Zimowe Igrzyska Olimpijskie 1960 | ||||||||||
Lokalizacja | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Kraj organizujący | Stany Zjednoczone | |||||||||
Miasto gospodarza | Dolina Squaw | |||||||||
Szczegóły kontaktu | 39 ° 11 ′ 47 ″ N, 120 ° 14 ′ 01 ″ W | |||||||||
Przestarzały | Od 18 do28 lutego 1960 | |||||||||
Oficjalne otwarcie przez |
Richard Nixon Wiceprezydent Stanów Zjednoczonych |
|||||||||
Uczestnicy | ||||||||||
Kraj | 30 | |||||||||
Sportowcy | 665 (521 mężczyzn i 144 kobiet) |
|||||||||
Zawody | ||||||||||
Nowe sporty | Biatlon | |||||||||
Liczba sportów | 4 | |||||||||
Liczba dyscyplin | 8 | |||||||||
Próby | 27 | |||||||||
Symbolika | ||||||||||
Przysięga olimpijska |
Carol Heiss Łyżwiarka figurowa |
|||||||||
Płomień olimpijski |
Kenneth Henry łyżwiarz szybki |
|||||||||
Maskotka | Brak maskotki | |||||||||
Geolokalizacja | ||||||||||
Geolokalizacja na mapie: Kalifornia
| ||||||||||
Chronologia | ||||||||||
| ||||||||||
Na Zimowe Igrzyska Olimpijskie 1960 , oficjalnie znany jako VIII XX Zimowych Igrzysk Olimpijskich , które odbyło się w Squaw Valley w Stanach Zjednoczonych , od 18 do28 lutego 1960. W 1955 roku Międzynarodowy Komitet Olimpijski dokonał nieoczekiwanego wyboru przyznania Zimowych Igrzysk 1960 Squaw Valley. Stacja jest wtedy bardzo słabo rozwinięta. Cały sprzęt sportowy i infrastruktura zostały zbudowane lub ulepszone w latach 1956-1960 kosztem 80 milionów dolarów. Sportowcy przebywają w pierwszej prawdziwej wiosce olimpijskiej, a organizatorzy projektują obiekty tak, aby widzowie i sportowcy mogli do nich dotrzeć pieszo. Ceremonie otwarcia i zamknięcia są produkowane przez Walta Disneya i transmitowane przez CBS . To pierwszy raz, kiedy prawa telewizyjne do transmisji igrzysk zostały sprzedane temu, kto zaoferuje najwyższą cenę. Po raz pierwszy od 28 lat Igrzyska odbyły się w Ameryce Północnej.
665 sportowców z 30 krajów uczestniczy w 4 sportowych i 27 imprezach. W łyżwiarstwie szybkim kobiet i biathlon zadebiutowały Olimpijski. Organizatorzy rezygnują z budowy toru bobslejowego ze względu na wysokie koszty i małą liczbę uczestników. To jedyny raz w historii, kiedy tego sportu nie ma w programie Igrzysk Zimowych. Związek Radziecki jest zdecydowanie najbardziej medalista narodu: wygrywa 21 medali, w tym 7 złotych. Jedyni dwukrotni mistrzowie olimpijscy to radzieccy łyżwiarze szybcy Jewgienij Griszyn i Lidia Skoblikowa . Szwedzki drwal Sixten Jernberg dodaje złoty i srebrny medal do czterech nagród zdobytych na Zimowych Igrzyskach w 1956 roku . Z trzema medalami zdobytymi cztery lata później, zakończył karierę z 9 medalami olimpijskimi. W 1964 roku na Igrzyskach Zimowych był najbardziej medalistą w historii sportowca.
Sytuacja polityczna wpływa na przygotowanie Igrzysk. Nasilają się napięcia między Stanami Zjednoczonymi a Związkiem Radzieckim, a MKOl jest zmuszony do debaty na temat udziału Chin, Tajwanu, Korei Północnej i NRD z powodu zimnej wojny . W 1957 r. rząd USA zagroził odmową wiz sportowcom z krajów komunistycznych. W związku z tym MKOl zagroził wycofaniem organizacji Zimowych Igrzysk 1960 z Squaw Valley. Pod presją międzynarodową Stany Zjednoczone zezwalają na udział sportowców z krajów komunistycznych.
