Knarr ( Old Norse knǫrr / Knorr , islandzki Knorr , dopełniacz liczby mnogiej nieokreślony knarra ) to typ statku kupca na deskach bocznicy używany przez Wikingów . Statki te nadawały się również szczególnie do żeglugi na pełnym morzu, pozostałe dwa to byrding ( byrðingr ) i karv ( karfi ).
Ten typ statku stopniowo zastępując okrągłe statki następnie używane w Morzu Północnym i Bałtyku z powodu wpływu ze skandynawskich przeglądarek Frisian następnie mistrzów handlu w tej części Europy, między VI th i IX th wieku .
Ta łódź, zdolna do przenoszenia ciężkich ładunków na duże odległości na pełnym morzu, jest dziś uważana za z powodzeniem wykorzystywaną do przeprawy i eksploracji północnego Atlantyku na wyspy północnej Szkocji , kolonizacji Islandii lub eksploracji Grenlandii i Nowa Fundlandia .
Ten typ łodzi istniał kiedyś w Normandii, gdzie nazywano go kenar , canar (liczba mnoga kenarz , kanarz ), a nawet kaczką , łacińską nazwą kaczki . Według François Renault, „ caiques ” z Yport i Étretat mogłyby być ostatnimi i najbardziej autentycznymi przedstawicielami tradycji skandynawskiej we Francji, ponieważ oprócz klinkieru ten typ kilu jest również statkiem Wikingów . To także jedyne łodzie, które na naszych wybrzeżach mają tak zaokrąglony profil dziobowy, przypominający knarr . Jednak kształt tych kadłubów nie pozwala na nawiązanie bezpośredniego związku z kadłubami skandynawskimi.
Ten frachtowiec ma krótszą długość niż duże okręty wojenne, ale ma większy kadłub. Miał zanurzenie przekraczające metr i był najczęściej zaopatrzony w mostek. Wioślarzy, którzy stali, byli mniej liczni, ale ważniejszy był obszar żagli. Stali na rufie i na dziobie, aby zostawić centralne miejsce do załadunku. W rzeczywistości, przy średniej wadze 25 ton, ten typ łodzi pływał głównie z siłą wiatru.