Kafū Nagai

Biografia

Narodziny	3 grudnia 1879 Tokio ( d )
Śmierć	30 kwietnia 1959(w wieku 79) Ichikawa
Pogrzeb	Cmentarz Zoshigaya ( w )
Imię w języku ojczystym	永井荷風
Nazwy urodzenia	永井壮吉,永井壯吉
Nazwy pędzli	金阜山人, 断腸亭日乗
Narodowość	język japoński
Trening	Kalamazoo College ( w ) Uniwersytecie Hitotsubashi
Zajęcia	Pisarz , prozaik , pamiętnikarz , profesor uniwersytetu
Okres aktywności	1900-1959

Inne informacje

Pracował dla	Uniwersytet Keiō
Ruch	Estetyka
Nagrody	Order Kultury (1952) Osoba zasłużona kulturowo (1952)

Kafū Nagai (永井荷風, Nagai Kafū ) , Pseudonim Sōkichi Nagai (永井壮吉, Nagai Sōkichi ) Urodzony3 grudnia 1879w Tokio i zmarł dalej30 kwietnia 1959w Ichikawa , jest japońskim pisarzem i autorem opowiadań . Jest on uznawany za pracę opisującą Tokio z XX th stulecia , a zwłaszcza świat prostytucji i gejsz .

Biografia

Kafu, urodzony w Tokio, pod numerem 45 Kanetomi-Cho, w dzielnicy o Koishikawa , jest synem Kyūichirō Nagai (永井久一郎, Nagai Kyūichirō ) , Biurokrata i biznesmen, który zasłynął później do jego wierszy w chińskim styl . Kafū jest najstarszym z trójki rodzeństwa. Kiedy jego brat urodził się w 1883 r., Został wysłany do rodziny matki, a następnie wrócił do domu w 1886 r., Kiedy rozpoczął naukę w liceum.

W 1891 roku wstąpił do prywatnej szkoły języka angielskiego w Tokio. Jednak spędził wiele miesięcy między 1894 a 1895 rokiem w szpitalu Odawara , prawdopodobnie chorując na gruźlicę . W wieku siedemnastu lat (1896), choć qu'échouant egzamin wstępny na uniwersytet , ukończył szkołę. W tym samym roku rozpoczął studia nad chińskimi wierszami i rozpoczął długą serię wizyt w dzielnicy czerwonych latarni Yoshiwara (w Tokio). Później odwiedza swojego ojca w Szanghaju, który jest tam zatrudniony przez firmę przewozową Nippon Yusen Kaisha . Wrócił jesienią i został pracownikiem na wydziale języka chińskiego uniwersytetu obcojęzycznego.

W 1898 roku Kafū zaczął pisać opowiadania . W tym samym czasie uczy się u Hirotsu Ryurō (広津柳浪 ) . Dwa lata później opublikował kilka wiadomości po odejściu z uczelni. Następnie znalazł stanowisko dziennikarza i rozpoczął naukę francuskiego .

Od 1903 do 1908 przebywał w Stanach Zjednoczonych , gdzie był studentem Uniwersytetu Michigan , następnie pracował w Nowym Jorku w konsulacie Japonii oraz w oddziale banku Shôgin. W 1908 roku przebywał we Francji : osiem miesięcy w Lyonie, zatrudniony przez Shôgina i dwa miesiące na wolności w Paryżu. To pozwala mu publikować Amerika monogatari (あめりか物語 , Litt. „American opowieści” ) i Furansu monogatari (ふらんす物語 , Litt. „Francuskie opowieści” ) .

W przeciwieństwie do westernizacji życia Japończyków, próbował na nowo odkryć kulturę okresu Edo . Z tego pragnienia wynika kilka tekstów, w tym powieść Le Bambou nain ( Okame zasa , 1920), przywołująca życie okolicznych gejsz i prostytutek .