Squaw Valley jest nieoczekiwanym wyborem na Zimowe Igrzyska Olimpijskie 1960. Miasto Innsbruck w Austrii ma imponujący rekord i jest uważane za faworyta, podczas gdy w 1955 Squaw Valley było ośrodkiem narciarskim w Austrii. Trudności z bardzo małą infrastrukturą. Jedynym mieszkańcem i właścicielem domu w okolicy jest Alexander Cushing. Artykuł w gazecie wyjaśniający, że miasta Reno i Anchorage wyrażają zainteresowanie olimpiadą, podsuwa mu pomysł kandydatury Squaw Valley. Cushing, prezes firmy zajmującej się rozwojem stacji, prosi gubernatora Kalifornii Goodwina Knighta o poparcie oferty. Administracja rycerski zgadza i zaleca California State ustawodawcza przyznania mu $ 1 mln . Na podstawie wsparcia finansowego otrzymanego od stanu Kalifornia, Komitet Olimpijski Stanów Zjednoczonych zatwierdza ofertę na7 stycznia 1955. Cushing i Komitet Olimpijski otrzymują rezolucję przyjętą przez Kongres Stanów Zjednoczonych i podpisaną przez prezydenta Dwighta Eisenhowera i wzywają Międzynarodowy Komitet Olimpijski (MKOl) do złożenia kandydatury Squaw Valley na Igrzyska w 1960 r. Wstępne raporty dotyczące aplikacji do Innsbruck, St. Moritz w Szwajcarii i Garmisch-Partenkirchen w Niemczech Zachodnich są opracowywane i przekazywane do MKOl. Podczas 50 -tego MKOl sesji w ParyżuCzerwiec 1955, Squaw Valley został wybrany na gospodarza Igrzysk 1960, pokonując Innsbruck dwoma głosami. Prezydent MKOl Avery Brundage ostrzega, że o ile wcześniej nie zbierze się więcej funduszyKwiecień 1956, igrzyska zostaną przyznane Innsbruckowi. Kolejne cztery miliony dolarów inwestuje legislatura stanowa, co spełnia żądania Brundage'a. ten4 kwietnia 1956, Igrzyska zostały oficjalnie przyznane Squaw Valley. Europejscy sportowcy i urzędnicy są zirytowani tym wyborem i uważają, że alpejskie stoki narciarskie nie spełniają standardów Międzynarodowej Federacji Narciarskiej .
Wyniki wyboru miasta gospodarza | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|
Miasto | Kraj | 1 st runda | 2 p okrągły | |||
Dolina Squaw | Stany Zjednoczone | 30 | 32 | |||
Innsbruck | Austria | 24 | 30 | |||
Garmisch-Partenkirchen | Zachodnie Niemcy | 5 | - | |||
St. Moritz | szwajcarski | 3 | - |
Rywalizacja sportowa między Związkiem Radzieckim a Stanami Zjednoczonymi intensywnie wzrosła w latach 50. Z politycznego punktu widzenia ich przeciwstawne ideologie i ich interesy w krajach takich jak Niemcy, Chiny i Korea stworzyły niepewną sytuację, gdy zbliża się zima Igrzysk 1960 roku. Szczególnie interesująca jest kwestia udziału Chin. Kraj ten ostatnio brał udział w Letnich Igrzyskach w 1952 roku , ale od tego czasu wycofał się z MKOl z powodu sporu o udział Tajwanu jako odrębnego kraju. Stany Zjednoczone wspierają Tajwan, podczas gdy Związek Radziecki jest za Chinami. Ponieważ Zimowe Igrzyska Olimpijskie 1960 odbywają się w Stanach Zjednoczonych, niektórzy członkowie MKOl obawiają się, że kraj ten nie pozwoli na udział Chin ani żadnego kraju komunistycznego. W 1957 roku prezydent MKOl Avery Brundage ogłosił, że jeśli Stany Zjednoczone odmówią udziału jakiegokolwiek kraju uznanego przez MKOl, wycofają organizację Igrzysk w Squaw Valley. Dodał, że zrezygnuje z prezydentury MKOl, jeśli ograniczenia nie zostaną zniesione. Pod presją międzynarodową Stany Zjednoczone pozwalają na udział sportowców z krajów komunistycznych. Chiny nadal domagają się wykluczenia Tajwanu z MKOl, czemu odmawia się. Następnie zerwała stosunki z MKOl, co położyło kres nadziei na udział kraju w 1960 roku.
Podobne problemy jak w Chinach wybuchają w Korei Północnej i NRD. Przed wojną koreańską MKOl uznał Koreański Komitet Olimpijski z siedzibą w Seulu . Korea Północna nie była uważana za odrębny kraj przez MKOl, który utrzymywał istnienie jednego komitetu olimpijskiego. Stworzenie jednolitego zespołu, takiego jak ten z Niemiec , jest proponowane jako kompromis, ale jest odrzucane, co oznacza, że tylko sportowcy z Korei Południowej będą brali udział dzięki ich wcześniejszym udziałom. Presja na pełne uznanie NRD trwa pomimo uczestnictwa jako zjednoczony zespół w 1956 roku. NRD żądają, aby zjednoczony zespół uczestniczył pod neutralną flagą. Urzędnicy RFN odmówili tej prośbie, ponieważ flaga RFN była używana podczas Letnich i Zimowych Igrzysk w 1956 roku. Ostatecznie neutralna flaga została przyjęta, a zjednoczony zespół z Niemiec uczestniczy.
