Joseph Chabanceau z La Barre
Joseph Chabanceau de la Barre
Joseph Chabanceau de La Barre (chrzest dnia21 maja 1633 w Paryżu, zmarł wcześniej 6 maja 1678Paryż) jest organista i kompozytor francuski z okresu baroku .
Biografia
Jest synem Pierre'a III Chabanceau de La Barre i Anne Descouvemont i prawdopodobnie uczył się muzyki u swojego ojca, takiego jak słynna piosenkarka Anne, jego siostra. Ma też brata o imieniu Charles Henry, grającego w świerku, ale mniej znanego. Wszyscy brali udział w duchowych koncertach, które ich ojciec organizował w swoim domu pod koniec lat czterdziestych XVII wieku, o których świadczył Jacques de Gouy . Joseph towarzyszył swojej siostrze Anne Chabanceau de La Barre w jej podróży w latach 1652-1655, która miała doprowadzić ich do Zatok Hiszpańskich, Szwecji, Norwegii i Danii. Po powrocie do Paryża jego aktywność została zauważona w kilku baletach dworskich wydanych pod koniec lat pięćdziesiątych XVII wieku.
31 marca 1656 roku Józef został mianowany organistą Kaplicy Królewskiej po swoim ojcu Piotrze III. Patent, który został mu przyznany, podkreśla „jego zdolności… w komponowaniu muzyki”, „zręczność dotykania organów” oraz „doświadczenie, które nabył w tym ćwiczeniu w różnych krajach. ciekawość zmusiła go do pozostania przez kilka lat, nawet w Szwecji u królowej Krystyny, która go tam wezwała ze względu na jego dobre cechy ”. Jego roczna pensja wynosi 1500 lt, to znaczy 600 lt na pensję, a resztę na jedzenie. Od 1664 r. Jest cytowany w rejestrach Domu Króla odnotowanych przez Marcelle Benoit, przy tych samych zastawach.
Prawdopodobny znak jego doskonałości, otrzymał od króla w 1674 r. Dobrodziejstwo opactwa Saint-Hilaire w diecezji Narbonne i dlatego nosi tytuł opata Barre.
Po jego śmierci organista King's Chapel został podzielony na cztery części (kwartały) i przekazany Jacquesowi Thomelinowi , Jean Buterne , Guillaume-Gabriel Nivers i Nicolas Lebègue .
Pracuje
Utwory wokalne
-
Powietrze w dwóch częściach z malejącymi drugimi kupletami (Paryż, Robert III Ballard, 1669). Dedykacja Ludwikowi XIV. RISM L 3, Guillo 2003 n ° 1669-F. Rzadkie zjawisko w wydaniach z tego okresu, po większości z 18 arii w tym zbiorze następują dublety (misterna i ozdobna okładka).
-
Dolorosi pensieri ch'affligete , aria w 3 głosach i basso continuo, wydana w Mercure galant (sierpień 1678), s. 247–249. Mercure Galant oznacza, że powietrze krąży również pod nazwą Luigi Rossi .
- Airs et ritournelles (w VIII. Book of airs różnych autorów w 2 częściach , Paryż, Robert III Ballard, 1665, RISM 1665 4 , oraz we włoskich Airs, skomponowanych przez najsłynniejszych autorów ... , Paryż, Christophe Ballard , 1695, RISM 1695 5 ).
- Cztery włoskie melodie w formacie 3-5 v. zaginione są cytowane w Spisie kilku oper włoskich (Versailles BM: Ms. Mus 138, f. 24-25).
Utwory instrumentalne
- Dwa niemieckie, dwa jigi i dwa nurty na klawesyn, w Rękopisie Bauyn (Paris BnF (Mus.): RES VM7 674-675, faksymile Genewa, Minkoff, 1977. Niektóre z tych utworów noszą imię Józefa, inne nie. .
