Kunrei

Ten artykuł może zawierać niepublikowane prace lub niezweryfikowane oświadczenia (wrzesień 2014).

Możesz pomóc, dodając odniesienia lub usuwając niepublikowaną zawartość. Zobacz stronę dyskusji, aby uzyskać więcej informacji.

Metoda Kunrei (訓令 式 系統 ) Jest to metoda latynizacji języka japońskiego . Został wprowadzony przez japońskie Ministerstwo Edukacji w serii okólników od 1937 do 1954 roku . Podobnie jak system Nihon-shiki , opiera się na strukturze logicznej ( iloczyn kartezjański początkowych spółgłosek i końcowych samogłosek), ale preferuje wymowę fonetyczną cząstek enklitycznych .

Standard ISO 3602: 1989 określa go jako oficjalny zapis języka japońskiego. Jednak w praktyce transkrypcja Hepburn pozostaje najczęściej używana, zwłaszcza w książkach do nauki języka japońskiego .

Sylabariuszowa tabela transkrypcji

あa いja うu えe おo
かka きki くku けke こkb
さjego jeśli すsu せse そtak
たtwój ti ty てty とdo
なna にni ぬnago ねzrobić のnie
はha ひcześć hu へon ほho
まmój みmi むmu めja もmies
やya ゆyu よyo
らra りri るru れre ろro
わ wa ゐ wi ゑ my を o
んn
がga ぎgi ぐgu げge ごidź
ざza zi ずzu ぜze ぞzo
だda ぢzi づzu でz どzrobić
ばba びbi ぶpił べbyć ぼbo
ぱpa ぴpi ぷpu ぺpe ぽpo
き ゃkya き ゅkyu き ょkyo
ぎ ゃgya ぎ ゅgyu ぎ ょgyo
し ゃsya し ゅsyu し ょsyo
ち ゃtya ち ゅtyu ち ょtyo
じ ゃzya じ ゅzyu じ ょzyo
に ゃnya に ゅnyu に ょnyo
ひ ゃhya ひ ゅhyu ひ ょhyo
び ゃbya び ゅbyu び ょbyo
ぴ ゃpya ぴ ゅpyu ぴ ょpyo
み ゃmya み ゅmyu み ょmyo
り ゃrya り ゅryu り ょryo

Postacie zaznaczone na czerwono są już nieaktualne. Znaki na niebiesko to sylaby, na których transkrypcje różnią się od transkrypcji Hepburna .

Uwagi

Posługiwać się

Pomimo swojego oficjalnego charakteru, metoda Kunrei nie zyskała większego uznania w Japonii i poza nią. Japoński rząd zazwyczaj używa metody Hepburn do transkrypcji japońskich nazw i terminów w kontekście anglojęzycznym, a także w bardziej międzynarodowym otoczeniu, takim jak paszporty lub znaki drogowe. Większość krajów, w tym kraje anglosaskie, nadal używa Hepburn.

Ponieważ metoda Kunrei opiera się na japońskiej fonologii , obcokrajowcy czasami uważają ją za dziwną, szczególnie w przypadku nowszych kombinacji kana, takich jak tîmu (テ ィ ー ム / チ ー ム , Zespół angielski ) . W Hepburn rozróżnia się je jako różne dźwięki i są przedstawiane odpowiednio jako tīmu i chīmu , co daje lepsze wskazanie angielskiej wymowy. Jednak dla prawie wszystkich japońskich głośników dźwięki t'i (テ ィ ) I ti ( ) Są takie same; Dlatego テ ィ ー ム i チ ー ム są zapisywane odpowiednio w Kunrei, t'îmu i tîmu . Apostrof oznacza „niestabilny, ale zidentyfikowany jako ten sam dźwięk” .

Przykład: tatsu (立 つ , "Wstań" )
Koniugacja Kunrei Hepburn
Mizen 1 tat-a- tat-a-
Mizen 2 tat-o- tat-o-
Ren'yô tat-i- tach-i-
Syûsi tat-u. u stwierdza.
Rentai tat-e- tat-e-
Meirei tat-e. tat-e.

Obecnie głównymi użytkownikami metody są native speakerzy (zwłaszcza w Japonii) oraz lingwiści uczący się języka japońskiego . Główną zaletą metody Kunrei jest to, że lepiej ilustruje gramatykę japońską , podczas gdy metoda Hepburn pokazuje niektóre regularne koniugacje jako nieregularne (patrz przykład po prawej). Największym problemem związanym z Hepburn w tym kontekście jest to, że zmienia on rdzeń czasowników, co nie odzwierciedla podstawowej morfologii języka japońskiego.

Link zewnętrzny