Komuny Paryskiej. Plik3 marcazostaje wybrany do Centralnego Komitetu Gwardii Narodowej . Plik26 marcazostał wybrany do Rady Gminy przez X th arrondissement , służy na pokładzie Subsistances. Wraz z Vermorelem i Rigault jest asystentem w „Komisji śledczej ds. Dokumentów członków rządu4 września ”.

Początkowo Fortuné, choć był jednym z założycieli ruchu komunalnego, nie był ekstremistą. Zwraca się o wznowienie negocjacji z Wersalem i uczestniczy w29 kwietnia, na demonstracji masonów proszących o rozejm. Wyczerpując wszystkie środki pojednawcze, ulega radykalizacji. Głosuje za utworzeniem Komisji Bezpieczeństwa Publicznego . Plik16 majabrał udział w zniszczeniu kolumny Vendôme, na ruinach której wygłosił mściwe przemówienie przeciwko Wersalowi. Następnego dnia głosuje za wykonaniem dekretu dotyczącego zakładników.

Podczas Krwawego Tygodnia Fortunate jest jednym z ostatnich, którzy walczą. Zajmuje ratusz, którego obroną kieruje wraz z Pindy . Plik27 majanadal walczy z rue Haxo w Belleville, po czym udaje mu się uciec przed represjami w Wersalu, przebierając się za malarza pokojowego. „Pozostał legendarny dzięki dbałości o siebie i poprawności jego toalety pośród okropności oblężenia”, stwierdza dziennikarz z Audois.

Anarchistyczne wygnanie

Poszukiwany Fortuné znajduje schronienie z żoną Rose i synem Jean-Charlesem Fortuné Henry'm w Hiszpanii na przedmieściach Barcelony . Tam urodzili się jego synowie Émile i Jules. Aby utrzymać rodzinę, pracował jako pracownik, a następnie kierownik kopalni i fabryki rtęci w Bayarque niedaleko Almerii . Rodzina przez chwilę była spokojna, ale instynkt rewolucyjny Fortuné przejął kontrolę. Może być członkiem Komitetu Propagandy Socjalistyczno-Rewolucyjnej południowej Francji utworzonego przez Paula Brousse w 1873 roku w Barcelonie. W każdym razie mówi się, że wziąłby udział w rewolucji kantonalnej i wziąłby duży udział w rozwoju hiszpańskich ruchów anarchistycznych. Jego rewolucyjny aktywizm przyniósłby mu kilka procesów i konfiskatę jego majątku.

Powrót wygnania

Skazany na śmierć zaocznie przez Radę Wojenną Fortuné musiał czekać, aż amnestia 1880 powróci do Francji. Chory i bez dochodów, na szczęście pomaga mu przyjaciel doktor Goupil, który się nim opiekuje i zatrudnia jako sekretarkę. Szczęście umiera dalej28 maja 1882w swoim paryskim domu z zatorem mózgu spowodowanym oparami rtęci, które wdychał w swojej fabryce. Został pochowany na cmentarzu Ivry w obecności kilku komunardów, w tym doktora Goupila i Benoît Malona . Madame Henry przeniosła się następnie do Brévannes, gdzie przeniesiono ciało męża. Pozbawiona wszystkiego, otwiera bar z przekąskami o nazwie A l'Esperance w domu, który para oddała ciotce przed wygnaniem. Tam wychowuje swoich trzech synów. Starsi, Jean-Charles Fortuné Henry i Émile Henry , bliscy wojowniczemu przyjacielowi ich ojca Paulowi Brousse , staną się sławnymi anarchistami.

Sykstus złamany

Maxime Du Camp , jeden z pierwszych historyków Komuny, pomylił Sixte Cassé z Fortuné Henry. Ten błąd został przejęty przez prawie wszystkie prace nad gminą, w których mieszają się nazwy dwóch gmin w różnych kombinacjach: „CASSE (Sixte), dit Fortuné HENRY”; „Sixe-Casse HENRY dit Fortuné” itp.

Prawie nic nie wiadomo o Sixte Cassé poza tym, że jest on Ariégeois urodzonym w Les Cabannes ( Ariège ) na3 sierpnia 1822i że brał udział w Komunie Paryskiej w 1871 roku.

Dzieła Fortuné Henry

Uwagi i odniesienia

  1. Maxime du Camp, „La Commune at the town hall”, Revue des deux mondes , 1879, t. 33, s. 541 i Les convulsions de Paris , Paryż, Hachette, 1880, s. 88.

Źródła

Linki zewnętrzne