Julien Marie Cosmao-Kerjulien

Julien Marie Cosmao Kerjulien
Julien Marie Cosmao-Kerjulien
Litografia Charlesa Fuhr
Musée national de la Marine w Paryżu
Przezwisko „Idź z dobrym sercem”
Narodziny 27 listopada 1761
Chateaulin
Śmierć 17 lutego 1825(w wieku 63 lat)
Brześć
Pochodzenie Francuski
Wierność Królestwo Francji Republika Francuska Cesarstwo Francuskie
 
 
Uzbrojony  Królewska francuska marynarka wojenna Republiki Cesarska francuska marynarka wojenna
 
 
Stopień kontradmirał
Lata służby 1776 - 1816
Przykazanie The Thundering
The Pluton
(między innymi)
Konflikty Amerykańskie
imperium wojny o niepodległość i wojny o niepodległość
Wyczyny broni Diamond Rock
Battle of Trafalgar
Nagrody Baron d'Empire
Dowódca Legii Honorowej
Rycerz Saint-Louis
Peer we Francji
Daniny Nazwa wygrawerowane pod łukiem triumfalnym Gwiazdy , 10 th  kolumny.
Inne funkcje Morski prefekt Brześcia

Julien Marie Cosmao Kerjulien , urodzony dnia27 listopada 1761w Châteaulin i zmarł dnia17 lutego 1825do Brestu , jest przeciwko admirałowi Frenchowi . Nazwany „Idź z dobrego serca” przez jego żeglarzy, Napoleon  I er powiedział o nim: „On jest najlepszym żeglarzem czasu i nikt nie był odważniejszy i bardziej obfite. "

W wieku piętnastu lat zgłoś się na ochotnika do marynarki wojennej

Syn Jacques Cosmao (1718-1780), notariusza i królewskiego prokuratora w Châteaulin i Louise Jacquette Cuzon (1728-1802), jest on 13 th z ich pięciorga dzieci. Dopiero później dodał przydomek Kerjulien do swojego nazwiska, prawdopodobnie po to, by odróżnić się od trzech swoich braci, którzy również służyli w marynarce wojennej.

W wieku 15 lat, nie chcąc zostać notariuszem, jak życzył sobie jego ojciec, uciekł z domu i wstąpił do Brześcia, gdzie przy współudziale swojego starszego brata, Guillaume Cosmao Dumanoira, sekretarza dowódcy marynarki wojennej w Brześciu , „wstąpił do marynarka wojenna jako wolontariusz.

Niebieski oficer w wojnie amerykańskiej

Wchodzi na Aigrette w1776i przez rok prowadził kampanię w Indiach Zachodnich .

Następnie wszedł na fregatę l ' Oiseau , wysłaną na wybrzeże Atlantyku . Podczas tej drugiej kampanii Cosmao wyróżnił się w dwóch walkach. Pierwsza, przed Bordeaux, przeciwko angielskiej fregacie pierwszego stopnia, którą Oiseau zmusza do odejścia. Drugi, na zachód od Belle-Ile , przeciwko angielskiemu korsarzowi z 24 działami 12, które francuska fregata zdobywa po bardzo ożywionej walce.

Przeszedł w styczniu 1779 roku na 20-działowej fregacie Hirondelle16 wrześnianastępnie w zaciętej walce z dwoma angielskimi korsarzami: jedna z 14 dział, druga z 12, które zostały źle potraktowane i zmuszone do ucieczki, po trzygodzinnej walce. Piętnaście dni później Hirondelle zmusił korsarza z 16 działami do rzucenia się na wybrzeże, przy wejściu do rzeki Surinamu , a10 lipca 1780francuska fregata przechwytuje dwa bogato załadowane statki Compagnie des Indes .

Cosmao, mianowany porucznikiem fregaty, w listopadzie 1781, wykonany na Atlantyku , na statkach Pegasus ( 74-działowy ) i Protector (74), kilka rejsów, a następnie wyprawa do Nowej Fundlandii na flecie La Fidèle, którym dowodzi.

Opinia o zręcznym manewrze, na który zasłużył, skłoniła go do mianowania podporucznika w 1786, jest jednym z pierwszych awansów podporuczników marynarki wojennej, rangi stworzonej w celu trwałej integracji byłych oficerów pomocniczych („oficerów niebieskich”) z korpusem oficerów marynarki króla. Jest sukcesywnie poszukiwany przez dowódców Lourde , Vigilante i Dorade . Prowadził różne kampanie na tych statkach na Morzu Północnym i Antylach, aż do1787, kiedy to po raz pierwszy objął dowództwo nad Vanneau, a dwa miesiące później na barce La Boulonnaise, którą utrzymywał przez dwa lata. Był wówczas drugim kapitanem na Précieuse .

Awansowany porucznik (marynarka) w maju 1792Cosmao przejmuje dowództwo nad Brave (74), a następnie na barce (lub bombardowaniu) Sincère . Był częścią dywizji Latouche-Tréville wysłanej do wzmocnienia eskadry pod rozkazami admirała Trugueta na Morzu Śródziemnym i brał udział w różnych akcjach kampanii, w szczególności w bombardowaniach Oneglii i Cagliari ( Sardynia ).

