Juan Carlos Onetti

Juan Carlos Onetti , urodzony dnia1 st lipiec 1909w Montevideo i zmarł dalej30 maja 1994w Madrycie jest pisarzem z Urugwaju , znanym m.in. z powieści Une nuit de chien (1943), La Vie brève (1950), Les Bas-Fonds du rêve (1959), Le Chantier (1961) i Ramasse-Vioques (1964). Wyjechał na wygnanie do Hiszpanii po tym, jak został uwięziony za udział w jury przez dyktaturę Urugwaju .

Biografia

Juan Carlos Onetti jest synem Carlosa Onettiego i Honorii Borges, ze starszym bratem Raúlem i młodszą siostrą Raquel. Osiadł w 1930 r. Ze swoją ówczesną żoną Maríą Amalią Onetti w Buenos Aires, gdzie przeżyli drobne prace na wodzie i gdzie w 1931 r. Urodził się ich syn Jorge . W 1934 r. Wrócił do Montevideo. Od 1939 roku Onetti utrzymywał się z dziennikarstwa, a następnie z literatury. Do 1941 r. Był sekretarzem redakcji tygodnika Marcha , w którym nadał nowy kierunek literaturze południowoamerykańskiej. Jego pierwsza praca, Le Puits ( El pozo , 1939), zawierająca poważne ataki na Williama Faulknera i egzystencjalizm , jest uważana za pierwszą nowoczesną powieść w Ameryce Południowej.

Od 1941 do 1955 ponownie mieszkał w Buenos Aires. W 1950 roku pojawił się La Vie Brève ( La vida breve ), pierwsza część cyklu Santa Maria (o fikcyjnym mieście Santa María). W 1951 roku jego trzecia żona urodziła mu córkę, Isabel María. W 1962 roku zdobył Premio Nacional de Literatura w Urugwaju. Plik16 listopada 1980otrzymał Nagrodę Cervantesa , najwyższe uznanie literackie w świecie hiszpańskojęzycznym. Następnie, w 1985 roku, Gran Premio Nacional de Literatura w Urugwaju i15 listopada 1990 Premio de la Unión Latina de Literatura.

Od 1957 roku Onetti kierował biblioteką miejską w Montevideo. Jest on monitorowany przez policję Urugwaju w 1964 roku W 1974 roku, w czasie dyktatury wojskowej w Bordaberry , został skazany na karę więzienia (Colonia Etchepare) za udział w panelu zorganizowanym przez tygodnik Marcha , który ozdobiony nowe, El guardaespaldas (Bodyguard) przez Nelsona Marras , krytyk junty (nie zgadza się z tej nagrody). Po zwolnieniu, sześć miesięcy później, w 1975 r., Wyjechał na wygnanie do Madrytu, gdzie zarabiał na życie jako kelner, tragarz i sprzedawca.

Grafika

Romantyczny cykl Santa María

• La vida breve (1950)Wydane w języku francuskim pod tytułem La Vie brève , przetłumaczone przez Alice Gascar, Paryż, Stock, 1971; nowe wydanie, przetłumaczone przez Claude Couffon i Alice Gascar, Paryż, Gallimard, 1987
• El astillero (1961)Wydane w języku francuskim pod tytułem Le Chantier , przetłumaczone przez Laure Guille-Bataillon, Paryż, Stock, 1967; nowe, poprawione i poprawione wydanie, Paryż, Gallimard, 1984; reedycja, Paryż, Gallimard, pot.  "L Imaginaire" N O  615, 2011 ( ISBN  978-2-07-013425-0 )
• Juntacadáveres (1964)Wydane w języku francuskim pod tytułem Ramasse-Vioques , przekład Albert Bensoussan, Paryż, Gallimard, 1986

Powieści

• El pozo (1939)Opublikowane w języku francuskim pod tytułem Le Puits , przekład Louis Jolicœur, Paryż, Christian Bourgois, 1985
• Tierra de Nadie (1941)Wydane w języku francuskim pod tytułem Terre de personne , przetłumaczone przez Denise Laboutis, Paryż, Christian Bourgois, 1989
• Para esta noche (1943)Opublikowane w języku francuskim pod tytułem Une nuit de chien , przetłumaczone przez Louisa Jolicœura, Paryż, redaktor Christiana Bourgoisa, 1987; reedycja, Paryż, redaktor Christian Bourgois, coll.  "Tytułów" N O  151, 2012 ( ISBN  978-2-267-02284-1 )
• Los adioses (1954)Opublikowane w języku francuskim pod tytułem Les Adieux , przekład Louis Jolicœur, Paryż, Christian Bourgois, 1985
• Para una tumba sin Nombre (1959)Opublikowane w języku francuskim w jednym tomie ze zbiorem opowiadań Tan sad como ella y otros cuentos (patrz poniżej ) pod tytułem Les Bas-Fonds du rêve , w tłumaczeniu Laure Guille-Bataillon , Abel Gerschenfeld i Claude Couffon, Paryż, Gallimard, dziewiętnaście osiemdziesiąt jeden; reedycja, Paryż, Gallimard, pot.  "L Imaginaire" N O  630, 2012 ( ISBN  978-2-07-013791-6 )
• La cara de la desgracia (1960)
• Jacob y el otro (1961)
• Tan Sad Como ella y otros Cuentos (1959) (patrz tytuł powyżej)
• La muerte y la niña (1973)
• Dejemos hablar al venezo (1979)Opublikowane w języku francuskim pod tytułem Let's speak the wind , przetłumaczone przez Claude Couffon, Paryż, Gallimard, 1997
• Cuando entonces (1987)Opublikowane w języku francuskim pod tytułem C'est Then That , przetłumaczone przez Alberta Bensoussana, Paryż, Gallimard, 1989
• Cuando Ya No Matter (1993)Opublikowane w języku francuskim pod tytułem Kiedy nic nie będzie miało większego znaczenia , przekład André Gabastou, Paryż, Christian Bourgois, 1994; reedycja, Paryż, redaktor Christian Bourgois, coll.  "Tytułów" N O  152, 2012 ( ISBN  978-2-267-02283-4 )

Kolekcje wiadomości

• Un sueño realizadoy otros cuentos (1951)
• El infierno tan temido y otros cuentos (1962)
• La novia robada y otros cuentos (1968)Wydana w języku francuskim pod tytułem La Fiancée volée , przekład Albert Bensoussan, Paryż, Gallimard, 1987
• Tiempo de abrazar y los cuentos od 1933 do 1950 (1974)
• Cuentos secretos. Periquito el Aguador y otras máscaras (1986)
• Presencia y otros relatos (1986)Opublikowane w języku francuskim pod tytułem Demain sera un autre jour , przetłumaczone przez André Gabastou, Paryż, Le Serpent à Plumes, 1994; nowa wersja rozszerzona, Paryż, Le Serpent à Plumes, wyd.  "Powodów" n o  142 2002

Inne publikacje

• Réquiem por Faulkner y otros artículos (1975)
• Cuentos secretos. Periquito el Aguador y otras máscaras (1986)
• Periquito el aguador y otros textos, 1939-1984 (1994)
• Confesiones de un lector (1995)
• Cartas de un joven escritor (2009), korespondencja z Julio E. Payró

Uwagi i odniesienia

1. Una Investación documenta el control de la sociedad en la dictadura uruguaya , Soitu (z EFE ), 31 marca 2009 r. Odnośnie do ostatniego badania Investigación histórica sobre la dictadura y el terrorismo de Estado en el Uruguay (1973-1985) (reż. Álvaro Rico)

Linki zewnętrzne

• Dokumentacja urzędowa  :
  • Plik wirtualnego organu międzynarodowego
  • Międzynarodowy identyfikator nazwy normy
  • CiNii
  • Biblioteka Narodowa Francji ( dane )
  • System dokumentacji uczelni
  • Biblioteka Kongresu
  • Gemeinsame Normdatei
  • Biblioteka Diety Narodowej
  • Biblioteka Narodowa Hiszpanii
  • Królewska Biblioteka Holenderska
  • Biblioteka Narodowa
  • Biblioteka Narodowa Izraela
  • Biblioteka Uniwersytecka w Polsce
  • Biblioteka Narodowa Katalonii
  • Biblioteka Narodowa Szwecji
  • Western Swiss Library Network
  • Biblioteka Narodowa Australii
  • Norweska baza biblioteczna
  • WorldCat
• Oficjalna strona