Joan lerma

Joan lerma
Rysunek.
Joan Lerma w 2018
Funkcje
Rzecznik Grupy Socjalistycznej w Senacie Hiszpanii
13 kwietnia 2004 - 31 marca 2008
( 3 lata, 11 miesięcy i 18 dni )
Legislatura VIII th
Poprzednik Juan José Laborda
Następca Carmela Silva
Minister Administracji Publicznej
2 lipca 1995 - 5 maja 1996
( 10 miesięcy i 3 dni )
Prezydent rządu Felipe González
Rząd González IV
Poprzednik Jerónimo Saavedra
Następca Mariano Rajoy
Prezydent walenckiego generała
24 listopada 1982 - 2 lipca 1995
( 12 lat, 7 miesięcy i 8 dni )
Rząd Lerma I , II i III
Koalicja PSPV-PSOE
Poprzednik Enrique Monsonís
Następca Eduardo Zaplana
Biografia
Imię urodzenia Joan Francesc Lerma i Blasco
Data urodzenia 15 lipca 1951
Miejsce urodzenia Walencja ( Hiszpania )
Partia polityczna PSOE
Ukończyć Uniwersytet w Walencji
Joan lerma Joan lerma
Ministrowie Administracji Publicznej Hiszpanii
Prezydenci Generalitat w Walencji

Joan Francesc Lerma i Blasco , ur15 lipca 1951w Walencji , w Hiszpanii , jest hiszpański polityk , członek Socjalistycznej Partii Robotniczej hiszpański (PSOE).

Był prezesem Generalitat w Walencji w latach 1983-1995, a następnie ministrem administracji publicznej do 1996 roku.

Biografia

Szkolenia i aktywność zawodowa

Po uzyskaniu licencji w ekonomii i biznesu z Uniwersytetu w Walencji w 1976 roku , pracował dla firm Rank Xerox i Sociedad de Estudios Sigma, SA , z siedzibą w Walencji . Szybko ich porzucił, aby w pełni poświęcić się karierze politycznej.

Szybki wzrost polityczny

Początkowo bojownik trockistowski , wstąpił do Młodzieży Socjalistycznej poprzez wejście w życie w 1973 roku . W następnym roku wstąpił do Generalnego Związku Robotników (UGT), a następnie do Hiszpańskiej Socjalistycznej Partii Robotniczej (PSOE) w 1975 roku .

W 1976 roku został wybrany na sekretarza generalnego federacji partii w prowincji Walencja , następnie został sekretarzem stosunków politycznych Socjalistycznej Partii Kraju Walencji-PSOE (PSPV-PSOE), nowej socjalistycznej federacji prowincji Walencji , w 1978 roku . W tym samym roku wstąpił do Rady Kraju Walencji , organu przygotowującego autonomię Wspólnoty Autonomicznej jako odpowiedzialnego za

Przed autonomią Wspólnoty Walencji

Został wybrany na posła z okręgu Valence w wyborach parlamentarnych 15 marca 1979 r. , A cztery miesiące później został mianowany sekretarzem generalnym PSPV-PSOE podczas nadzwyczajnego kongresu. Ponownie wybrany na posła w 1982 r. Był członkiem komisji odpowiedzialnej za przygotowanie statutu Benicàssim , który był podstawą statutu autonomii Wspólnoty Walencji , zatwierdzonego w tym samym roku.

Zostaje mianowany na okres przejściowy prezesem Generalitat Valenciana23 września 1982, ponad miesiąc po wybraniu przez Zgromadzenie Wspólnoty Walencji , parlament regionalny utworzony w oczekiwaniu na pierwsze wybory regionalne. Zrezygnował z Kongresu Deputowanych pięć miesięcy później15 lutego 1983.

Prezydent Gminy Walencja

W wyborach regionalnych, zorganizowanych 8 maja następnego roku, PSPV-PSOE, których jest liderem, odniosło wyraźne zwycięstwo z 51,7% głosów i 51 posłami na 89.24 czerwca 1983, mając zaledwie 31 lat , Lerma oficjalnie zostaje pierwszym prezydentem walenckiego Generalitat - pod koniec listopada 1982 r. zastąpił Enrique Monsonís , zrezygnowany przewodniczący rady kraju Walencji . W związku z przełomem Centrum Demokratyczno-Społecznego (CDS) w regionach10 maja 1987wycofuje się o dziesięć punktów i dziewięć miejsc, tracąc większość bezwzględną. Następnie podpisał umowę ze Zjednoczoną Lewicą Walencji (EUPV), która umożliwiła mu inwestycję na drugą kadencję. Podczas głosowania26 maja 1991wąsko odzyskuje bezwzględną większość, uzyskując 45 mandatów z 43,2% oddanych głosów.

Jej mandat wyznacza ustanowienie statutu autonomii, polegającego na utworzeniu administracji regionalnej, ponownym odkryciu i wzmocnieniu tożsamości kulturowej Walencji. Jednocześnie, opracował politykę umów z partnerami społecznymi, co umożliwiło uruchomienie dwóch planów gospodarczych między 1984 a 1991 r .

