| Imię urodzenia | Jerome de Ezpeleta y Goñi |
|---|---|
| Narodziny |
1549 Beire , Hiszpania |
| Śmierć |
27 czerwca 1617 r Goa Indie |
| Narodowość | nawarraise (Hiszpania) |
| Kraj zamieszkania | Indie |
| Zawód | ksiądz jezuicki |
| Podstawowa działalność | Misjonarz , pisarz (język perski) |
| Inne zajęcia | Kilkakrotnie przełożony zakonny |
| Trening | Języki indyjskie, filozofia i teologia |
Uzupełnienia
Jérôme Xavier był częścią trzeciej misji na dworze cesarza Akbar
Jérôme Xavier , urodzony jako Jérôme de Ezpeleta y Goñi w 1549 r. w Beire , Nawarra ( Hiszpania ) , zmarł27 czerwca 1617 rw Goa ( Indie ), jest hiszpańskim księdzem jezuitą , misjonarzem w północnych Indiach . Mieszkając przez dwadzieścia lat w Lahore, a następnie w Agrze, był duszą trzeciej misji na dwór Mogołów .
Wnuk siostry ( Anne de Jassu ) świętego Franciszka Ksawerego , Jérôme przyjęła nazwę swojej słynnej stryjecznego dziadka, gdy wszedł do jezuickiego nowicjatu na7 maja 1568 rw Alcalá de Henares . Tym samym wyraża również chęć wyjazdu na misje zagraniczne. Po studiach filozoficzno - teologicznych na uniwersytecie w tym samym mieście przyjął tam w 1575 r. święcenia kapłańskie .
Pod koniec trzeciego roku , dokonanego w Villarejo de Fuentes (1579), jego przełożeni przystępują do jego powołania misyjnego . Zaokrętował się w Lizbonie w dniu8 kwietnia 1581 ri przybywa na Goa pod koniec września.
Zaraz po przybyciu otrzymuje obowiązki przełożonego: tak będzie przez całe życie. Przez rok mistrz nowicjatu w Goa (1582), został rektorem kolegium w Bassein (1584-1586), a następnie w Kochi (1586-1592). W Cochin jest także przełożonym kanonicznym misji św. Tomasza w Malabar. Tam wdrażał nowe metody misyjne i aktywnie dbał o formację rodzimych seminarzystów z Vaypicolta.
Wracając do Goa jako przełożony gospodarstwa domowego (1592-1594), ponownie wprowadził do użytku wśród jezuitów coroczną praktykę „ Ćwiczeń Duchowych ”.
W 1594 roku został wybrany na dowódcę trzeciej grupy misyjnej wysłanej do cesarza Akbara . Być może powodem tego wyboru było to, że Portugalczycy obrazili się na to, że Kastylijczyk zajmuje tak ważną pozycję w portugalskich Indiach .
Akbar po raz trzeci poprosił o wysłanie ojców jezuitów na swój dwór. Jérôme Xavier przybywa do Lahore on5 maja 1595 rz Manuelem Pinheiro i bratem Bento de Góis . Są bardzo dobrze przyjmowani i przebywają w samym pałacu. Akbar daje im nauczyciela, który pozwala im uczyć się perskiego . W liście od20 sierpnia 1595 rpisze: „W dzisiejszych czasach naszym głównym zajęciem jest nauka języka perskiego. Z Bożą pomocą mamy nadzieję, że będziemy mogli mówić to za rok. W tej chwili jesteśmy tylko posągami . Dla niego to zaangażowanie jezuitów jest misją długofalową.
Jérôme, szczególnie bliski cesarzowi, dotrzymywał mu towarzystwa podczas wypraw wojskowych do Kaszmiru (1597) i Dekanu (1599). Jest świadkiem zdobycia twierdzy Asirgarh w styczniu 1601 roku . Po powrocie Akbar osiadł na stałe w Agrze . Jezuici idą tam za nim.
W 1602 roku Bento de Gois wyjechał w podróż badawczą do Azji Środkowej . Inni jezuici przybywają z Goa, aby poszerzyć grupę, ale Jérôme Xavier pozostaje filarem tej misji. Należący do drugiej generacji misjonarzy, takich jak Matteo Ricci , Alessandro Valignano i innych, że jest wrażliwy na potrzebę inkulturacji na wiarę chrześcijańską . Celem nauki języka jest nie tylko możliwość prowadzenia debaty, ale także umiejętność przekazywania wiary i doktryny chrześcijańskiej w języku regionu.
Od 1597 r. Jérôme próbował swoich sił w niektórych tekstach chrześcijańskich w języku perskim, w tym w tekście „ Pater Noster ”. W 1602 opublikował po persku „życie Chrystusa” ( Mirat-ul-kuds ) . Po tym pierwszym dziele następuje wiele innych, z których najważniejszym jest bez wątpienia małe streszczenie doktryny chrześcijańskiej zatytułowane: A'ina i haqq numa' . Ta broszura ukazała się w 1609 roku.
Cesarz Akbar zmarł w 1605 roku . Stosunki pozostają dobre z jego następcą, księciem Salimem, który przybiera imię Jahangir . Ten ostatni lubi odwiedzać mały kościółek, który został zbudowany w Agrze. W 1610 roku chrzest przyjęło tam trzech bratanków cesarza . Odbierane jest jako wielkie zwycięstwo, a ceremonia jest uroczysta. Jednak trzy lata później wszyscy trzej „zwracają swoje krucyfiksy” ojcom.
W 1614 Jérôme Xavier został odwołany do Goa, gdzie tym razem był rektorem kolegium Saint-Paul . Pozostaje tak aż do swojej przypadkowej śmierci,17 czerwca 1617 r. Został mianowany arcybiskup z Cranganore , ale bańka nominacji przyszedł do Goa po jego śmierci.
Jérôme Xavier jest twórcą literatury chrześcijańskiej w języku perskim . Skomponował kilka utworów (często ofiarowanych samemu cesarzowi), które pozostawały księgami informacyjnymi jego następców.