W 1955 roku kurort Squaw Valley, 300 kilometrów od San Francisco , składał się z wyciągu krzesełkowego, dwóch kolejek linowych i hotelu z 50 pokojami. Alexander Cushing przedstawia to miejsce jako puste miejsce z nienaruszonym środowiskiem, w którym można by zbudować światowej klasy ośrodek narciarski. Ciemność miejscu jest podświetlona podczas ceremonii zamknięcia z Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1956 . Tradycyjnie burmistrz miasta gospodarza przekazuje flagę burmistrzowi kolejnego miasta gospodarza w celu przekazania Igrzysk. Ponieważ Squaw Valley jest obszarem nieposiadającym osobowości prawnej , nie ma burmistrza. John Garland, członek MKOl z Kalifornii, jest odpowiedzialny za otrzymanie flagi od burmistrza Cortiny d'Ampezzo .
Po przyznaniu Igrzysk Squaw Valley, powstaje Kalifornijska Komisja Olimpijska, która ma kierować organizacją Igrzysk. Obiekty sportowe, wioska olimpijska i infrastruktura mają zostać zbudowane i rozbudowane w ciągu czterech lat. Wraz z rozbudową dróg, mostów oraz sieci wodociągowej i elektrycznej stacja wschodnia stała się miastem Squaw Valley. Hotele, restauracje, budynki administracyjne, biuro szeryfa oraz oczyszczalnia ścieków są budowane, aby obsłużyć napływ sportowców, urzędników i widzów na Igrzyska. Organizatorzy chcą, aby prawie wszystkie obiekty były blisko siebie i Wioski Olimpijskiej. Blyth Memorial Ice Arena , trzy odkryte lodowiska, 400-metrowy owalny tor łyżwiarski i cztery akademiki do domu sportowców mają być zbudowane. Tor bobslejowy jest trudny do zbudowania. Mała liczba uczestników i wysoki koszt budowy toru to wystarczające powody, dla których organizatorzy zdecydowali się na usunięcie bobslejów z programu Igrzysk 1960 roku.
Podczas Igrzysk wykorzystuje się kilka innowacyjnych modeli i nowych technologii. Zawody w łyżwiarstwie szybkim, łyżwiarstwie figurowym i hokeju na lodzie po raz pierwszy w historii olimpijskiej rozgrywane są na sztucznym lodzie. Zostanie zbudowany system chłodniczy zdolny do ogrzewania 4800 domów, aby wytworzyć i utrzymać lód na Blyth Arena , w której odbywają się również ceremonie otwarcia i zamknięcia. Wytworzone ciepło służy do ogrzewania widzów, podgrzewania wody i topienia śniegu, który spadł na dachy. Stadion jest zbudowany z 56 centymetrów przestrzeni pod dachem, dzięki czemu może się przesuwać i zamykać, gdy temperatura spada, a podtrzymujące go kable są schowane. Longines dostarcza nowy system pomiaru czasu, który wykorzystuje zegar kwarcowy z dokładnością do jednej setnej sekundy, a IBM dostarcza komputer zdolny do klasyfikacji wyników i drukowania ich w języku angielskim i francuskim.
Fundusze na początkową kandydaturę Alexandra Cushinga do MKOl pochodziły od kalifornijskiej legislatury stanowej i inwestorów ze Squaw Valley Development Company, właścicieli istniejącej stacji. Organizatorzy proszą o pomoc rządu federalnego w sfinansowaniu nowej budowy. Te gry są pierwszymi w Stanach Zjednoczonych, które otrzymały pieniądze od rządu federalnego, który zapewnia około jednej czwartej z 80 milionów dolarów, które kosztują gry. Fundusze te są wykorzystywane do budowy Blyth Arena i obejmują pomoc wojskową podczas igrzysk. Pieniądze zapewniają również prywatni sponsorzy i stan Kalifornia. Za projektem pozostają gubernator Goodwin Knight i jego następca Pat Brown . Postrzegają to jako sposób na promocję stanu Kalifornia na świecie.
Pierwsze zimowe igrzyska olimpijskie transmitowane w telewizji odbyły się w 1956 roku . Nowością jest natomiast sprzedaż wyłącznych praw do transmisji Igrzysk. Komitet Organizacyjny Igrzysk Squaw Valley postanawia sprzedać CBS prawa do transmisji telewizyjnej za 50 000 dolarów. W tej chwili nikt nie wie, jak opłacalna będzie sprzedaż praw do transmisji. Na przykład CBS kupiło prawa do Letnich Igrzysk Olimpijskich 1960 pod koniec roku za 550 000 dolarów. CBS nadaje 31 godzin programów telewizyjnych na temat hokeja na lodzie, łyżwiarstwa szybkiego i figurowego, narciarstwa alpejskiego i skoków narciarskich. Wpływ telewizji jest odczuwalny podczas igrzysk. W narciarstwie alpejskim, w slalomie mężczyzn, urzędnicy, którzy nie są pewni, czy narciarz ominął bramkę, proszą CBS o sprawdzenie wyścigu. Ta prośba daje CBS pomysł na natychmiastową powtórkę , czyli powtórkę obrazu zrobionego na żywo, wkrótce po jego pierwszej emisji.
W sumie 30 krajów wysyła sportowców do Squaw Valley, dwa mniej niż cztery lata wcześniej. Liczba sportowców wynosi 665. Jest to spadek z 821 uczestników w 1956 roku . Republika Południowej Afryki po raz pierwszy bierze udział w Zimowych Igrzyskach. Sportowcy z RPA nie biorą już udziału aż do 1994 roku , ponieważ kraj ten jest wykluczony z igrzysk olimpijskich z powodu apartheidu . Argentyna, Dania i Nowa Zelandia powracają do tych zawodów po przegranej w 1956 roku, natomiast Belgia, Boliwia, Grecja, Iran, Rumunia i Jugosławia, które brały udział cztery lata wcześniej, nie rywalizują w Squaw Valley. Sportowcy z Niemiec Zachodnich i Wschodnich rywalizują razem jako Zjednoczona Drużyna Niemiec od 1956 do 1964 roku.
Liczba podana w nawiasach to liczba sportowców zgłoszonych w danym kraju.
|
|
|
Ceremonia otwarcia odbywa się w dniu 18 lutego, podobnie jak pierwsze mecze turnieju hokejowego. od 19 do28 lutegoW dniu ceremonii zamknięcia co najmniej jeden finał zawodów jest rozgrywany każdego dnia.
WSPÓŁ | Ceremonia otwarcia | ● | Test | 1 | Finał wydarzenia | CC | Ceremonia zakończenia |
Luty 1960 | 18 czw |
19 pt |
20 sob |
21 niedz |
22 Pon |
23 marca |
24 Morze |
25 czw |
26 pt |
27 sob |
28 niedz |
Liczba wydarzeń |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Ceremonie | WSPÓŁ | CC | ||||||||||
![]() |
● | ● | ● | ● | ● | ● | ● | ● | 1 | 1 | ||
![]() |
1 | ● | 1 | ● | 1 | 3 | ||||||
![]() |
1 | 1 | 1 | 1 | 1 | 1 | 6 | |||||
![]() |
1 | 1 | 1 | 1 | 1 | 1 | 1 | 1 | 8 | |||
![]() |
1 | 1 | 1 | 1 | 1 | 1 | 6 | |||||
![]() |
1 | 1 | ||||||||||
![]() |
1 | 1 | ||||||||||
![]() |
1 | 1 | ||||||||||
Całkowita liczba finałów | 2 | 3 | 3 | 3 | 4 | 2 | 2 | 4 | 2 | 2 | 27 | |
Łączna suma | 2 | 5 | 8 | 11 | 15 | 17 | 19 | 23 | 25 | 27 | 27 |
Przewodniczącym „Komitetu Rozrywkowego” jest Walt Disney , odpowiedzialny za przeprowadzenie ceremonii otwarcia i zamknięcia. Przewiduje ceremonię otwarcia z udziałem 5000 wykonawców, wypuszczenie 2000 gołębi i osiem wystrzałów armatnich, po jednym na każdą z poprzednich Zimowych Igrzysk Olimpijskich. Odbywa się w dniu18 lutego 1960na Arenie Blyth . Ciężki śnieg, który spadł rano w dniu otwarcia spowodował utrudnienia w ruchu i ceremonia została przesunięta o godzinę. Uroczystość rozpoczyna się werblem bębnów i wzniesieniem flag 30 uczestniczących krajów na specjalnie zaprojektowanych na tę okazję masztach. Gdy chorąży grecki prowadzi tradycyjną paradę narodów, pogoda się uspokaja, a reszta dwugodzinnej ceremonii odbywa się pod słońcem. Wiceprezydent Richard Nixon reprezentuje rząd Stanów Zjednoczonych i ogłasza otwarcie Igrzysk. Olimpijski płomień świeci przez Kennetha Henry , mistrz olimpijski w 1952 prędkością 500 metrów wyścigu łyżwiarskiego w Oslo. Ślubowanie olimpijskie jest powiedziane przez łyżwiarz figurowy Carol Heiss w imieniu wszystkich sportowców. Fajerwerki kończą ceremonię, gdy sportowcy opuszczają stadion.