Kapitan Republiki wówczas Cesarstwa

Mianowany kapitanem marynarki wojennej od 1 st April 1793, dowodzi Centaur (okręt z 74 działami), Commerce de Marseille ( 74 ) i Duguay-Trouin (klasa Bold). Jest częścią25 w 29 sierpnia 1793tym ostatnim okrętem republikańskiego buntu floty śródziemnomorskiej przeciwko rojalistycznemu admirałowi Trogoffowi podczas oblężenia Tulonu .

W 1794, został mianowany kapitanem banderowym Tonner ( 80 ), na koniu kontradmirała Delmotte i częścią marynarki wojennej składającej się z piętnastu okrętów, sześciu fregat i trzech cegieł, dowodzonej przez kontradmirała Martina . Wychodząc5 czerwca 1794z dywizji siedmiu statków, pięciu fregat i korwety Cosmao nadal dowodzi Tonner .

Plik 1 st marzec 1795, cała armia opuszcza tym razem, Cosmao nadal kapitan Tonner ma na pokładzie kontradmirała Delmotte. Podczas zaangażowania, które miało miejsce w dniu 7 dnia tego samego miesiąca, między francuską fregatę Alceste i HMS  Berwick The Tonner , pojawił się na polu bitwy dwie godziny po rozpoczęciu akcji, oddał trzy strzały. Armata po którym Berwick przynosi jego flagę. Pięć dni później armię napotkała pod Przylądkiem Noli angielska eskadra złożona z trzynastu statków, dwóch korwet i kutra . W tej sprawie Ca Ira (80) i Censor (74) zostały zabrane, pomimo pomocy czterech statków, z których był Tonnant .

Stając się szefem oddziału, Cosmao zamawiał sukcesywnie i stale 1797 w 1805, sześć różnych statków, na których przeprowadził kilka kampanii. Commanding the Jemmapes ( 74 ) w1798 ; bierze udział w Bruix nalotu w1799z Brześcia do Tulonu iz powrotem. W eskadrze Dordelin z1801przecina do Santo Domingo z dowództwem statków Ocean ( 118 ), następnie Alliance i wreszcie Mont-Blanc ( 74 ). W Santo Domingo dowodził kilkoma stacjami i brał udział w niektórych bitwach przeciwko zbuntowanym niewolnikom.

Następnie wydaje komendę 1805, statek Pluton (klasa Téméraire), część francusko-hiszpańskiej armii składającej się z osiemnastu statków, siedmiu fregat, korwety i brygady, dowodzona przez wiceadmirała Villeneuve , który po wypłynięciu w marcu z Tulonu dotarł do Martyniki na końcuMaj 1805.

Zdobycie Diamentowej Skały (od 31 maja do 2 czerwca 1805)

Obecnie Diamond Rock.

Rocher du Diamant (176  m wysokości ), w odległości około dziesięciu kilometrów w linii prostej na południe od Fort-de-France (Fort Royal w czasie), zostały zajęte na początku1804przez Brytyjczyków, którzy zbudowali tam obronę za pomocą zapasów żywności i amunicji. Uprzywilejowane obserwatorium, z widocznością do 70 kilometrów, umożliwiło kontrolowanie dostępu i wyjścia z Fort-de-France, które są głównie z południa. W przeszłości próba redukcji pozycji za pomocą łodzi wiosłowych nie powiodła się z powodu silnych prądów. Wiceadmirał Villaret Joyeuse , kapitan generalny Martynika , szukając Admirał Villeneuve zredukować ten „symbol bezczelności do bram Martynika”, który zgadza się pożyczyć do tej operacji, która została jednak oficjalnie wyznaczonym przez Napoleona .

Dywizja złożona ze statków Pluto i Berwick , fregaty Syrene i korwet Fine i Argus , jest odpowiedzialna pod dowództwem kapitana Cosmao za transport żołnierzy przeznaczonych do planowanej operacji i ich wsparcie.

Plik 31 majaO świcie dywizja kapitana Cosmao zbliża się do Le Diamant w towarzystwie czterech łodzi długodystansowych i czterech kajaków, dostarczonych w połowie przez eskadrę francuską, a w połowie przez eskadrę hiszpańską. Ogień statków i innych budynków dywizji zmusza Anglików do opuszczenia dna skały. Pomimo odpowiedzi oblężonych łodzie udało się wtedy zejść na ląd. Gdy tylko wylądowali, wojska wkrótce opanowały podstawę skały, ale natarcie w górę napotkało silny opór ze strony Anglików na dominującej pozycji. W nocy docierają do nich posiłki w personelu, pożywieniu, amunicji i sprzęcie wspinaczkowym. Pierwsza próba kończy się niepowodzeniem.

Dzien z 1 st czerwiecjest poświęcony rozpoznaniu i przygotowaniu do wznowienia progresji. Nowe posiłki przybywają w nocy1 ul w 2. Przejście, znalezione przez małą grupę, pozwala kilku mężczyznom zdobyć przyczółek na platformie nad pozycjami francuskimi, z których rzucają liny, które w ten sposób pozwalają wzmocnieniu wspiąć się na ich wysokość. Stamtąd Francuzi wspinali się wszędzie i zajmowali jaskinie, w których przechowywano angielskie zapasy: żywność, amunicję, a zwłaszcza wodę. Anglicy następnie podnieśli flagę kapitulacji na szczycie skały, która została przekazana walczącym.