Utwory przetłumaczone na język francuski

1909 : Le Renard (狐 ) , In Japon et Extrême-Orient nr 3, opowiadanie przetłumaczone przez Serge'a Elisséeva,Luty 1924. Nowa okładka w Neuf Japanese News , G. Van Oest, 1924 (wznowienie Le Calligraphe-Picquier, 1984 i Editions Philippe Picquier, 2000).
1909: Modlitwa do posągu Maupassanta (wyciąg z ふらんす物語), w La Nouvelle Revue Française n ° 599-600 ( Z Japonii - s. 156-161), esej w tłumaczeniu Brigitte Lefèvre i Tomomi Ota,marzec 2012.
1909: La Sumida (すみた川 ) , Followed by Fantaisie , krótka powieść w tłumaczeniu Pierre Faure, Gallimard (kolekcja „Connaissance de l'Orient”), 1975 (wznowienia 1988 i 1995).
1909: The Peony Garden (牡丹の客 ) , In The Peony Garden Nagaï Kafû, a następnie pięć opowiadań współczesnych pisarzy japońskich (str. 1-16), opowiadanie przetłumaczone przez Serge'a Elisséeva, Au Sans Pareil, 1927.
1912 - 1921 : Endlessly the Rain (雨潚潚 ) , Poprzedzone In płytkiej wodzie i Fireworks , trzy opowiadania przetłumaczone przez Pierre Faure, Maisonneuve i Larose, 1985; Picquier kieszonkowe reedycja, 1994 (reedycja 2011).
1915 : Sceny letnie ( Natsu sugata ), opowiadanie przetłumaczone przez Jean-Jacquesa Tschudina, Éditions du Rocher (zbiór „Nouvelle”), 2007.
1918 : Po stronie wierzb i kwiatów (腕くらべ ) , Powieść przetłumaczona przez Catherine Cadou, Editions Philippe Picquier, 1989; Picquier kieszonkowa reedycja, 1994 (reedycja 2019).
1920 : Le Bambou nain (おかめ笹 ) , Powieść przetłumaczona przez Catherine Cadou, Editions Philippe Picquier, 1991; Wydanie kieszonkowe Picquier, 1998.
1931 : Kronika pory deszczowej (つゆのあとさき ) , Powieść przetłumaczona przez Marca Mécréanta, Editions Philippe Picquier, 1992; Picquier kieszonkowy reedycja, 1997 (reedycja 2014).
1931- 1935 : Noc samochody , siedem opowiadań ( Une femme en chambre garnnie ; Saison des Raines ; L'Hortensia ; samochody nocne ; Un soir au café ; Un amour unrevie ; kręcone włosy ) tłumaczone przez Rogera Bryliński, publikacje Orientalistes de France ( Kolekcja „D'étranges płaci”, 1986; reedycja 10/18 (kolekcja „Foreign Estate”), 1992. Reedycja w dwóch tomach: The Rainy Season , Cambourakis (kolekcja „Cambourakis Poche”), 2019 i Night Cars , Cambourakis (Collection „Cambourakis Poche”), 2020.
1937 : Wyjątkowa historia na wschód od rzeki (濹東綺譚 ) , Powieść przetłumaczona przez Alaina Nahouma, Gallimard (kolekcja „Connaissance de l'Orient”), 1992.
1940 : The Secret of the Small Room (四畳半襖の下張, Yojōhan fusuma no shitabari ) , In The Secret of the Small Room , a następnie The Girl with the Red Hat , opowiadanie przetłumaczone przez Elisabeth Suetsugu, Editions Philippe Picquier, 1994; Wydanie kieszonkowe Picquier, 1997 (Uwaga: to opowiadanie bez pewności przypisuje się Kafû Nagai).
1942 : La Décoration (勲章 ) , W antologii współczesnych wiadomości japońskich (tom I), opowiadanie przetłumaczone przez Marca Mécréanta, Gallimard, 1986.
1956 : Les Yôkan , opowiadanie przetłumaczone przez Ryoko Sekiguchi i Patricka Honnoré, La Cocotte (Zbiór „Tell me a cooking story”, tom 7), 2012. Opublikowane w Le Club des gourmets et autres cuisine Japones , POL, 2013.
? : Letnia opowieść ( Enoki monogatari ), przekład Rogera Brylińskiego we Francji-Japon nr 43-44 (s. 388-392), lipiec-Sierpień 1939.

Adaptacje jego dzieł do kina

1960 : Pojedyncza historia na wschód od rzeki (濹東綺譚, Bokutō kidan ) Reżyseria: Shirō Toyoda ;
1992 : Pojedyncza historia na wschód od rzeki (濹東綺譚, Bokutō kidan ) , Film biograficzny wyreżyserowany przez Kaneto Shindō .

Uwagi i odniesienia

„ Nagai Kafu ” , na www.nautiljon.com (dostęp 14 lutego 2020 )
„ Nagaï Kafū ” , z Éditions Cambourakis (dostęp 14 lutego 2020 )
Tomomi Ota , „Narratives from America (1908), Narratives from France (1909): hybrydowe obrazy Zachodu i Wschodu w Nagai Kafu (1879–1959)” , w: The inewhere of the other: Historie od podróżników spoza Europy , Presses Universitaires de Rennes, pot. „Dochodzenia i dokumenty”,22 czerwca 2016 r( ISBN 978-2-7535-4930-2 , czytaj online ) , str. 111–122
Pierre Faure, „Przedmowa”, w: Nagai Kafū, La Sumida , Gallimard, 1975, s. 18-19
Seiichi Iwao , Teizō Iyanaga , Susumu Ishii i Shōichirō Yoshida , „ 3. Nagai Kafū (1879-1959) ”, Historical Dictionary of Japan , t. 15, n o 1,1989, s. 39–40 ( czyt. Online , przeglądano 14 lutego 2020 r. )

Linki zewnętrzne

Dokumentacja urzędowa :