Kręgle młotkowe

Sześciokrotnie gra w kręgle w Akwitanii * Inwentaryzacja niematerialnego dziedzictwa kulturowego we Francji

Pole	Gry
Lokalizacja zapasów	New Aquitaine Landes Pyrénées-Atlantiques Béarn Haute-Garonne

Kręgle młotek to tradycyjna gra Gascon został przywrócony jako gry zespołowej, a nie hazard, od 1973 roku przez inicjacje i amatorskich konkursach.

Gra w sześć kręgli / kręgli młotkowych jest wymieniona w Inwentarzu niematerialnego dziedzictwa kulturowego we Francji .

Historia

Sześć-pin bowling początkowo grał na zewnątrz, w „Plantier”, podczas gdy kręgle klasyczne grał w pomieszczeniach „ bowling pin ”. Zwyczajowo mówi się, że szpilki sześciu pojawiły się przed szpilkami dziewięciu . W każdym razie od czasu jej wynalezienia gra była rozgrywana w południowo-zachodniej Francji , najpierw w Béarn , a następnie rozprzestrzeniła się aż do Gironde , gdzie została nieco zmodyfikowana w latach trzydziestych XX wieku. Nie gramy już w „liczbę kręgli” ale „pięć szpilek do pokonania”. Ten wariant poszedł w drugą stronę i zszedł do Béarn, gdzie w tej formie uprawia się teraz kręgle z sześcioma pinami, a także w kilku miastach w południowo-zachodniej części Haute-Garonne. Jedynie w Saint-Paul-lès-Dax , w Landach , można nadal grać w oryginalną grę „z liczbą kręgli”. Od 1957 r. Gra w kręgle sześciu została podporządkowana Francuskiej Federacji Sportu Kręgle (FFSQ), zwanej dziś Francuską Federacją Kręgli i Sportu Kręgli (FFBSQ).

Zasady gry

Celem gry jest wybicie 5 z 6 kręgli i zdobycie w ten sposób 1 punktu, rzucając młotkiem o długości 30 cm w kręgle na odległość od 10 do 5 m, w zależności od wieku i płci uczestników. Każdy gracz ma swój własny młotek. Gra może być rozgrywana jeden na jednego lub w drużynie trzech graczy. Chociaż organizowane są zawody, gra toczy się również w celach rekreacyjnych.

Ekwipunek

Sześć pinów:
- Trzy drewniane kręgle o wysokości 55 cm
- Trzy drewniane kręgle o wysokości 50 cm
Trzy drewniane pobijaki (po jednym na zawodnika w drużynie 3/3 na zawodnika indywidualnego), długość: 30 cm, średnica: 7 cm

Sadzarka

Boisko do gry, zwane „plantier”, jest generalnie położone na zewnątrz, na ziemi, żwirze, a nawet asfalcie. Na końcu donicy znajduje się pité , prostokątna cementowa podstawa, na której umieszczane są kołki (trzy małe ustawione z przodu, duży z tyłu, każdy o długości pobijaka w odległości 30 cm od sąsiadów).

Na ziemi, tuż przed tą cementowaną podstawą, znajduje się metalowy pręt. Młot rzucony przez graczy musi go przekroczyć, w przeciwnym razie rzut jest nieważny.

Na drugim końcu, dokładniej jedenaście metrów od pité , znajduje się „platforma startowa”. To tutaj gracz będzie musiał rzucić swoim młotkiem. Dystans może jednak ulec skróceniu w zależności od płci i wieku uczestników.

Gest

Istnieją dwa tolerowane sposoby rzucania młotkiem: „otwartą ręką” lub „prawą stroną”, to znaczy dłonią do góry, lub „zamkniętą ręką” lub „do góry nogami”, czyli dłonią skierowaną w dół.

Część

Gracz ma prawo rzucić młotkiem trzy razy, aby strącić wszystkie pięć kręgli (jeden obrót), rzut jest zerowy, jeśli wszystkie 6 kręgli wypadnie, a jeśli wypadnie mniej niż 5 kręgli, punkt nie jest zaliczany. Jeśli mu się uda, zdobywa punkt. Pomiędzy każdym strzałem, kręgle, które spadły i opuściły obszar gry są usuwane (gdy jest to zdefiniowane), te, które spadły, ale nadal znajdują się w grze, pozostają poza grą. , plac zabaw, w przeciwnym razie tam pozostanie. Zawodnik (lub drużyna) może zdobyć punkt za każdy rzut (bardzo rzadko) to 3 punkty, w przeciwnym razie 2 punkty w 3 rzutach lub 1 punkt.

Gra kończy się albo po 12 turach (więc 1 tura odpowiada salwie 3 młotków na gracza (lub / drużynę)) w dniu (drużyna) z najwyższym wynikiem, albo gdy jeden gracz (lub jedna drużyna) osiągnie 11 punktów. punkty za taką samą liczbę rund.

W przypadku remisu gra toczy się dalej, bez oceny (jest to potocznie nazywana „nagłą śmiercią”): w rundzie gracz (drużyna), który zdobędzie bramkę bez drugiego gracza (lub drugiej drużyny), nie zdobywa bramki, jest zwycięzcą (gry mogą więc przekroczyć 14, 15, 16 tur itd .).

Poszczególne ruchy to:

"Czapka" uważana za jeden z najtrudniejszych strzałów, która polega na celowaniu w dużą szpilkę ustawioną za małą, ten strzał staje się niezbędny, gdy w linii są tylko dwie szpilki (ale można go zagrać, jeśli są trzy szpilki lub cztery itd .).
„Beret” będący odpowiednikiem rewersu czapki, wyceluj w małą szpilkę, która znajduje się przed dużą, bez przewracania dużej.

Konkursy i wyzwania

W Béarn odbywają się dwa rodzaje mistrzostw: Mistrzostwa Béarn w sobotę i Mistrzostwa Federalne w niedzielę. Zawody trwają od marca do lipca i do września. W międzyczasie, aby ludzie czekali między mistrzostwami, kluby organizują wyzwania, podczas których można zmienić regulamin. Przy takich okazjach rozgrywane są warianty. W ten sposób możemy skoncentrować się na upuszczeniu tylko trzech największych szpilek („zrób trzy eskabele ”), lub trzech małych, lub sześciu, a już nie pięciu. Możesz także zamienić pinezkę na czerwoną, którą musisz wycelować lub omijać.

Bibliografia

Camy Jean, 1995, „Les quilles en Gascogne. Między gry i sport”, Teren, n o 25, str. 61-72 .
Kessler Lin, 1983, The Living Keel. Paryż: Éditions Joël Cuénot, 95p.

Zobacz też

Linki zewnętrzne

Uwagi i odniesienia

Arkusz inwentarzowy „Quilles de six” we francuskim niematerialnym dziedzictwie kulturowym, na stronie culturecommunication.gouv.fr (przeglądano 7 kwietnia 2015 r.).
http://fdfr32.pagesperso-orange.fr/cjsto03/fiches/quilles/index.htm .