To prawdziwy wyczyn zbrojeniowy, którego eskadra bardzo potrzebowała. Ogólna organizacja ataku i determinacja, z jaką okręty przyniosły swoje wsparcie, dla rozgromienia wojsk, wsparcia ogniowego oraz zaopatrzenia i wzmocnienia atakujących, należą do lidera wyprawy. , Cosmao Kerjulien. Admirał Villeneuve opisał to w ten sposób: „Ta sprawa, sama w sobie niezbyt ważna, może być uznana za wspaniały wyczyn zbrojny, ze względu na trudności, jakie stwarzała, i kombinację środków obrony, które zgromadził wróg . To wielki zaszczyt dla wszystkich, którzy tam byli zatrudnieni: dla kapitana Cosmao… który manewrował z wielką odwagą i umiejętnościami… ”

Walka Quinze-Vingtów (22 lipca 1805)

Plik 22 lipca 1805, francusko-hiszpańska eskadra składająca się z dwudziestu statków pod rozkazami wiceadmirała Villeneuve'a płynie w kierunku Ferrol na szerokości geograficznej przylądka Finisterre . Spotyka angielską eskadrę piętnastu statków dowodzonych przez admirała Roberta Caldera . Eskadra francusko-hiszpańska zostaje ustawiona w porządku bitwy, okręty hiszpańskie w awangardzie, a Pluton na czele okrętów francuskich.

Walka rozpoczyna się między awangardami, przy bardzo złej widoczności. Cosmao Kerjulien zauważa, że ​​po angielskiej linii dryfuje hiszpański statek Firm , zaciski linowe statków jego narodu, zdemontowane z kilku masztów, podobnie jak inny hiszpański statek San-Raphaël . Następnie opuścił swoje stanowisko i stanął między Brytyjczykami a Firmą . Ten piękny i odważny manewr odniósłby taki sukces, jakiego spodziewał się Cosmao, gdyby statki umieszczone za Plutonem były w stanie go naśladować. Ale mgła i dym uniemożliwiły im to, a ponieważ znalazł się sam na sam z kilkoma statkami wroga, został zmuszony do pójścia i ponownego zajęcia stanowiska. Firmy spadły do potęgi angielskim, a także San Raphaël .

Podczas gdy Cosmao poświęca się pomocy sprzymierzonym okrętom, trzy inne: The Terrible , Hiszpania i Ameryka , źle potraktowane, upadają z wiatrem. Pluton pozostawiając swoją pozycję na pokrycie tych statków swego ognia. Ale tym razem szczęśliwszy, zapobiega ich zawinięciu i zabraniu.

Ta bitwa nie była przekonująca dla żadnego z dwóch przeciwników, żaden z nich nie był w stanie zdobyć przewagi nad drugim, gdyż Brytyjczycy zdobyli jednak dwa hiszpańskie okręty. Hiszpański admirał Gravina pretensję Villeneuve za nie mający być bardziej agresywny w zdobycie tych statków, z języka angielskiego, ale on i wszyscy Hiszpanie zauważył wysiłki Cosmao i pokazał mu głęboką wdzięczność.

Bitwa pod Trafalgarem (21 października 1805)

Na początku działania, Cosmao wskazuje Admiral Magona , który jest następujący go na pokład Algeciras , zamiarze przeciwstawić wszelkimi środkami do przekraczania linii w porę. Zauważając, że Monarca nie działa, wzmacnia wiatr, aby przeciwstawić się próbie HMS Mars , trzeciego statku Collingwooda , zinfiltrowania urządzenia aliantów i walczyć z nim bardzo blisko i z przewagą przez pół godziny. Mars , z ciężkimi stratami i jego amatorskie zniszczone, nie mógł już manewr i zaczął dryfować. Nie uczestniczy już w walce. Pojawienie się brytyjskiego trzypokładowca, który zagrażał jego tyłowi, zmusiło go do rezygnacji z kolizji, której miał zamiar podjąć. Wciąż trzymając wiatr, Pluton walczy z innymi przeciwnikami do 16  h  45 , a następnie biegnie do 17  h  30 Ogólny sygnał naprowadzający i absolutnie podniesiony na pokładzie Principe de Asturias de Gravina .

Cosmao podaje w swoim raporcie bardzo niewiele szczegółów. Jednak to opisuje stan statku po walce: „Mój 2 th  bateria została całkowicie usiana odłamkami dziewięć rozmontowane części, wiele obciął swoje Bragues i wysłano mnie na dół, aby pozbyć małe bateria mężczyzn, którzy pozostali do mnie na kupa i koledzy. Statek miał dwie i pół stopy wody na lewym halsie i nie mógł płynąć po drugiej stronie, takielunek i żagle już nie trzymały; W końcu miałem 280 ludzi, zabitych i rannych. "

Akcja z 23 października 1805 r. W pobliżu Kadyksu

Reprodukcja ryciny zatytułowanej „Następny dzień Trafalgara” - Akcja miała faktycznie miejsce dwa dni później i nie było zaangażowania wbrew temu, co sugeruje rycina.