- Kilka aktualnych, niemieckich, niezmierzonych preludiów, sarabanda i jig z różnych rękopisów (Berkeley (CA), Univ. Of California, Music Library: Manuscript Parville , London BL: ms. Copied by Charles Babell, Chicago (IL) Newberry Library : Księga Mlle de La Pierre ). Ich przypisanie Józefowi jest czasami hipotetyczne, ponieważ imię „La Barre” nie zawsze jest wymieniane.
Nagrania
-
Airs à deux Parties Stephan Van Dyck , Stephen Stubbs , 1 CD, Ricercar Belgium, 1998.
-
Arie dworskie autorstwa Josepha Chabanceau de la Barre , Henri Ledroita , haute-contre, Matthiasa Spaetera, lutni i teorby. 1 CD, Disques du Solstice, 1989.
Uwagi i odniesienia
-
Paris BnF (Mss.): Język francuski 10252, f. 145, cyt. Za: Massip 1976 s. 26.
-
Od otrzymania 13 kwietnia 1658 w Paryżu BNF (MSS).: Francuski 7835, n o 49, cytowany idem .
-
Benoit M 1971, s. 10, 13, 54).
-
Paris BnF (Mss.): Język francuski 7655, f. 67, cyt. Za Benoit V 1971 s. 156. Opactwo to powróci po jego śmierci do Jean-Baptiste Lully Jr. , por. Benoit M 1971, s. 57.
-
Paryż AN: O / 1/22, f. 109r-109v, według Benoit M 1971 s. 58.
Zobacz też
Bibliografia
- Lisandro Abadie, „Anne de La Barre (1628-1688): biografia śpiewaczki dworskiej”, Revue de musicologie 94/1 (2008), s. 5-44.
- Benoit, Marcelle, Versailles and the Musicians of the King: 1661-1733 . Paryż: Picard, 1971.
- Benoit, Marcelle, Muzyka dworska : Chapel, Room, Stable (1661-1733). Dokumenty zebrane przez pana Benoita . Paryż: Picard, 1971.
- Théodore Gérold, Sztuka śpiewu we Francji w XVII wieku , Strasburg, 1921, zob. 117, 126-128, 149-151.
- Alan Curtis, „Francuska muzyka klasyczna w Berkeley”, Revue de musicologie 56 (1970), s. 123-164 [dotyczące rękopisu z Parville ].
- Gouy, Jacques de, Airs à 4 parts, na podstawie parafrazy psalmów Me Antoine Godeau. Część pierwsza . Paryż: Robert III Ballard i autor, 1650. Por. RISM G 3218.
- Laurent Guillo. Pierre I Ballard i Robert III Ballard, królewscy drukarze muzyczni (1599-1673) . Sprimont i Versailles: 2003, 2 tomy.
- Hardouin, Pierre, „Uwagi na temat niektórych muzyków francuskich z XVII wieku. 1: les Chabanceau de la Barre ”, Revue de Musicologie , 38 (1956), s. 1. 62-67.
- Jonckbloet, WJA i Land JPN Muzyka i muzycy XVII wieku: korespondencja i utwory muzyczne Constantina Huygensa . Leyden: EJ Brill, 1882.
- Catherine Massip, Życie muzyków Paryża w czasach Mazarina (1643-1661): esej o studiach społecznych , Paryż, Picard, 1976.
- Bruce Gustafson, Francuska muzyka klawesynowa XVII wieku: katalog tematyczny źródeł z komentarzem , Ann Arbor (MI), 1979.
- Bruce Gustafson i David Fuller, A Catalog of French Harpsichord Music 1699–1780 , Oxford, 1990, zob. 353, 387, 392 i 420.
- Julien Tiersot, „Rodzina muzyków francuskich w XVII wieku: De La Barre”, Revue de Musicologie 24 (listopad 1927), s. 185–202 i 25 (luty 1928), s. 1-11 i 26 (maj 1928), s. 68–74.
Powiązane artykuły
Linki zewnętrzne