Kan Takahama

Kan Takahama Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej Kan Takahama na festiwalu w Angoulême 2020

高 浜 寛

Kluczowe dane
Narodziny 6 kwietnia 1977
Narodowość język japoński
Autor
Redaktor współpracownik

Podstawowe prace

Pierwsza praca  : Mont Saint-Michel

Inne prace  :

Kan Takahama (高 浜 寛, Takahama Kan ) Czy urodził się japoński mangaka 6 kwietnia 1977 w Amakusa , prefektura Kumamoto . Ukończyła Wydział Sztuk Pięknych na Uniwersytecie Tsukuba .

Biografia

Urodził się Kan Takahama 6 kwietnia 1977w mieście Amakusa , na archipelagu o tej samej nazwie, prefektury Kumamoto . Ukończyła Wydział Sztuk Pięknych na Uniwersytecie Tsukuba , a potem nie interesowała się komiksami.

Podczas wieczoru z przyjaciółmi rysuje opowiadanie, które jeden z jej przyjaciół wyśle ​​do wydawcy Kōdansha . Następnie Kōdansha proponuje mu wypróbowanie tego, chociaż Kan Takahama tak naprawdę nie myśli o zostaniu artystą mangi . Jego eseje ukazują się na stronie internetowej magazynu Weekly Morning , który przy tej okazji przyznał mu nagrodę Manga Open za wybitne osiągnięcia .

Po krótkiej współpracy kontynuowała karierę mangaka w 2001 roku w Garo , bardziej pasującym do jej stylu. Jego opowiadania opublikowane w tym magazynie zostały opublikowane w 2002 roku w albumie Yellowbacks , wydanym we Francji, Hiszpanii i Stanach Zjednoczonych pod tytułem Kinderbook . Kiedy zmarł magazyngrudzień 2002, napotyka trudności w odzyskaniu praw autorskich do swojej mangi i nigdy nie otrzyma zapłaty.

Czytelnicy Garo porównując jego styl do komiksów francusko-belgijskich , dyrektor magazynu opowiada mu o Frédéricu Boilecie . Jej praca i manifest La Nouvelle Manga uwiodły ją, więc skontaktowała się z nim z pomysłem współpracy. Oba wydano w ten sposób w 2003 roku Mariko Parade , który zostanie wydany w czterech językach. Po pobycie na festiwalu w Angoulême 2003 Kan Takahama opublikował swoje pierwsze opowiadanie we Francji w numerze 2 magazynu Bang! , zatytułowany Bons Baisers d'Angoulême . Następnie w 2004 roku wydała w Japonii Awabi (dosłownie „Foam Day”).

W 2006 roku ukazał się Nagi watari - Oyobi sono hokano tanpen (dosłownie „Spokojny prom, a także inne wiadomości”), który ukazał się we Francji dopiero w 2009 roku, z Awabi pod nazwą L'Eau gorzka . W tym samym czasie Casterman zleciła Kan Takahamie i dwóm innym mangakom wykonanie projektu, który jako jedyna ukończyła w 2010 roku, zatytułowanego 2 espresso , również wydanego w Japonii (problemy rodzinne uniemożliwiły autorce ukończenie tego projektu więcej wcześnie).

W 2017 roku pojawiło się Tokio, miłość i wolność , które Le Monde określa jako „romans polityczny i społeczny” .

Kan Takahama współpracuje z Emmanuelle Maisonneuve i Julią Pavlowitch-Beck dla Le Goût d'Emma , wydanego w 2018 roku, komiksu opowiadającego historię pierwszego inspektora przewodnika Michelin .

Następny rok ukazuje się we francuskim La Lanterne de Nyx , który traktuje o „japońskiej sierocie obdarzonej jasnowidzeniem, w Paryżu w 1878 roku” . Jednocześnie artystka prowadzi kurs tworzenia postaci w International School of Manga and Animation (EIMA).

W 2020 roku, ona zapewnia adaptację powieści L'Amant przez Marguerite Duras .

Pracuje

Styl

Według Kan Takahama: „cechy moich postaci są dość proste, z twarzą, która nigdy nie jest przeładowana, ani z nieproporcjonalnymi oczami, bez nadmiernie nastroszonych włosów… Ta prostota częściowo wynika z faktu, że pracuję sam” . Wpływy te pochodzą głównie z rysunku akademickiego, który pracował podczas studiów, w szczególności w odniesieniu do traktowania krajobrazów i martwych natur . Pomysł zrobienia komiksów przyszedłby do niego na rowerze:

„Całkiem naturalnie, kiedy jeździłem z walkmanem na uszach, przychodziły mi do głowy historie. Sceneria zmieniała się, gdy szedłem, i mijałem ludzi, jakbym był kamerą na wózku . Więc dobrze się bawiłem wyobrażając sobie, o czym dyskutują mijani ludzie, a ponieważ nie mogłem tego wszystkiego uchwycić aparatem, narysowałem to. Dla Binari Sun to pierwszy raz, kiedy umieściłem to wszystko w pudełkach, zanim w dowolny sposób narysowałem swoje małe historie, obraz tutaj, inny tam… Więc stała się de force. Manga, nawet jeśli nie była w cały mój pomysł na początku! "

Kan Takahama mówi, że jest pod wpływem Milana Kundery i autorów czarnych powieści, takich jak Charles Bukowski , Raymond Chandler , Gabriel García Márquez , Fūtarō Yamada , a nawet Kenzaburō Ōe . Jego ulubioną mangą jest Elegie in Red (赤色 エ レ ジ ー, Akairo / Sekishoku erejī ) Seiichi Hayashi (林 静 一, Hayashi Seiichi ) , Pierwotnie wydany w Garo w 1970 roku.

Opowiadając swoje historie, wykorzystuje większość swojego osobistego doświadczenia. Ponadto, uważa się, że zmienne i często melancholijne nastroje jego postaci wynikają częściowo z jego własnego zespołu deficytu uwagi i sezonowego zaburzenia afektywnego .

Nagrody

Bibliografia

  1. Julien Bastide, „  Interview with TAKAHAMA Kan  ”, Animeland, październik 2003
  2. Wywiad - Kan Takahama , Manga news, sierpień 2010
  3. Kan Takahama na stronie Casterman
  4. Nicolas Verstappen, „  Takahama Kan  ”, du9 , czerwiec 2010
  5. Bernard Monasterolo, „  Tokio, miłość i wolność  : romans polityczny i społeczny  ”, Le Monde ,18 października 2017 r( czytaj online ).
  6. Bernard Monasterolo, „  Manga: Le Goût d'Emma  : w butach pierwszego inspektora przewodnika Michelin  ”, Le Monde ,28 lutego 2018 r( czytaj online )
  7. Frédérique Schneider, „  Widzenie przez przedmioty  ”, La Croix ,2 sierpnia 2019.
  8. Stéphane Jarno, „  La Lanterne de Nyx Kan Takahama  ”, Télérama ,22 czerwca 2019 r.
  9. Léo Rebeyrol, „  Kim jest Kan Takahama, japońska królowa mangi?”  ", La Dépêche du Midi ,15 marca 2019 roku.
  10. Romain Brethes i Lloyd Chéry, „  7 rodzin komiksu  ”, Le Point ,23 stycznia 2020 r( czytaj online ).
  11. https://publikart.net/invincibles-au-pays-du-dalai-lama-un-tres-beau-manga-massot-editions/
  12. Antoine Oury, „  Kochanek Marguerite Duras zaadaptowany do mangi przez Kan Takahama  ” , w ActuaLitté ,14 stycznia 2020 r.

Załączniki

Bibliografia

Linki zewnętrzne