Wybrany na przewodniczącego XXXIII th  Federalnej Congress PSOE w 1994 roku , który ustanawia Walencja Cipria Ciscar jako sekretarz organizacji, numer trzy w aparacie partyjnym, nie jest on w wyborach regionalnych28 maja 1995, aby zachować władzę przeciwko konserwatystom Eduardo Zaplanie , który uzyskał względną większość z 43,2% głosów i 42 wybranymi , wobec 34,3% głosów i 32 mandaty dla socjalistów.

Krajowa kariera

Został oficjalnie zastąpiony przez Zaplana 2 lipcanastępującego po nim i tego samego dnia zostaje mianowany ministrem administracji publicznej w ostatnim rządzie Felipe Gonzáleza . Nominacja ta realizuje następnie podwójny cel: ułatwienie stosunków między rządem centralnym a nacjonalistami baskijskimi i katalońskimi, ale także nagrodzenie szefa samorządu regionalnego, którego porażka była najbardziej związana z polityką prowadzoną na szczeblu krajowym. Pod koniec miesiąca zostaje wybrany senatorem przez parlament Walencji .

Opuścił rząd po zwycięstwie Partii Ludowej (PP) w wyborach parlamentarnych 3 marca 1996 r. , Ale nadal zasiadał w izbie wyższej. WLipiec 1997, zrezygnował z kierowania PSPV-PSOE miesiąc po wstąpieniu do federalnego komitetu wykonawczego PSOE, jako sekretarz wykonawczy odpowiedzialny za zatrudnienie, pod przewodnictwem Joaquína Almunii . Federacja Walencji postanawia zastąpić go zastępcą Joana Romero , postrzeganego jako renowator, który wygrywa trzema głosami nad deputowanym regionalnym Antonio Moreno, zwolennikiem ciągłości i popieranym przez Lermę.

Dwa lata później został przeniesiony na prezydenturę, głównie honorową, PSPV-PSOE, podczas bardzo napiętego kongresu, na którym wybrano Joan Ignasi Pla na sekretarza generalnego, a także własnego, z zaledwie 43% głosami i ocenionym przez starcie Ciprià Ciscar , który nie był w stanie zdobyć niezbędnego poparcia, by zostać kandydatem na przywódcę partii, z Antonim Asunciónem , ostatecznie opuszczonym przez Pla. Zrezygnował 21 września , zaledwie dwa dni po wyborze, z powodu podziałów powstałych w wyniku kongresu, który został odwołany przez władze krajowe.

Zrezygnował z funkcji narodowych w aparacie socjalistycznym po ciężkiej klęsce partii w wyborach parlamentarnych , zachowując mandat senatora. Cztery lata później, po zwycięstwie socjalistów w wyborach parlamentarnych , zastąpił Juana José Labordę na stanowisku rzecznika grupy PSOE w Senacie . Po rezygnacji Joan Ignasi Pla z Sekretariatu Generalnego PSPV-PSOE został mianowany prezesem zarządu tymczasowego ( comisión gestora ) federacji, utworzonej w celu kierowania nią do kongresu w 2008 roku , na którym Jorge Alarte zostaje sekretarzem generalnym. . Po wyborach parlamentarnych w 2008 r. Zastąpiła go Carmela Silva na stanowisku rzecznika grupy socjalistycznej i objął przewodnictwo w komisji generalnej wspólnot autonomicznych.

Życie prywatne

Jest żonaty i ma syna.

Uwagi i odniesienia

Uwagi

Bibliografia

  1. (es) Jaime Millas, „  Joan Lerma tomará mañana posesión de la presidencia de la Generalitat valenciana  ” , El País ,25 listopada 1982(dostęp 12 kwietnia 2021 ) .
  2. (Es) Jaime Millas, „  Despedida de Enrique Monsonís como Presidente del Consell  ” , El País ,25 listopada 1982(dostęp 12 kwietnia 2021 ) .
  3. (es) „  González opta por un cambio mínimo de Gobierno  ”, El País ,1 st lipiec 1995
  4. (es) „  A 55% of caras nuevas en la ejecutiva del PSOE  ”, El País ,23 czerwca 1997
  5. (Es) „  El reneador Romero, nuevo líder del socialismo valenciano por tres votos  ”, El País ,7 lipca 1997
  6. (Es) "  Ciscar fracasa en su intento de cohesionar un PSOE valenciano deshecho por las Divisiones  ", El País , le20 września 1999
  7. (Es) „  La elección de nuevo líder agrava la kryzys del socialismo valenciano  ”, El País , le19 września 1999
  8. (Es) „  Almunia anula el congreso de los socialistas valencianos al aceptar la renuncia de Lerma y Pla  ”, El País , le22 września 1999
  9. (Es) „  Lerma se perfila como portavoz del PSOE en el Senado  ”, El País , le29 marca 2004
  10. (es) „  Joan Lerma presidirá la comisión gestora del PSOE valenciano tras la dimisión de Pla  ”, Público , le18 października 2007
  11. (Es) „  La gallega Carmela Silva będzie portavoz del PSOE en el Senado  ”, El País ,24 marca 2008

Zobacz też

Bibliografia

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne