Narodziny |
1155 Heian-kyō |
---|---|
Śmierć |
1216 Toyama lub Heian-kyō |
Imię w języku ojczystym | 鴨 長 明 |
Zajęcia | Poeta , pisarz , muzyk |
Religia | buddyzm |
---|
Kamo no Chōmei (鴨長明, 1155 - 1216 ) to japoński pisarz, poeta ( waka ) i eseista . Nazywa się go również Kamo no Nagaakira.
On jest synem księdza, główny officiant z buddyjskiej świątyni z Tadasu . Kiedy zmarł jego ojciec, tracąc nadzieję na następcę po nim, poświęcił się poezji i biwie . W 1201 r. Został powołany do Biura Poezji na dworze cesarskim. Ale pomimo wsparcia byłego cesarza Go-toby, który darzy go wielkim szacunkiem, nie udaje mu się zdobyć władzy swojego ojca. Rozczarowany, przeszedł na emeryturę do pustelni w wieku około 50 lat. Później zbudował sobie „10-stopową chatę” na południe od Kioto i mieszkał tam bardzo prosto aż do śmierci.
„Niektórzy upadali, uduszeni dymem, inni nagle zginęli, otoczeni płomieniami; jeszcze inni, którzy ledwo uniknęli niebezpieczeństwa, nie mogąc ocalić swojej własności i mebli, widzieli tam, na ich oczach, wszystkie swoje skarby obrócone w popiół. Kto mógłby oszacować te straty?
Tym razem pożar strawił szesnaście okazałych domów. Ponadto zniknęły niezliczone domy. Podobno spłonęła jedna trzecia miasta. Zginęło kilka tysięcy ludzi, mężczyzn i kobiet; nie sposób określić liczby ofiar wśród bydła.
Zasadniczo wszystkie ludzkie przedsięwzięcia są głupie i daremne; co myśleć o ludziach, którzy wydali fortunę i trudzili się, by budować swoje domy w środku miasta tak narażonego na niebezpieczeństwo? Czy to nie jest wyjątkowo żałosne? "
„Odkąd opuściłem świat i wybrałem ścieżkę wyrzeczenia, czuję się wolny od wszelkiej nienawiści i strachu. Życie oddaję losowi, nie chcę długo żyć ani szybko umierać. Asymiluję swoje życie w niekonsekwentnej chmurze, nie zawieszam tam nadziei, nie żałuję. Dla mnie największą przyjemnością jest to, co czuję na poduszce podczas spokojnej drzemki, a ambicją całego życia jest móc kontemplować piękny krajobraz w zależności od pór roku.
...
Istotą nauk Buddy dla ludzi jest to, że nie należy przywiązywać się do spraw tego świata. Nawet kochanie mojego domku staje się grzechem, a moje przywiązanie do mojej cichej samotności jest również przeszkodą w moim uwolnieniu. Jak mogę wykorzystać tak cenny czas, aby powiedzieć bezużyteczne satysfakcje? "