Plik 23 października 1805(dwa dni po bitwie), gdy admirał Gravina przekazał mu dowództwo nad statkami zakotwiczonymi w Rocie , przy wejściu do Zatoki Kadyksu , na horyzoncie widząc flotę brytyjską, Cosmao postanawia to wykorzystać. W pół dnia naprawił takielunek Plutona i pomimo stanu swojego statku pożyczył kilku marynarzy z fregaty Hermiona i udał się na spotkanie z angielskimi okrętami, z dywizją złożoną z trzech statków francuskich (tzw. Pluton , Neptun i Bohater ) oraz dwie hiszpańskie ( Rayo i San Francisco de Asis ), pięć fregat i trzy korwety.

Wiatr sprzyja; Okręty alianckie wkrótce zbliżyły się do floty brytyjskiej, która maszerowała z nadmierną powolnością. Okręty brytyjskie, wyczerpane walką poprzedniego dnia, unikają nowej walki i porzucają swoje zdobycze. Tego chciał Cosmao. Zabiera Santa Anna i Neptuno, które francuskie fregaty przywożą z powrotem do Roty.

Cosmao, widząc w oddali ponad dwadzieścia budynków, sprowadził swoją dywizję, której stan nie pozwalał mu ryzykować nowej walki. Ze swojej strony admirał Collingwood, obawiając się nowych ataków i uporczywej złej pogody, zdecydował się zatopić lub spalić cztery ładownie: Santisima Trinidad , Argonauta , San Augustino i Intrepid . Ostatecznie tylko jeden statek schwytany w bitwie pod Trafalgarem zostanie włączony do floty angielskiej: hiszpański San Juan Nepomuceno .

Ta wycieczka odzwierciedla stan umysłu ocalałych, którzy chcą się zemścić i jest odważnym wysiłkiem, aby uratować to, co można uratować z tej wielkiej katastrofy, nawet jeśli wynik jest rozczarowujący: tylko Santa Anna dociera do portu, Neptuno i Rayo są rozbił się Rota . Cosmao Kerjulien po raz kolejny zasłużył sobie na przydomek „Va-de-bon-cœur”, jak również na szacunek Hiszpanów.

Kontradmirał pod rządami Imperium

Jego zachowanie w Battle of Cape Finisterre i bitwy pod Trafalgarem i dni do jego jest czczona jako Granda od 1 st  klasy i promuje przeciwko Admiral w maju 1806 roku .

Następnie dowodzi dywizją eskadry Ganteaume w Tulonie . Przeprowadził kilka kampanii na Morzu Śródziemnym, w szczególności na Korfu i zaopatrywał Barcelonę .

Podaż Korfu (luty 1808)

W Luty 1808Wiceadmirał Ganteaume otrzymuje misję zaopatrzenia i wzmocnienia Korfu. Na czele śródziemnomorskiej eskadry ma dwie dywizje kontradmirałów Niemiec i Cosmao Kerjulien.

Plik 10 lutego 1808, eskadra odpływa z dywizją Cosmao na czele, złożona ze statków Robuste (okręt flagowy) i Borée , korwety Mohawk i fletu Var . Otrzymał pisemne instrukcje (które okazałyby się bardzo niewystarczające) od Ganteaume, nakazujące mu, aby w przypadku oddzielenia od eskadry nie zbliżał się sam do wyspy Korfu i czekał na eskadrę w miejscu spotkania ustalonym na Cape Sainte Marie ( Santa Maria di Leuca), w południowo-wschodniej części Zatoki Taranto , aw razie potrzeby schronienie się w Tarencie , aby uniknąć jakiegokolwiek starcia z wyższymi siłami.

Gdy tylko opuścili Tulon , morze było takie, że dywizja została natychmiast oddzielona od reszty eskadry. Jednak Cosmao utrzymał swój oddział razem i szybko dołączył do19 lutego, miejsce spotkania. Po drodze odzyskuje nawet kilka zaginionych statków eskadry: w szczególności statki Genueńczyków i Annibalów . Widząc zagrażające siły wroga, zgodnie z instrukcjami Ganteaume, Cosmao dotarł do portu Taranto, gdzie wszedł do24 lutego. Mając bardzo niekompletne instrukcje dotyczące misji, którą miał wypełnić Ganteaume, usilnie zażądał rozkazów od króla Neapolu ( Józefa Bonaparte , brata Napoleona ). Niemal w tym samym czasie23 lutegoGanteaume wkracza na Korfu, nie minąwszy Cape Saint Marie, aby zgodnie z planem zgromadzić dywizję Cosmao.

Po długim wahaniu, nieświadomy, że Ganteaume dołączył do Korfu, Joseph postanawia napisać do Cosmao, aby spróbować wykonać samemu to, co miał wykonać z resztą eskadry. To jest8 marca, gdy tylko ten przesunie się w kierunku Korfu, gdy dotrze do 12 marcaz ulgą znajdując resztę eskadry zakotwiczonej na Korfu.

Zaopatrzenie Barcelony (kwiecień-maj 1809)

Plik 7 kwietnia 1809, Cosmao Kerjulien otrzymuje rozkaz wiceadmirała Ganteaume, aby objąć dowództwo nad dywizją w Tulonie składającą się z pięciu statków: Robuste (okręt flagowy), Donawerth , Génois , Borée , Lion i fregaty Pénélope i Pauline , z dziesięcioma do dwunastoma budynkami załadowanymi prowiantem i amunicją przeznaczoną do uwolnienia i zaopatrzenia garnizonu w Barcelonie .

Z informacji wynika, że ​​flota angielska tankuje na Sycylii lub Malcie . Anglicy nie są również zgłaszani na Balearach (kiedy tam są) i mają tylko jedną fregatę obserwacyjną w pobliżu Barcelony, ale dywizja składająca się z kilku fregat jest na kotwicy w pobliżu Barcelony (na zachodzie).

Dlatego zaleca się, aby Cosmao Kerjulien jechał bezpośrednio do Barcelony i przebywał tam jak najmniej. W przypadku powrotu do Tulonu , w przypadku pościgu przez flotę angielską i uniknięcia angielskiego rejsu z Tulonu, możemy sobie wyobrazić kilka rozwiązań manewrów omijających przez Sardynię lub Korsykę .

Jak zwykle Cosmao Kerjulien poprowadził tę operację z determinacją i energią, jak prawdziwy nalot, tak że korzystając również z pewnego czynnika szczęścia, wykonał swoją misję całkowicie i bez żadnych incydentów, ledwo przed nią uciekając. Brytyjska eskadra. Wiedział jednak, jak zorganizować swój oddział w taki sposób, aby zapewnić dobry postęp, opanowanie czasu i awans grupowy, który pozwolił mu działać szybko i tym samym uciec od angielskiej czujności.

Tym razem minister marynarki, Decres , wysłał mu9 maja Gratuluję wiceadmirałowi Ganteaume powodzenia operacji uznanej za bardzo ważną i podkreśla jej doskonałe wykonanie: „Przyjmij moje gratulacje z powodu niebezpieczeństwa, któremu umknął kontradmirał Cosmao” .

W 1810Cosmao Kerjulien uczestniczy w spotkaniu Rady Wojennej na rozkaz Napoleona, aby ocenić postępowanie kontradmirała Dumanoira podczas bitwy pod Trafalgarem . Był jedynym członkiem tej rady, który brał udział w bitwie. Rada, ku zaskoczeniu wszystkich, uniewinnia Dumanoira. Mówi się, że Napoleon z Northumberland, który wiózł go do Świętej Heleny, w dużej mierze zwrócił uwagę na fakt, że „Cosmao złamałby swój miecz, gdyby jego powrócił do Dumanoir”. Taka żywiołowa reakcja Cosmao jest zaskakująca, o ile był członkiem wspomnianej rady, która orzekła uniewinnienie, chyba że odzwierciedla to poważne spory wewnątrz niego lub że nie można ich wyrazić, obradami toczącymi się publicznie. "

Imperium Baron w1810, dowodzi dywizją eskadry Escaut w1811w Antwerpii ponownie służy w Tulonie jako1812 w 1814. Dostarcza walkę brytyjskiej flocie admirała Edwarda Pellew, który blokuje port wListopad 1813 i w Luty 1814.

Manewr Wagram (5 listopada 1813)

Plik 5 listopada 1813dwanaście statków i sześć fregat opuszcza Tulon pod dowództwem wiceadmirała Emeriau (na statku L'Austerlitz ) w celu przeprowadzenia ewolucji poza portem. Cosmao Kerjulien dowodzi dywizją na statku Le Wagram . Wypływają z powrotem na morze czterema angielskimi statkami, umieszczonymi pod obserwacją i należącymi do eskadry blokującej wiceadmirała Pellew. Gdy francuska eskadra wróciła do portu, wiatr nagle zmienił kierunek, znacznie utrudniając wejście francuskich statków do Tulonu. Ta zmiana wiatru postawiła jednak angielską eskadrę wiceadmirała Edwarda Pellew w korzystnej pozycji, pozwalając jej bardzo szybko dołączyć do pozostawionych francuskich okrętów. Wiceadmirał Emeriau , zauważywszy niebezpieczeństwo, dał swoim statkom swobodę manewru. Wydano im rozkaz powrotu na kotwicowisko.

Admirał angielski chce się tym cieszyć, zarządził polowanie generalne i zgadza się na 12  h  45 kanonadę z francuskimi okrętami z co najmniej siedmioma jednostkami. Stanowisko Francuzów jest wtedy krytyczne. Agamemnon i fregaty La Pénélope i La Melpomène mogą zostać otoczone przez angielskie statki. Na szczęście na pokładzie Wagram kontradmirał Cosmao Kerjulien przejął inicjatywę i wziął na siebie odpowiedzialność za wsparcie statku i dwóch fregat. Następnie Cosmao pozwala nosić, będąc zależnym, i osłania Agamemnona swoim statkiem. Następnie w ten sam sposób manewrował w stosunku do fregat Penelope i Melpomene , zajmując pozycje między nimi a statkami, które groziły odcięciem. Dzięki tej interwencji francuskie okręty mogły dotrzeć do kotwicy w Tulonie. Jest to najpiękniejszy manewr, jaki Cosmao wykonał w swoim zwykłym stylu, dlatego często jest cytowany za ten wyczyn zbrojny w pracach dotyczących tego okresu.

Ta walka spowodowała tylko kilka obrażeń i niewielkie szkody materialne po obu stronach.

