Jiang Kanghu

Ten artykuł jest szkicem o chińskim polityku .

Możesz dzielić się swoją wiedzą doskonaląc ją ( jak? ) Zgodnie z zaleceniami odpowiednich projektów .

Kanghu Jiang Obraz w Infoboksie. Biografia
Narodziny 18 lipca 1883 r.
Szanghaj
Śmierć 7 grudnia 1954(w wieku 71 lat)
Szanghaj
Narodowość chiński
Trening Uniwersytet Kalifornijski
Czynność Polityk
Inne informacje
Pracował dla Uniwersytet Mcgill
Archiwum prowadzone przez Archiwum Uniwersytetu McGill (MG4025)

Jiang Kanghu ( Hepburn  : Kō Kōko ), znany w języku angielskim jako Kiang Kang-hu (18 lipca 1883 r. - 7 grudnia 1954) był politykiem i aktywistą z Republiki Chińskiej . Jego stare imię brzmiało „Shaoquan” (紹 銓) i pisał również pod imieniem „Hsü An-ch'eng” (許安誠).

Po raz pierwszy zainteresował się doktrynami anarchizmu , zorganizował Chińską Partię Socjalistyczną , pierwszą anarchistyczno - socjalistyczną partię w Chinach, która istniała w latach 1911-1913. Gdy jego polityka stała się bardziej konserwatywna, założył Uniwersytet Południowy w Szanghaju, wykłada na Uniwersytecie California w Berkeley i zostaje dyrektorem Wydziału Studiów Chińskich na Uniwersytecie McGill . Podczas drugiej wojny chińsko-japońskiej dołączył do zreorganizowanego rządu chińskiego sponsorowanego przez Japonię. Po wojnie został aresztowany jako zdrajca i zmarł w więzieniu w Szanghaju w 1954 roku.

Biografia

Młodość

Urodził się w Yiyang , w chińskiej prowincji z Jiangxi . Jiang, który potrafił czytać po japońsku, angielsku, francusku i niemiecku, nauczył się i zaczął rozwijać pasję do socjalizmu i anarchizmu , studiując i podróżując po Europie i Japonii. W 1909 uczestniczył w zjeździe II Międzynarodówki w Brukseli . Po powrocie do Chin został doradcą edukacyjnym Yuan Shikai .

Pierwsze działania polityczne i literackie

Przez krótki czas był profesorem na Uniwersytecie Pekińskim , został usunięty z powodu swojego ideologicznego radykalizmu. WSierpień 1911wkrótce potem Jiang Kanghu utworzył Stowarzyszenie na rzecz Socjalizmu, aw listopadzie przemianował je na Socjalistyczną Partię Chin. W następnym roku poświęcił się reformizmowi, doprowadzając Sha Gana (沙 淦) i wielu anarchistów do wycofania się z jego partii. Jesienią 1913 roku Chińska Partia Socjalistyczna została rozwiązana na rozkaz Yuan Shikai. Jiang jedzie do Stanów Zjednoczonych. Został wykładowcą na Uniwersytecie Kalifornijskim w Berkeley , gdzie zaprezentował Uniwersytetowi kolekcję 10 000 chińskich książek. W 1920 wrócił do Chin.

Podczas nauczania w Berkeley Jiang poznaje kolegę z wydziału, Wittera Bynnera . Oboje tworzą trwałą przyjaźń opartą na zamiłowaniu do poezji. Bynner został później zapamiętany jako „łagodny uczony” i „człowiek pryncypialny i odważny w działaniu”. Niefrasobliwe cytaty Jianga z chińskiej literatury i poezji skłaniają ich do współpracy przy tłumaczeniu kanonicznej antologii Three Hundred Tang Poems . Jiang zapewnia tłumaczenia dosłowne, a Bynner pisze wiersze po angielsku. Udaje im się osiągnąć niezwykłą równowagę między wiernością tekstowi a jakością literacką. Tom został wydany pod tytułem The Jade Mountain (Nowy Jork: Knopf, 1928), zawsze wznawiany.

Przez całe życie Jiang kontynuował promowanie swoich poglądów poprzez sieć znajomych, pracę naukową i pisma. Chociaż doktryny anarchizmu nie są już dla niego przekonujące, prowadzi szeroką publiczną debatę z anarchistycznymi intelektualistami, takimi jak Liu Shifu , co pomaga wyjaśnić ich punkty różnicowe. Jego stanowiska miały ogromny wpływ na współczesnych, którzy później stali się ważnymi postaciami politycznymi w Chinach. Po odejściu od nich chińscy anarchiści oskarżyli Jianga o „beznadziejne zamieszanie”. Wspomniane zamieszanie nie stanowi problemu dla Mao Zedonga , który później podkreśla wpływ pism Janga na rozwój jego własnych teorii politycznych, społecznych i ekonomicznych, gdy był studentem.

Kariera akademicka

Ze względu na swoje stanowisko Jiang jest znany jako „socjalistyczny konfucjanin”. Jiang stara się zapewnić tradycyjne legitymizacji polityki nacjonalizacji rolnictwa: popiera istnienie socjalistycznej utopii agrarnej w starożytności, zbudowany wokół systemu dobrze polowego , który zniknął po zniesieniu własności publicznej gruntów przez dynastii Qin. Jiang utożsamia to zniesienie ze współczesnymi praktykami dotyczącymi ziemi. Opowiada się za zniesieniem własności prywatnej, modelem szybkiej, rządzonej przez państwo industrializacji, jak największą autonomią lokalną, ustanowieniem powszechnej edukacji publicznej i promowaniem praw kobiet.