Podczas Igrzysk rozgrywanych jest 27 imprez w 8 dyscyplinach i 4 dyscyplinach sportowych. Do programu włączono biathlon i zawody kobiet w łyżwiarstwie szybkim . Po sondażu wskazującym, że tylko dziewięć krajów wyśle drużynę bobslejową , organizatorzy postanawiają nie umieszczać tego sportu w programie. Pomimo petycji ze strony Międzynarodowej Federacji Bobslejowej i Saneczkarskiej wierzą, że dziewięć uczestniczących krajów nie uzasadnia kosztów budowy toru bobslejowego. To jedyny raz w historii Zimowych Igrzysk, kiedy bobsleje nie są w programie.
Hokej na lodzieTurniej hokeja na lodzie odbywa się w Blyth Arena i na lodowisku olimpijskim Squaw Valley. Kontrowersje wokół statusu amatora niektórych graczy zaciemniają konkurencję. Kanadyjscy urzędnicy zaczynają protestować przeciwko „profesjonalnym amatorom” z krajów bloku wschodniego , zwłaszcza ze Związku Radzieckiego . Twierdzą, że Sowieci dają swoim najlepszym hokeistom fikcyjną pracę wojskową, która pozwala im grać w hokeja w pełnym wymiarze godzin, co jest dla nich korzystne. Ta kwestia, która po raz pierwszy pojawiła się na Igrzyskach Olimpijskich w 1960 roku, doprowadziła do kanadyjskiego bojkotu turnieju hokeja na lodzie podczas Zimowych Igrzysk Olimpijskich w 1972 roku . Co zaskakujące, drużyna Stanów Zjednoczonych zdobyła złoty medal, pokonując ulubione zespoły kanadyjskie i radzieckie, które zdobyły odpowiednio srebro i brąz. Był to pierwszy złoty medal olimpijski dla amerykańskich hokeistów i ostatni raz, kiedy Sowieci nie wygrali turnieju olimpijskiego aż do zwycięstwa Amerykanów w 1980 roku .
Łyżwiarstwo figuroweOdbywające się w Blyth Memorial Arena zawody w łyżwiarstwie figurowym odbywają się między XIX a XX w26 lutego. Istnieją trzy imprezy: impreza mężczyzn, kobiet i par. Wśród mężczyzn złoty medal wywalczył Amerykanin David Jenkins , brat mistrza olimpijskiego z 1956 roku Hayesa Alana Jenkinsa . Był to jego drugi medal olimpijski po brązowym w 1956 roku. Czechosłowacki Karol Divín zdobył srebrny medal, który był jedynym medalem jego kraju na tych igrzyskach, a Kanadyjczyk Donald Jackson zdobył brązowy medal . Amerykanka Carol Heiss , druga w 1956 roku, została mistrzynią olimpijską w 1960 roku. Holenderka Sjoukje Dijkstra zdobyła srebrny medal, zanim zakończyła karierę amatorską złotym medalem olimpijskim w 1964 roku . Barbara Roles , rodaczka Carol Heiss, bierze brąz. ZSRR robiony jego debiut olimpijski w łyżwiarstwie figurowym, wysyłając dwie pary ze zdarzeniem Dominuje w kolejnych igrzysk. W rywalizacji par wygrywają Kanadyjczycy Barbara Wagner i Robert Paul , zwycięzcy trzech ostatnich mistrzostw świata. Niemieccy mistrzowie Europy Marika Kilius i Hans-Jürgen Bäumler odbioru srebro i amerykańskie małżeństwo Ron i Nancy Ludington odbioru brązu. W łyżwiarstwie figurowym zawodnicy kraju gospodarza zdobywają tytuły olimpijskie dla kobiet i mężczyzn oraz dwa brązowe medale.
Biegi narciarskiePodczas Zimowych Igrzysk w 1960 r. odbyło się 6 wyścigów narciarstwa biegowego : 4 mężczyzn i 2 kobiety, wszystkie rozgrywane w kompleksie McKinney Creek. W Sowieci zdobyli trzy medale w damskiej 10 km imprezy. Po raz pierwszy kraj ten zdobywa trzy medale imprezy Zimowych Igrzysk. Zostali jednak pokonani przez Szwedów w sztafecie 3×5 km . W rywalizacji mężczyzn dominują kraje skandynawskie. Szwedzki drwal Sixten Jernberg dodaje złoty i srebrny medal do swoich czterech nagród zdobytych w 1956 roku . Dwukrotnie zdobył złoto i ponownie brąz w 1964 roku, by zakończyć karierę z dziewięcioma medalami. W 1964 roku na Igrzyskach Zimowych był najbardziej medalistą w historii sportowca. Fiński narciarz Veikko Hakulinen dodaje po jednym medalu z każdego metalu do swoich dwóch złotych i dwóch srebrnych medali zdobytych w 1952 i 1956. Wystartował ponownie w 1964, ale nie stanął na podium.
Łyżwiarstwo szybkieKobiety po raz pierwszy mogły startować w zawodach olimpijskich w łyżwiarstwie szybkim w 1960 roku. Związek Radziecki zażądał, aby mogły one startować już w 1956 roku, ale MKOl odrzucił tę prośbę. Został on następnie zakwestionowany na Igrzyskach 1960, a ponieważ kobiety rywalizowały na arenie międzynarodowej od 1936 roku i miały mistrzostwo świata, MKOl zatwierdził cztery imprezy: wyścigi na 500, 1000, 1500 i 3000 metrów. Zawody odbywają się na lodowisku olimpijskim Squaw Valley, czyli zewnętrznym lodowisku z owalnym torem i sztucznym lodem, pierwszym w łyżwiarstwie szybkim na igrzyskach olimpijskich. Dzięki wysokości i sztucznemu lodowi tor jest najszybszy na świecie, o czym świadczy rekord 10 000 metrów Norwega Knuta Johannesena . W 15 minut i 46,6 sekundy jako pierwszy zszedł poniżej 16 minut i pobił poprzedni rekord 46 sekund. Pomimo zwycięstwa Johannesena, Sowieci dominują w dyscyplinie, wygrywając sześć z ośmiu wyścigów. Evgueni Grichine wygrał wyścigi na 500 i 1500 metrów, ale dzielił pierwsze miejsce w biegu na 1500 metrów z Norwegiem Roaldem Aasem . Radziecka Lidia Skoblikova również została dwukrotną mistrzynią olimpijską, wygrywając 1500 i 3000 metrów. Polscy łyżwiarze Helena Pilejczyk i Elwira Seroczyńska zajmują drugie i trzecie miejsce na 1500 metrów, zdobywając jedyne polskie medale na tych Igrzyskach oraz drugie i trzecie w historii medale dla swojego kraju na Zimowych Igrzyskach.
narciarstwo alpejskiePomimo braku infrastruktury ośrodek ma strome zbocza w okolicznych górach, co skutkuje jednymi z najtrudniejszych wyścigów zjazdowych w historii olimpijskiej. Sześć konkursów w narciarstwie alpejskim odbywa się między 20. a26 lutego : trzy pieski i trzy suczki. Są to zjazdy , slalom gigant i slalom . Zjazd mężczyzn wygrywa Francuz Jean Vuarnet , który jako pierwszy został mistrzem olimpijskim na nartach metalowych. Jest wynalazcą „pozycji jajka”: narciarz składa się na siebie i poprawia swoją aerodynamikę. Ta technika była stosowana od tego czasu przez wszystkich narciarzy podczas schussu. Szwajcar Roger Staub jest mistrz olimpijski w slalomie gigancie i Austriak Ernst Hinterseer wygrywa slalom. Ma też brąz w slalomie gigancie. Niemiecki Heidi Biebl wygrywa DAMSKA górki, szwajcarski Yvonne Rüegg uzyskuje drugi tytuł olimpijski dla swojego kraju w narciarstwie alpejskim, wygrywając slalom gigant i kanadyjski Anne Heggtveit wygrywa slalom. Amerykański Penny Pitou zdobył dwa srebrne medale w zjeździe i slalomie gigancie.
BiatlonBiathlon którego zasady opracowane przez Międzynarodową Unię pięciobój nowoczesny zostały zatwierdzone na jesieni 1956 roku został natychmiast przyjęty jako oficjalny sportu olimpijskiego przez MKOl. Międzynarodowy Komitet Olimpijski w rzeczywistości nadal domagał się wielodyscyplinarnej imprezy zimowej po nieudanej próbie zimowego pięcioboju i porzuceniu patrolu wojskowego. Biathlon został więc włączony do programu już w 1960 roku bez konieczności sprawdzania się jako sport pokazowy. Ten nowy sport jest w dużej mierze inspirowany patrolem wojskowym, który przez długi czas był sportem pokazowym na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich (w 1928 , 1936 i 1948 ) po pierwszym i jedynym oficjalnym wydarzeniu na Igrzyskach Olimpijskich w 1924 roku. wojsko. Patrol wojskowy został opuszczony w 1948 roku z powodu nastrojów antymilitarnych po II wojnie światowej . O wiele bardziej rozbudowany niż jego przodek z patrolu, biathlon ma tę zaletę, że jest ćwiczony indywidualnie. Obejmuje 20-kilometrowy bieg na nartach biegowych z 4 strzelnicami od 100 do 250 metrów na trasie. Szwed Klas Lestander staje się pierwszym mistrz olimpijski biathlon. Fin Antti Tyrväinen i radziecki Aleksandr Privalov są odpowiednio srebro i brąz.
kombinacja norweskaZawody kombinacji norweskiej odbywają się w dniu21 lutegona Papoose Peak Jumps i McKinney Cross-Country Ski Resort. Zawodnicy oddają trzy skoki, po których następuje 15-kilometrowy bieg na nartach biegowych. Niemiecki Georg Thoma staje się pierwszym nie-Scandinavian do wygrania imprezy. Zdobył także brąz w kombinacji norweskiej w 1964 roku . Norweski Tormod Knutsen i radziecki Nikolay Gusakov są umieszczone odpowiednio w drugim i trzecim. Żona Gusakowa, Maria , startuje w zawodach narciarstwa biegowego i zdobywa złoty i srebrny medal.
Skoki narciarskiePodczas Zimowych Igrzysk w 1960 r. odbyły się zawody w skokach narciarskich mężczyzn : na skoczni normalnej odbyły się28 lutego. Zawody obejmowały dużą skocznię z 1964 roku . Helmut Recknagel zostaje pierwszym Niemcem, który wygrał zawody. W 1994 roku dołączył do niego Jens Weißflog . Są jedynymi dwoma niemieckimi mistrzami olimpijskimi w historii skoków narciarskich. Fiński Niilo Halonen i Austriak Otto Leodolter wygrać srebrne i brązowe medale.
Igrzyska kończą się na Blyth Arena przed 20 000 osób. Za flagami uczestniczących krajów podążają sportowcy, którzy paradują w grupach bez wyróżnień narodowych. Osoby niosące flagi są umieszczone w półokręgu wokół podium, a hymny narodowe Grecji, kraju założyciela Igrzysk Olimpijskich, Stanów Zjednoczonych, kraju gospodarza i Austrii, kraju gospodarza następnych Igrzysk Olimpijskich, są odtwarzane, podczas gdy ich odpowiednie flagi są podnoszone. Prezydent MKOl Avery Brundage ogłosił następnie igrzyska zamknięte, a olimpijski płomień zgasł. Igrzyska kończą się wypuszczeniem kilku tysięcy balonów.
Ranga | Naród | Złoto | Srebro | Brązowy | Całkowity |
---|---|---|---|---|---|
1 | związek Radziecki | 7 | 5 | 9 | 21 |
2 | Zjednoczony zespół Niemiec | 4 | 3 | 1 | 8 |
3 | Stany Zjednoczone | 3 | 4 | 3 | 10 |
4 | Norwegia | 3 | 3 | 0 | 6 |
5 | Szwecja | 3 | 2 | 2 | 7 |
6 | Finlandia | 2 | 3 | 3 | 8 |
7 | Kanada | 2 | 1 | 1 | 4 |
8 | szwajcarski | 2 | 0 | 0 | 2 |
9 | Austria | 1 | 2 | 3 | 6 |
10 | Francja | 1 | 0 | 2 | 3 |
11 | Holandia | 0 | 1 | 1 | 2 |
11 | Polska | 0 | 1 | 1 | 2 |
13 | Czechosłowacja | 0 | 1 | 0 | 1 |
14 | Włochy | 0 | 0 | 1 | 1 |
Całkowity | 28 | 26 | 27 | 81 |
Ranga | Sportowiec | Sport | Złoto | Srebro | Brązowy | Całkowity |
---|---|---|---|---|---|---|
1 | Evgueni Grichine ( URS ) | Łyżwiarstwo szybkie | 2 | 0 | 0 | 2 |
Lidia Skoblikova ( URS ) | 2 | 0 | 0 | 2 | ||
3 | Veikko Hakulinen ( END ) | Biegi narciarskie | 1 | 1 | 1 | 3 |
4 | Håkon Brusveen ( NOR ) | 1 | 1 | 0 | 2 | |
Maria Gusakowa ( URS ) | 1 | 1 | 0 | 2 | ||
Helga Haase ( EUA ) | Łyżwiarstwo szybkie | 1 | 1 | 0 | 2 | |
Sixten Jernberg ( Szwecja ) | Biegi narciarskie | 1 | 1 | 0 | 2 | |
Knut Johannesen ( NOR ) | Łyżwiarstwo szybkie | 1 | 1 | 0 | 2 | |
Wiktor Kosiczkin ( URS ) | 1 | 1 | 0 | 2 |
Brak zaplecza przed Igrzyskami daje organizatorom swobodę budowania obiektów zgodnie z potrzebami sportowców. Chcą miejsc, które są blisko siebie, aby sportowcy i widzowie mogli do nich dotrzeć na piechotę. Osiągają to, z wyjątkiem zawodów narciarstwa biegowego , które odbywają się w McKinney Creek, 12 mil od Squaw Valley. Na poprzednich Igrzyskach Zimowych sportowcy byli zakwaterowani w hotelach i u lokalnych rodzin. Ponieważ w Squaw Valley nie ma takich obiektów, organizatorzy decydują się na wybudowanie na Zimowych Igrzyskach pierwszej prawdziwej wioski olimpijskiej. Sportowcy śpią w czterech trzypiętrowych budynkach i wspólnie jedzą. Kompleks jest wyśrodkowany, z dostępem do wszystkich obiektów sportowych.
Blyth Memorial Arena jest centralnym punktem Igrzysk. Jest gospodarzem ceremonii otwarcia i zamknięcia, zawodów w łyżwiarstwie figurowym , kilku wyścigów łyżwiarstwa szybkiego, a także większości meczów hokeja na lodzie . Pozostałe zawody w hokeju na lodzie i łyżwiarstwie szybkim rozgrywane są na lodowisku olimpijskim Squaw Valley, które jest zewnętrznym lodowiskiem ze sztucznym lodem. Te trzy sporty po raz pierwszy w historii Igrzysk Olimpijskich rozgrywane są na hali i na sztucznym lodzie. Stadion może pomieścić 11 000 osób, w tym 8500 na miejscach siedzących. Jeden koniec stadionu może być otwarty lub zamknięty w zależności od zawodów. Podczas ceremonii jest otwarty dla sportowców, a podczas zawodów jest zamknięty, aby pomieścić większą liczbę widzów. Powstaje specjalna maszyna do wychodzenia na powierzchnię lodu. W 45 minut może przygotować nową powierzchnię lodu pod 400-metrowy tor do łyżwiarstwa szybkiego. Oprócz nawierzchni lodu, maszyna tworzy granice śniegu, które wyznaczają szlaki. Dach zaprojektowano na zasadzie zawieszenia przy użyciu kabli zamiast słupków, co usuwa wizualne przeszkody dla publiczności, ale osłabia wytrzymałość dachu. Śnieg, który może gromadzić się na dachu, jest problemem, ale projektanci planują wykorzystać ciepło generowane przez system chłodniczy do stopienia śniegu. Wystąpiły błędy projektowe i błędne obliczenia obciążenia, jakie mógł wytrzymać dach, a część dachu zawaliła się podczas szczególnie silnej burzy śnieżnej w 1983 r. Następnie budynek został zburzony.
Góry z widokiem na Squaw Valley są wykorzystywane do imprez narciarstwa alpejskiego . Zjazd kobiet oraz slalom mężczyzn i slalom gigant są rywalizowane na górze KT-22, natomiast slalom gigant i slalom kobiet są rozgrywane na Little Papoose Peak. Squaw Peak jest miejscem zjazdów mężczyzn. Przed igrzyskami utrzymują się obawy, że tory nie spełnią międzynarodowych standardów. Aby odpowiedzieć na te obawy, w 1959 r. zorganizowano imprezę testową, w której uczestniczyli delegaci Międzynarodowej Federacji Narciarskiej . Zapewniają, że imprezy będą zgodne z przepisami FIS . Budowane są trybuny dla urzędników, trenerów i widzów oraz instalowane są kabiny nadawcze dla radia i telewizji. Trampolina narciarska Papoose Peak Jumps znajduje się na Little Papoose Peak, dokładnie naprzeciwko Blyth Arena. Zaprojektowana przez niemieckiego skoczka narciarskiego i architekta Heiniego Klopfera, trampolina jest innowacyjna. Do dyspozycji są trzy skocznie o trzech różnych wysokościach: 40, 60 i 80 metrów. Duże drzewa z każdej strony chronią skoczków przed wiatrem, a trampolina jest ustawiona tak, aby podczas skoków mieli za sobą słońce. Trampolina nie jest już używana.
Na stadionie McKinney Creek odbywają się zawody narciarstwa biegowego , które obejmują biathlon i część kombinacji norweskiej . Składa się z budynku pomiaru czasu, dwóch budynków dla sportowców i pracowników wyścigu, tablicy wyników i trybun na 1200 miejsc. Strzelnice nadzorowane są przez podoficerów Armii Stanów Zjednoczonych.
Ośrodek rozwija się po Igrzyskach. Był gospodarzem czterech wyścigów Pucharu Świata w Narciarstwie Alpejskim w 1969 roku . Obecnie działa 30 wyciągów i ponad 170 stoków narciarskich. Do dyspozycji jest 950 łóżek hotelowych.