Walka 13 lutego 1814 r. (Walka Romulusa )

W miesiącu Luty 1814, Kontradmirał Cosmao Kerjulien otrzymuje misję ochrony wejścia do Tulonu statku Scipion , oczekiwanego z Genui . Ma to na celu pokonanie blokady przez flotę brytyjską dowodzoną przez sir Edwarda Pellew.

Cosmao Kerjulien wydaje 12z dywizją trzech statków po 80 dział: Berło , na którym ma swoją flagę admirała, Trident i Romulus oraz trzy fregaty z 44 działami: Medea , Adrienne i Driada .
Następnego dnia dywizja znajdująca się o świcie około dwudziestu kilometrów na południowy zachód od Fréjus dowiedziała się o dwóch fregatach, które ścigała. Jest to 30 kilometrów w południowo-wschodniej ćwiartce przylądka Bénat , kiedy na południu znajduje się armia morska admirała Pellew, składająca się z czternastu statków, z których siedem ma trzy pokłady. Było spokojnie, gdy Cosmao Kerjulien po raz pierwszy rozkazał przygotowania do walki, ale kilka chwil później, gdy wiatr wzrósł, dywizja skierowała się do Tulonu, przechodząc przez wyspy Hyères . Jego spojrzenie, szybkie i pewne, każe mu osądzić, że paradując na czele armii angielskiej, która przedstawia bardzo wydłużoną linię, poradzi sobie tylko z kilkoma swoimi statkami i będzie w stanie wygrać. Toulon przed dołączeniem przez jego korpus bojowy.

O wpół do jedenastej dywizja opuszcza te wyspy przez małą przełęcz, w układzie konwojowym, statki i fregaty ustawione w następujący sposób: Berło , okręt flagowy, Medea , Driada , Trident , Adrienne i Romulus . Manewr był udany i Brytyjczycy mogli utrzymać się tylko do końca francuskiej kolumny. Na około 12:30 P.M., w Boyne , główny statku brytyjskiej linii, z 110 karabinów, otworzył ogień do Medei , w Driady i Trident , które odpowiedziały energicznie, aż po udało się zdać za Trident The Boyne można wysłać kolumna francuska szerokim bokiem od tyłu do przodu, oddzielając w ten sposób Adrienne i Romulusa, na które następnie kieruje wyłącznie swój ogień.

Cosmao, widząc niebezpieczeństwo ze strony Romulusa , rozważał manewrowanie Berłem, aby ponownie wejść do ognia, ale spowodowałoby to bałagan na francuskiej linii, umożliwiając Brytyjczykom walkę z innymi francuskimi statkami. Ponadto rozkazy wiceadmirała Emeriau zachęciły go do przyłączenia się do kotwicowiska.

Romulus , zagroził, że trzeba walczyć po obu stronach, co uczyniłoby jego pozycja bardzo krytyczna, od razu przyszedł na prawą burtę i dalej na swej drodze, obejmując ziemię bardzo uważnie. Boyne a druga trzy-piętrowy The Caledonia , armata w Romulus, który reaguje energicznie do ognia dwoma przeciwnikami. Na przylądku Brun , zagrożonym teraz przez baterie fortów, które otworzyły do ​​nich ogień (zresztą bardzo nieprecyzyjne i słabo karmione), okręty brytyjskie, odwołane przez Pellew, porzuciły pościg. Akcja rozpoczęła się trzy kwadranse temu. Następnie Romulus udaje się rajdzie, w porcie w Tulonie, podział że Cosmao Kerjulien przyniósł tam, choć wróg przecina drogę.

Akcja ta nie była wielkim zwycięstwem morskim, ponieważ konfrontacja ograniczała się do starcia straży tylnej, ale szkody wyrządzone Brytyjczykom i wykazana siła zmusiły ich do odejścia, opuszczenia przejścia, aby Scypion mógł dotrzeć do Tulonu. bez incydentów. Zostało to odnotowane przez historyków (w tym Anglików) jako przykład umiejętności, opanowania manewrów morskich, spojrzenia i wielkiego poczucia celowości Cosmao Kerjuliena. W tym czasie brytyjska dominacja na morzu była przytłaczająca, ale nie wykazali się przy tej okazji zbyt dużą agresywnością. Jest to zresztą ostatni marynarki zaangażowanie w 1 st Imperium.


Po abdykacji cesarza w r Kwiecień 1814Cosmao Kerjulien przejmuje Émeriau na stanowisku dowódcy eskadry w Tulonie . W związku z tym jest odpowiedzialny za ewakuację Korfu wCzerwiec 1814.

Ewakuacja Korfu (czerwiec 1814)

Kontradmirał Cosmao Kerjulien, dowódca eskadry śródziemnomorskiej, otrzymuje rozkaz przeprowadzenia ewakuacji sił francuskich i obywateli z Korfu. Wypłynął z Tulonu na początkuCzerwiec 1814, z 5 statkami (w tym Berło , okręt flagowy), 4 fregatami, 1 brygem i transportami i zakotwiczonymi na Korfu na12 gdzie natychmiast zaczyna wchodzić na pokład.

Konwencja paryska pozwalała zabrać tylko 39 dział artyleryjskich (jedna na 1000 żołnierzy). Na pokładzie znajduje się sto trzydzieści sztuk. Brytyjski generał zaprotestował, ale rzucił wyzwanie, by przyjść i je zdobyć, odpuścił. 25 stycznia eskadra wypłynęła do Tulonu.

Rząd Ludwika XVIII pogratulował Cosmao postępu tej misji , usatysfakcjonowany niezwykłym przebiegiem operacji i bez ustąpienia Anglikom.

W Wrzesień 1814po raz ostatni w karierze kieruje dywizją w Brześciu .

Morski prefekt Brześcia podczas stu dni

Jest prefektem morskim w Brześciu w Cent-Jours , inKwiecień 1815aw czerwcu został mianowany rówieśnikiem Francji . Został wyrzucony na Drugą Przywrócenie i automatycznie przeszedł na emeryturę bez emerytury w1 st styczeń +1.816. Musi walczyć o ostateczną emeryturę, której początkowo mu odmówiono, po 37 latach służby, w tym 32 na morzu (w tym 22 na wojnie).

Był masonem , członkiem Loge l'Heureuse Rencontre w Brześciu od 1789 roku.

Jest to jeden z niewielu żeglarzy, których Napoleon  I er pochwalił: „On jest najlepszym żeglarzem czasu i nikt nie był odważniejszy i bardziej obfite. "

Jednak nigdy nie został awansowany na wiceadmirała pomimo pełnionych obowiązków (dowódca eskadry śródziemnomorskiej w 1814 r. I prefekta morskiego Brześcia w 1815 r.) I osiągniętych sukcesów: był jedynym francuskim admirałem w marynarce wojennej, który wygrał po Bitwa pod Trafalgarem. Być może jednym z powodów jest jego wrogość do ministra marynarki wojennej, wiceadmirała Decrèsa . Przekazany jako dowódca dywizji, będzie dowodził eskadrą dopiero w 1814 roku, po abdykacji Napoleona.

Zmarł w Brześciu dnia17 lutego 1825i jest pochowany na cmentarzu Saint-Martin w Brześciu .

Potomków

Julien Cosmao Kerjulien ożenił się 1791Marie Josèphe Victoire Bayle ( 1774 - zmarł w 1813 w Antwerpii ), z którą ma czworo dzieci, z których tylko dwoje dożyło dorosłości. Nie mając męskiego pochodzenia, jego tytuł barona wyszedł z użycia.

Jego najstarsza córka Zélie (1791-1873) wyszła za mąż w r 1815Charles Bazoche, który jako kontradmirał będzie gubernatorem wyspy Bourbon ( wyspa Reunion ) od 1841 do 1846 roku . Ich wnuczka poślubi swojego kuzyna Edmonda Cosmao Dumanoira. Dzisiejsi Cosmao Dumanoir, jedyni potomkowie notariusza Châteaulin Jacques Cosmao, którzy nadal noszą nazwisko Cosmao, są zatem potomkami dwóch gałęzi od Guillaume Cosmao Dumanoir i Juliena Cosmao Kerjuliena, jego brata.

Tytuły i wyróżnienia

Herb

Postać Ozdobić herbem
Orn ext baron of the Empire ComLH.svgHerb fr Baron Julien Marie Cosmao-Kerjulien.svg Broń Barona Imperium Cosmao-Kerjulien

Kwartalnik: I Azure z dwoma szprosami Argent ustawionymi na pasku; w II okręgu wojskowych Baronów Cesarstwa (gules z mieczem w kolorze jasnego srebra); Po trzecie, Gules, lew Argent uzbrojony w języku, Gules; Po czwarte, Azure, na statek Argent, wspierany przez morze tego samego. Posiada złoty krzyż na ćwiartce.

Załącznik: Okręty francuskiej marynarki wojennej noszące nazwę Cosmao

Dwa okręty francuskiej marynarki wojennej nosiły nazwę „Cosmao”. Jednak w 1810 roku istniał statek korsarski , noszący imię generała Cosmao .

Pierwszy statek to korweta napędzana śmigłem, która rozpoczęła się w Lorient,26 listopada 1856i uruchomiono 10 czerwca 1861. Ten budynek miał następujące cechy:

Zabrał uzbrojenie 18 października 1861 i wyruszamy w 22 lipca 1862dla Indochin, gdzie prowadził kampanię przez 5 lat. Wrócił do Brześcia, żeby się dalej rozbroić20 sierpnia 1867. Cosmao przezbrojono do testowania10 czerwca 1868, został umieszczony w rezerwie, plik 23 sierpnia, i nie wznowiono ostatecznego uzbrojenia do 10 sierpnia 1870aby stworzyć eskadrę na Morzu Północnym. Wrócił do Brześcia wStyczeń 1871, został wysłany do Saint-Nazaire, aby eskortować konwój żołnierzy do Cherbourga. Zostawił Cherbourga włączonego31 stycznia 1871, na morzach chińskich i wrócił do Francji dopiero Luty 1874. Rozbroił się w Brześciu22 marcai wznowiono uzbrojenie 11 czerwca 1875, do testów, rozbroił 13 lipca i ostatecznie ponownie uzbroił 25 października 1875, do nowej kampanii na morzach chińskich. Po powrocie do Francji pod koniec kampanii, Cosmao został rozbrojony i usunięty z list floty29 czerwca 1881.

