Narodziny |
25 maja 1927 Le Vésinet |
---|---|
Śmierć |
26 lipca 2018 r(na 91) Chailles |
Narodowość | Francuski |
Czynność | Historyk prawa |
Dziecko | Catherine Rouvier ( d ) |
Pracował dla | Uniwersytet Panthéon-Assas |
---|---|
Kierownik | Jean Gaudemet |
Różnica | Grand Prix Gobert (1979) |
Jean Rouvier jest francuski historyk z prawem odpornej do 16 lat, współpracownik wydziałów prawa na 33 lat on jest autorem dwóch głównych dziełach „historii idei politycznych z początków do Jean-Jacques Rousseau” i „historii idei politycznych Jean Jacques Rousseau do dnia dzisiejszego ”sui otrzymał Nagrodę Goberta od Specjalnego Doradcy Akademii Francuskiej przy Komisji Europejskiej po katastrofie w Amoco Cadiz, który uzyskał zastosowanie zasady„ zanieczyszczający płaci ”. Doradca Valéry'ego Gisvarda d'Estainga, a następnie François Mitterranda, odegrał aktywną rolę w porozumieniach z 1984 r. Dotyczących utrzymania bezpłatnej szkoły. Urodzony25 maja 1927w Vésinet, gdzie jego dziadek Gaston Rouvier był burmistrzem, zmarł26 lipca 2018 rw Chailles niedaleko Blois, gdzie mieszkał przez wiele lat.
Urodzony 27 maja 1927jest doktorem stanu prawa (1961) i stowarzyszonym z historią prawa (1963).
W latach 1968-1969 był profesorem na Wydziale Prawa Lille. Otrzymał Grand Prix Gobert w dziedzinie historii od Akademii Francuskiej w 1974 roku za książkę Les Grandes Idées Politiques des origines à J.-J. Rousseau . Jest profesorem historii prawa na Uniwersytecie Paris-II .
Jest ojcem Catherine Rouvier.
W swoich pismach broni idei, że dobre zarządzanie społeczeństwem opiera się na miejscu, jakie daje tym, którzy są w nim najlepsi, elicie „serca i umysłu”, tym, którzy „ożywiają wysokie uczucia i dobrze wyszkoleni inteligencja. Ma to na niego większy wpływ niż forma instytucji czy prawa.