W Kwiecień 1921Jiang odwiedza Związek Radziecki . Uczestniczy w III światowym kongresie Kominternu w Moskwie i spotyka się z Leninem . WSierpień 1921Jiang wraca do Chin. Wwrzesień 1921, stworzył Uniwersytet Południa w Szanghaju i został jego prezydentem.Podczas swojej kadencji krytykował Komintern i otwarcie sprzeciwiał się zarówno Kuomintangowi, jak i Komunistycznej Partii Chin .

W 1922 roku Jiang trzykrotnie odwiedził Taiyuan w prowincji Shanxi , chcąc przekonać miejscowego watażka Yana Xishana o potrzebie reform politycznych, społecznych i gospodarczych w regionie. Chociaż ostatecznie nie udaje mu się przekonać go do podążania za jego propozycjami reform, pomysły Jianga wywarły na Yan wielkie i trwałe wrażenie. Przez następne dwie dekady Yan przyjmie idee i metody bardzo podobne do tych proponowanych przez Jianga. Jiang miałby szczególny wpływ na tematy związane z gloryfikacją wsi, niechęcią do gospodarki pieniężnej, przekonaniem, że państwo musi przejąć obowiązki poprzednio zajmowane przez rodzinę, jej nienawiścią do „pasożytów” (głównie właścicieli domów). i pieniądze) pożyczkodawcy) oraz przekonanie, że praktyka (tj. praca fizyczna) jest nieodłącznym elementem uczenia się.

W Czerwiec 1924, Jiang ponownie ustanawia Chińską Partię Socjalistyczną i styczeń 1925 19przemianowano ją na Nową Socjaldemokratyczną Partię Chin. W Ekspedycji Północnej Jiang ściśle współpracuje z General Beiyang Wu Peifu , którzy walczyli przeciwko Narodowej Armii Rewolucyjnej z Czang Kaj-szeka . Po porażce Wu Peifu w Czang Kaj-szeku Jiang jest publicznie krytykowany przez Kuomintang . W obliczu sprzeciwu publicznego Jiang rozwiązał swoją partię i uciekł do Kanady.

Jiang był pierwszym sinologiem w Kanadzie w latach 1930-1933, kiedy Uniwersytet McGill mianował go profesorem studiów chińskich. Podczas swojej kadencji w McGill, Jiang zyskał międzynarodowy rozgłos atakując The Good Earth Pearl Bucka na łamach The Chinese Christian Student . Jiang napisał, że chociaż chłopi, kulisy i inni skromni ludzie stanowili zdecydowaną większość chińskiej populacji, „z pewnością nie są reprezentatywni dla narodu chińskiego”. W 1933 Jiang powrócił do Chin i poświęcił się promocji socjalizmu i tradycyjnej chińskiej kultury. W 1935 Jiang ponownie udał się do Taiyuan, po tym jak Yan Xishan ogłosił zamiar wdrożenia systemu reformy rolnej w Shanxi. Jiang napisał następnie artykuł wychwalający Yana, nazywając go „praktycznym, a nie teoretycznym socjalistą”.

Współpraca z Wang Jingwei

Po wybuchu II wojny chińsko-japońskiej Jiang uciekł do Hongkongu . W 1939 roku został zaproszony przez Wang Jingwei do objęcia stanowiska w zreorganizowanym rządzie chińskim z siedzibą w Nanjing . Jiang przyjmuje ofertę i udaje się do Szanghaju , gdzie pisze „Oświadczenie Shuangshijie w tej sytuacji” (雙 十 節 對 時局 宣言), potwierdzające ustanowienie Nowego Porządku w Azji Wschodniej . Jiang został mianowany szefem przeglądu Yuan wMarzec 1942.

Po kapitulacji Japonii i upadku rządu Wanga, Jiang Kanghu jest przez nacjonalistycznego rządu z Tchang Kaj-szeka , jako zdrajcę . Jednak ze względu na trwającą chińską wojnę domową jego sprawa nigdy nie została rozpoznana. Po utworzeniu Chińskiej Republiki Ludowej przebywał w więzieniu w Szanghaju w Tilanqiao . Jiang Kanghu zmarł w więzieniu z powodu niedożywienia i gruźlicy w dniu7 grudnia 1954.

Bibliografia

Uwagi i referencje

  1. Boorman (1967) , s. 338-344.
  2. Hsu Kwan san "  biografiami chińskim nadzwyczaj z Republiki Chin (Minkuo Jen-Chuan Wu)  " Chiński Quarterly , n O  80,grudzień 1979, s.  867-871 ( ISSN  0305-7410 , JSTOR  653053 )
  3. Jonathan Spence, W poszukiwaniu nowoczesnych Chin (Nowy Jork: Norton: 1999), s.260.
  4. Gillin, Donald G. Warlord: Yen Hsi-shan w prowincji Shansi 1911-1949 . Princeton, New Jersey: Princeton University Press. 1967. s. 206-207
  5. Krebs (1998) , s. 79-81.
  6. Bynner, „Remembering a Gentle Scholar”, The Occident (zima 1953), przedruk w Witter Bynner. Tłumaczenia chińskie. (New York: Farrar, Straus, Giroux, The Works of Witter Bynner, 1978. ( ISBN  0374122512 ) ), s. 3-4 .
  7. Burton Watson , „Wprowadzenie do Jadeitowej Góry ”, w Bynner. Tłumaczenia chińskie s. 26 .
  8. Peter J. Conn. Pearl S. Buck: Biografia kulturowa. (Cambridge Anglia; Nowy Jork: Cambridge University Press, 1996. ( ISBN  0521560802 ) ) s. 126-172.

Linki zewnętrzne