Drugi statek jest cruiser 3 th  klasa stali zbudowany w Bordeaux, strony Gironde, a zestaw woda29 sierpnia 1889. Ten budynek miał następujące cechy:

Po przeprowadzeniu testów w Rochefort, Cosmao wypłynął do Tulonu i inStyczeń 1892, w czasie kłopotów w Maroku, został wysłany do Tangeru i na wybrzeża Maroka. Wrócił do eskadry, był częścią dywizji wysłanej do reprezentowania francuskiej marynarki wojennej w Genui. WGrudzień 1892, przeniósł doczesne szczątki kardynała Lavigeriego z Algieru do Kartaginy, gdzie został początkowo pochowany. W 1893 roku Cosmao został wysłany do Lewantu. Wrócił do Tulonu w 1894 roku, został rozbrojony, aby przejść przez jego artylerię w artylerię szybkostrzelną. Odzyskany w tym samym roku, wrócił na swoje miejsce w eskadrze i ponownie został wysłany do Lewantu. WWrzesień 1897po pojawieniu się nowych kłopotów w Maroku, wrócił, aby pokazać francuską flagę przed Tangerem (w rzeczywistości dokonał kilku ostrzałów artyleryjskich na wybrzeżach Maroka). Następnie wrócił do Tulonu i dalej12 marca 1898, został umieszczony w rezerwie w tym porcie. Wrócił do uzbrojenia1 st maja 1899, aby iść i służyć jako stacjonarny w Konstantynopolu i wyruszyć, the 20 maja, dla tego miejsca docelowego. Wrócił do Tulonu i został ponownie rozbrojonyWrzesień 1900. W latach 1900-1917 pozostawał nieuzbrojony, następnie został wyposażony jako stawiacz min. W 1918 r. Przebywał w Tangerze, a następnie w Bordeaux w celu naprawy. W 1919 r. Udał się do Port-Saïd, po czym wrócił do Rochefort, gdzie został ostatecznie rozbrojony.1 st sierpień 1919, następnie używany przez pewien czas jako ponton w porcie Rochefort.

Uwagi i odniesienia

  1. Thomazi 1951 , s.  287 i 293.
  2. Większość informacji o karierze Juliena Marie Cosmao-Kerjuliena pochodzi z jego dokumentacji służbowej - Defense Historical Service (karton CC7 Alpha 546 teczka 20)
  3. Stuart i Eggleston 1978 .
  4. Kontradmirał Missiessy, który spędził kilka miesięcy na Martynice, odrzucił prośbę Villaret-Joyeuse.
  5. Ta nagroda nie jest udokumentowana.
  6. Instrukcja admirała Ganteaume z 10 lutego 1808 r. Dla kontradmirała Cosmao, oryginał znajdujący się w posiadaniu rodziny.
  7. Wspomnienia polityczne i wojskowe króla Józefa , Paryż, 1844
  8. List od admirała Decrèsa do wiceadmirała Ganteaume'a
  9. WListopad 1809, dywizja pod rozkazami francuskiego kontradmirała François-André Baudina , składająca się z 80 dział Robuste , Borée , Lion 74, fregat Pauline i Pomone oraz około dwudziestu statków transportowych, które otrzymały tę samą misję by zaopatrzyć Barcelonę , napotkała angielska eskadra pod rozkazami kontradmirała George'a Martina, o nieskończenie większej sile. Widząc, że wróg nabrał szybkości i próbował zagrodzić mu drogę, Baudin rozkazał swoim statkom przytulić ląd; ale ten manewr nie przyniósł innego rezultatu niż spowodowanie uziemienia Solidnego i Lwa . Kapitan Senèz, który dowodził Borée , trzymał się dalej , wykonując rozkazy swego wodza; udało mu się przejść przez środek angielskiej eskadry i uciec do portu Sète , zwykle zbyt małego dla okrętów liniowych. Aby usunąć Robusta i Lwa z rąk Brytyjczyków, Baudin kazał ich zatopić w ogniu w pobliżu Frontignan .
  10. Pierre Dumanoir Le Pelley lub Le Pelley du Manoir zmienili nazwę podczas rewolucji (nie mylić z Cosmao Dumanoir, bratem Cosmao Kerjuliena).
  11. Świadectwa zebrane przez Borjane 1936 .
  12. Battesti 2004 , s.  316.
  13. O. Troude, Bitwy morskie Francji , tom 4, Paryż, 1868, str. 170–171 [1]
  14. Edmond Jurien z Gravière: Admiral BAUDIN - Editions Plon - 1888 - str. 83 do 89. (Fregata Dryade była dowodzona przez kapitana fregaty Charlesa Baudina podczas tej akcji).
  15. Doctor Vincent, „Francuzi na Korfu: II Le Départ (1814)”, w Revue des études napoléoniennes , październik 1930, s. 213
  16. Jean-Baptiste Rietstap , General Armorial , t.  1 i 2 , Gouda , GB van Goor zonen, 1884-1887
  17. Szlachta Imperium na http://thierry.pouliquen.free.fr
  18. Jacques Vichot, Katalog francuskich okrętów wojennych , Stowarzyszenie Przyjaciół Muzeów Marynarki Wojennej.

Zobacz też

Źródła i bibliografia

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne