Kaidō (街道 , „Droga” ) ogólnie odnosi się do starożytnych dróg Japonii z okresu Edo . Najbardziej znane to Pięć Ścieżek Edo , wszystkie zaczynające się od miasta Edo (stara nazwa Tokio ): Nakasendō , Tōkaidō , Ōshū Kaidō , Kōshū Kaidō i Nikko Kaidō .
Hokuriku Kaidō i Nagasaki Kaidō również byli kaidō .
Termin „ kaidō ” nie obejmuje jednak San'yodo , San'indo , Nankaidō i Saikaidō, które były częścią jeszcze starszego systemu rządu Yamato zwanego Gokishichido . Nazwy te były używane w jednostkach administracyjnych i obejmowały drogi w tych jednostkach.
Wiele współczesnych autostrad i linii kolejowych podąża za starymi drogami i nosi te same nazwy. Stare drogi biegły promieniście od stolicy do Nary lub Kioto . Edo stało się później punktem odniesienia i do dziś Japonia pokazuje kierunki i mierzy odległości wzdłuż autostrad z Nihonbashi do Chuo-ku w Tokio .
Pięć głównych kaidō od Nihonbashi do Edo to:
Osiem mniejszych dróg jest częścią sieci Pięciu Dróg i zostało stworzonych przez szogunat:
Inne drogi, nieoficjalne, są alternatywą dla dróg głównych lub dróg o małym natężeniu ruchu. Niektóre są określane jako hime kaidō , ponieważ są alternatywnymi ścieżkami dla głównych dróg, ale żadna nie jest oficjalnie nazywana.
Kilkakrotnie rządy ustanawiały stacje wzdłuż dróg. Te etapy oferowały zakwaterowanie podróżnym i rozwinęły się w centra handlowe. Sztafety z zamkami i miastami portowymi stanowią główną kategorię miast w Japonii.
Kaido jest ważną postacią w kulturze japońskiej . Poeta Matsuo Basho uwiecznił swoje podróże wzdłuż Oshu Kaidō (i nie tylko) w swojej książce The Narrow Sente du Bout-du-Monde . Zestaw odbitek ukiyo-e autorstwa Hiroshige zawiera dziennik podróży wzdłuż Tōkaidō. W lalkowej sztuce Kanadehon Chushingura , fabularyzowanym związku prawdziwej historii 47 rōninów , kilka scen rozgrywa się na różnych kaidō . W Daimyos , na trasach wymagane przez Sankin Kotai między ich Han i Edo, pożyczył Kaido i zatrzymaliśmy się na stacjach. W drzeworyty pokazać swoje uroczyste procesje.