Jules Le Pord
 Jules Le Pord
| |
| Imię urodzenia | Jules Luis Marie Le Pord |
|---|---|
| Narodziny |
20 grudnia 1851 Cherbourg |
| Śmierć |
29 maja 1932(w wieku 80 lat) Brześć |
| Pochodzenie | Francuski |
| Wierność | Francja |
| Uzbrojony | Marynarka wojenna |
| Stopień | Wiceadmirał |
| Lata służby | 1870 - 1916 |
| Przykazanie |
Milan Château-Renault Bruix Suffren 2 nd podział Morza Śródziemnego Sprawiedliwości eskadry |
| Konflikty | Wojna francusko-niemiecka 1870 r |
| Nagrody | Dowódca Legii Honorowej |
Jules Louis Marie Le Pord ( Cherbourg ,20 grudnia 1851- Brześć ,29 maja 1932), jest francuskim oficerem marynarki wojennej.
Biografia
Wstąpił do Szkoły Marynarki Wojennej wPaździernik 1868i wysysanie klasy 2 eSierpień 1870. Potem służył w północnej eskadry na bohaterek i przekazywane doMarzec 1871na Koronie na Morzu Śródziemnym .
W Kwiecień 1871dowodzi oddziałem fizylierów i bierze udział w stłumieniu powstańczych ruchów Marsylii . Ssanie 1 st klasy (Październik 1871), jest używany w Maj 1872na Belliqueuse na Dalekim Wschodzie i uzyskuje wGrudzień 1873, to wyraz satysfakcji z jego umiejętności zorganizowania szkoły podstawowej na pokładzie.
Ensign (Marzec 1874), służył na Garonnie w Brześciu, a następnie nad Loarą, z którą brał udział w kampanii na Nowej Kaledonii (1876). Wchodzi wMarzec 1877na statku szkoleniowym Bretagne w Breście i wpada do środkaKwiecień 1878, instruktor czeladników sterników na Isis przed wejściem na pokładKwiecień 1879na Chasseur pod rozkazami Georgesa-Ernesta Fleuriaisa na Pacyfiku. Porucznik (Styczeń 1880) wyróżnia się jakością swoich prac hydrograficznych i obserwacji astronomicznych, prowadzonych w szczególności w Tuamotus .
W Październik 1881, jest wysyłany do Służby Hydrograficznej i przepisuje instrukcje morskie dla Markizów . W 1882 r. Towarzyszył Fleuriais do Patagonii z misją naukową, której celem była obserwacja przejścia Wenus nad Słońcem. Otrzymuje z tej okazji wLuty 1882, nowe świadectwo satysfakcji.
Profesor architektury w Szkole Marynarki Wojennej (Wrzesień 1883), rozkazuje Sierpień 1885Aviso Guichen na wybrzeżach Gwinei, a następnie w Nowej Kaledonii, gdzie przeprowadza badania hydrograficzne, które dają muCzerwiec 1886 świadectwo satysfakcji Ministra.
Instruktor Resolute Gabiers School (Kwiecień 1888), został adiutantem Alfreda Gervaisa w Północnej Dywizji Pancernej na Marengo (Luty 1891) i wziął udział w rejsie po Bałtyku, wyznaczając tym samym pierwsze kroki sojuszu francusko-rosyjskiego.
Aide-de-camp od admirała de Beaumont w większości Cherbourg (Luty 1892), został mianowany kapitanem fregaty w czerwcu, a następnie został adiutantem admirała de Boissoudy w październiku na Richelieu, a następnie na Formidable jako śródziemnomorska eskadra rezerwowa.
W Styczeń 1895, kieruje szkołą czeladników gabierów w Brest sur le Tourville . Pierwszy pomocnik generała dywizji portu (Styczeń 1896), rozkazuje Sierpień 1897krążownik Milan w eskadrze śródziemnomorskiej iw 1898 r. prowadził próby transportu Bien-Hoa .
Kapitanie (Luty 1899), kierował obroną okrętów podwodnych w Tulonie w kwietniu, a następnie w 1901 r. został dowódcą krążownika Châteaurenault na Morzu Śródziemnym, krążownika pancernego Bruix na Atlantyku i pancernika Suffren na Morzu Śródziemnym (Wrzesień 1903).
W Kwiecień 1906, został mianowany dyrektorem ruchu dla portu w Brześciu. Kontradmirał i generał dywizji w Brześciu (Sierpień 1906), rozkazuje Październik 19072 th podział eskadry Morza Śródziemnego na St. Louis następnie Sprawiedliwości (Kwiecień 1908), z którymi wykonywał misje specjalne: pomoc ofiarom trzęsienia ziemi w Mesynie , misja reprezentacyjna w Nowym Jorku (1909).
Członek Komitetu Technicznego Marynarki Wojennej (Wrzesień 1909), jest prezydentem Kwiecień 1910komisji lotniczej powołanej przez Auguste'a Boué de Lapeyrère'a w celu zbadania użytkowania samolotów i sterowców. Jej raport stanowi akt urodzenia lotnictwa morskiego . Zapewnia atakowanie statków przez samoloty torpedowe, a także wykrywanie okrętów podwodnych i min. Zaleca również wyposażenie statków lotniskowców. To zalecenie prowadzi do transformacji Lightninga, który staje się pierwszym lotniskowcem francuskiej marynarki wojennej.
W 1 st styczeń 1.911został członkiem Komitetu Technicznego, Naczelnej Komisji ds. Ustanawiania Inwalidów w Marynarce Wojennej, Rady Nagrody i Komisji Latarni Morskich. Wiceadmirał i prefekt morski Cherbourga (Sierpień 1912), przeszedł na emeryturę Marzec 1916.
Nagrody i wyróżnienia
- Rycerz (22 grudnia 1885), Oficer (30 grudnia 1898), a następnie dowódca Legii Honorowej (11 lipca 1909)
- Oficer Akademii
- Urzędnik ds. Edukacji publicznej.
Bibliografia
-
Étienne Taillemite , Słownik żeglarzy francuskich , Paryż, Tallandier , pot. „Słowniki”,Październik 2002, 537 str. [ szczegóły wydania ] ( ISBN 978-2847340082 ) , str. 327-328
